Sprawa Bethany Hughes

Kie­dy Betha­ny Hughes była cho­wa­na na cmen­ta­rzu w pół­noc­nym Cal­ga­ry, po cięż­kiej wal­ce z rakiem, jej rodzi­ce byli obo­je we łzach i trwa­li w uści­sku obok jej trum­ny. Jed­nak­że bli­sko rok póź­niej, gdy moment smut­ku wśród pogrze­bo­wych zni­czy odcho­dzi w prze­szłość, była para mał­żeń­ska znów wal­czy przed sądem.

“Żału­ję, ale nie musia­ło do tego dojść” mówi Law­ren­ce Hughes, ojciec Betha­ny, któ­ry wal­czył cięż­ko o to, aby jego cór­ka pod­da­ła się trans­fu­zji krwi, mimo swe­go sprze­ci­wu oraz woli jej mat­ki — Arliss. “To nie jest łatwe. Ale jeże­li ta wal­ka ura­tu­je choć jed­no życie, jest tego war­ta.” Hughes i będą­ca w sepa­ra­cji z nim jego żona, ponow­nie spo­tka­ją się tego popo­łu­dnia przed Sądem Kró­lew­skim w Cal­ga­ry, celem zakoń­cze­nia postę­po­wa­nia roz­wo­do­we­go oraz w spra­wie o usta­le­nie praw rodzi­ciel­skich, któ­rą prze­rwa­ła we wrze­śniu śmierć 17 let­niej Betha­ny.

Dziew­czy­na zmar­ła na cięż­ki przy­pa­dek bia­łacz­ki szpi­ko­wej, pod­czas szu­ka­nia alter­na­tyw­ne­go lecze­nia w Edmon­toń­skim Insty­tu­cie Onko­lo­gii. Roz­sy­ła­ła ona po całym kra­ju wia­do­mo­ści o odmo­wie trans­fu­zji krwi ze wzglę­du jej sil­nych prze­ko­nań reli­gij­nych, jako Świad­ka Jeho­wy. Jej ojciec sprze­ci­wiał się jej i swo­jej żonie, pró­bu­jąc prze­ko­nać je do racjo­nal­ne­go podej­ścia i ‘zmu­sić’ swo­ją cór­kę, aby poda­ła się 38 zabie­gom trans­fu­zji .

Betha­ny któ­ra uży­wa­ła w mediach imie­nia Mia, aby zacho­wać ano­ni­mo­wość, wystą­pi­ła prze­ciw­ko naka­zo­wi pod­trzy­ma­nia życia, żąda­jąc aby uzna­no jej pra­wo do wybo­ru meto­dy lecze­nia i potrak­to­wa­no jej decy­zję jako oso­by peł­no­let­niej. Betha­ny Hughes pró­bo­wa­ła nawet wycią­gnąć medycz­ne rur­ki ze swo­ich ramion pod­czas poby­tu w Dzie­cię­cym Szpi­ta­lu Alber­ta.

Leka­rze któ­rzy pierw­si stwier­dzi­li, że umrze bez trans­fu­zji, osta­tecz­nie zde­cy­do­wa­li, iż była w zbyt cięż­kim sta­nie, aby moż­li­wa była kon­ty­nu­acja lecze­nia che­mio­te­ra­pią i zre­zy­gno­wa­li z dal­sze­go lecze­nia cho­rej tą meto­dą. Betha­ny umar­ła 5 wrze­śnia 2002 r. Law­ren­ce Hughes twier­dzi, że Towa­rzy­stwo Straż­ni­ca i jego żona ode­gra­li klu­czo­wą rolę w dopro­wa­dze­niu do śmier­ci jego cór­ki poprzez sprze­ciw wobec koniecz­no­ści prze­pro­wa­dze­nia trans­fu­zji i przed­ło­żył w kwiet­niu sądo­wi 17 punk­to­wą listę ostrych zarzu­tów. Obec­nie wal­czy o przy­zna­nie wyłącz­nej opie­ki nad naj­młod­szą cór­ką — 16 let­nią Cas­san­drą — któ­ra miesz­ka z jej mat­ką i rów­nież jest Świad­kiem Jeho­wy. Twier­dzi on, że pozwo­lo­no mu tyl­ko trzy­krot­nie od ostat­nie­go lata zoba­czyć Cas­san­drę i szu­ka moż­li­wo­ści cał­ko­wi­te­go uwol­nie­nia jej spod jakie­go­kol­wiek wpły­wu jej wia­ry i Towa­rzy­stwa, któ­re jak uwa­ża, zro­bi­ło “pra­nie mózgu” jego cór­ce i żonie.

Obcią­ża on odpo­wie­dzial­no­ścią rów­nież Arliss Hughes, oskar­ża­jąc ją o zbrod­ni­cze zanie­dby­wa­nie, któ­re zakoń­czy­ło się śmier­cią Betha­ny i żąda pod­da­nia się żony oraz młod­szej cór­ki “regu­lar­nym, inten­syw­nym sesjom tera­pii z apo­lo­ge­tą.” Mar­twię się o moją cór­kę, cze­go ona jest uczo­na i czy pozwo­lą jej na wła­ści­wą opie­kę medycz­ną, gdy zacho­ru­je” — mówi Hughes — “Ja chcę być czę­ścią jej życia. Chcę widzieć moją cór­kę. Nie uwa­żam, że to w porząd­ku, żebym musiał wal­czyć z mul­ti­mi­lio­no­wą kor­po­ra­cją, aby móc ją widy­wać. Nie sądzę, aby to mia­ło sens.” Sha­ne Bra­dy, pocho­dzą­cy z Toron­to (praw­nik Arliss Hughes) powie­dział Hughe­so­wi, że jego twier­dze­nia są “obu­rza­ją­ce”: “On twier­dzi, że Arliss zasad­ni­czo przy­czy­ni­ła się do śmier­ci Betha­ny, ponie­waż była tak nie­od­po­wie­dzial­na i z tego powo­du nie powin­na mieć opie­ki nad Cas­san­drą” — mówi Bra­dy, któ­re­go Hughes chce wyłą­czyć ze spra­wy z powo­du jego związ­ków z Towa­rzy­stwem Straż­ni­ca — “Powie­dzia­no rów­nież kil­ka obu­rza­ją­cych rze­czy o poboż­nej wspól­no­cie.”

Arliss Hughes też pra­gnie aby roz­pra­wa sądo­wa zosta­ła zakoń­czo­na. Zażar­cie bro­ni sie­bie i swej wia­ry prze­ciw jakim­kol­wiek oskar­że­niom o to, że ryzy­ko­wa­ła życiem i zdro­wiem Betha­ny i pra­gnę­ła­by, aby decy­zję, z kim będzie miesz­kać, pozo­sta­wić Cas­san­drze: “Ja napraw­dę nie widzę związ­ku tych rze­czy (oskar­żeń Hughe­sa ) z powo­dem nasze­go roz­wo­du. Tu cho­dzi prze­cież tyl­ko o róż­ni­cę poglą­dów mię­dzy mężem i żoną. Sądzę, że dzie­ci nie powin­ny mieć jakie­go­kol­wiek udzia­łu w tej spra­wie. Tu cho­dzi o parę, któ­ra się roz­wo­dzi, ale któ­ra kocha jesz­cze swo­je dzie­ci i nie powin­no się ich mie­szać do tego.”

Arliss Hughes twier­dzi, że uczy­ni­ła wszyst­ko, co mogło­by pomóc Betha­ny: “Ja robi­łam wszyst­ko, o co mnie popro­si­ła .Pró­bo­wa­ły­śmy wszyst­kie­go, aby zna­leźć leka­rzy, któ­rzy mogli­by zaopie­ko­wać się nią.” W mia­rę zbli­ża­nia się rocz­ni­cy śmier­ci Betha­ny, roz­wie­dzio­na para ma jedy­ną rzecz wspól­ną: wspo­mnie­nia i pamięć o niej. “Co do mnie, to ist­nie­ją małe rze­czy, o któ­rych myślę, że będą mi o niej przy­po­mi­nać” — mówi Arliss .“Ja myślę o jej codzien­nie” — mówi Law­ren­ce .

Bro­oklyn