Ślub z luteraninem

W “Pyta­nia i odpo­wie­dzi” z 27.01.2004 pt.:“Katoliczka- pro­te­stant” piszecie:“Istnieją jed­nak kościel­no­praw­ne moż­li­wo­ści ze stro­ny Kościo­ła Rzym­skie­go, któ­re w “szcze­gól­nych oko­licz­no­ściach”, a taką jest mał­żeń­stwo wyzna­nio­wo mie­sza­ne, dopusz­cza­ją stro­nę nie-rzym­sko­ka­to­lic­ką do Sto­łu Pań­skie­go.” Ja jestem kato­licz­ka amoj­na­rze­czo­ny lute­ra­nem (on jest dun­czy­kiem, ochrzczo­nym w koscie­le lute­ran­skim). Cho­dzi­my razem do koscio­la kato­lic­kie­go co nie­dzie­le. On czu­je sie kato­li­kiem, ale ofi­cjal­nie jest pro­te­stan­tem.

Chcie­li­by­smy by nasz slub przy­po­mi­nal jak naj­bar­dziej slub kato­lic­ki. Moje pyta­nie doty­czy tych “szcze­gol­nych oko­licz­no­sci” kto­re dopusz­cza­ja stro­nę nie-rzym­sko­ka­to­lic­ką do Sto­łu Pań­skie­go. Jestem w sta­nie prze­czy­tac te ency­kli­ke (Ecc­le­sia de Eucha­ri­stia) jesli to bedzie konieczne.Prosze bar­dzo o pomoc. Pozdra­wiam z Danii. Ania

(redak­cja EAI Ekumenizm.pl zacho­wa­ła ory­gi­nal­ną pisow­nię nade­sła­ne­go listu)

***

Sza­now­na Pani,

szcze­gól­ną oko­licz­no­ścią, w któ­rej oso­ba wyzna­nia nie­rzym­sko­ka­to­lic­kie­go może przy­stą­pić do Komu­nii Świę­tej w Koście­le Rzym­sko­ka­to­lic­kim jest sytu­acja, gdy wier­ny Kościo­ła, nie pozo­sta­ją­ce­go w jed­no­ści z Rzy­mem, nie ma moż­li­wo­ści przy­stą­pie­nia do Komu­nii w swo­im Koście­le, a ponad­to wyzna­je wia­rę w real­ną obec­ność Chry­stu­sa w Wie­cze­rzy Świę­tej. W przy­pad­ku lute­ra­ni­na obo­wią­zek ten jest speł­nio­ny. Nie zmie­nia to jed­nak posta­ci rze­czy, że kon­ce­sja ta ma cha­rak­ter wyjąt­ko­wy i nie może stać się (zgod­nie ze sta­no­wi­skiem pra­wa kano­nicz­ne­go) pre­tek­stem do nie­ustan­ne­go przyj­mo­wa­nia Eucha­ry­stii we wspól­no­cie rzym­sko­ka­to­lic­kiej.

Jeśli Pani narze­czo­ny “jest” lute­ra­ni­nem, a czu­je się rzym­skim kato­li­kiem, to zawsze może doko­nać aktu kon­wer­sji. W libe­ral­nej Danii nie sta­no­wi to jakie­go­kol­wiek problemu.Warto być uczci­wym wobec wła­sne­go sumie­nia. Przy­na­leż­ność do Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go nie jest tyl­ko aktem praw­nym, ale przede wszyst­kim pocią­ga za sobą odpo­wie­dzial­ność za wspól­no­tę świę­tych i przy­wią­za­nie do gło­szo­ne­go w Koście­le Sło­wa Boże­go i udzie­la­nych sakra­men­tów. Sko­ro Pani narze­czo­ny nie czu­je się zwią­za­ny z Kościołem,to zawsze może z nie­go wystą­pić. Jeśli jed­nak spra­wa nie jest tak jasna, to może się zwró­cić do swo­je­go pro­bosz­cza z proś­bą o roz­mo­wę dusz­pa­ster­ską, jeśli wier­ność Kościo­ło­wi leży mu na ser­cu.

Ser­decz­nie pozdra­wiam, życząc bło­go­sła­wień­stwa Boże­go

D. Bruncz