Świec tysiące palili mu…

- Nie godzi­my się na tę śmierć. Ona zawsze przy­cho­dzi za wcze­śnie — powie­dział pod­czas pogrze­bu Jac­ka Kacz­mar­skie­go ks. Wacław Oszaj­ca SJ. I przy­to­czył zda­nie z “Modli­twy o wscho­dzie słoń­ca”: “Ale zbaw mnie od nie­na­wi­ści. I ocal mnie od pogar­dy Panie”.

Na uro­czy­sto­ści pogrze­bo­we, mimo pada­ją­ce­go desz­czu, przy­by­ły tłu­my — przy­ja­cie­le, naj­bliź­si i fani twór­czo­ści Jac­ka Kacz­mar­skie­go po brze­gi wypeł­ni­li dom pogrze­bo­wy. W dro­dze na Cmen­tarz Powąz­kow­ski wszy­scy nie­śli zapa­lo­ne świe­ce w nawią­za­niu do słów pie­śni “Mury”: “(…) Świec tysią­ce pali­li mu. Znad głów pod­no­sił się dym. Śpie­wał, że czas by runął mur, oni śpie­wa­li wraz z nim (…)”.

Przed zło­że­niem urny Andrzej Sewe­ryn wyre­cy­to­wał dwa wier­sze zmar­łe­go. Pro­chy arty­sty spo­czę­ły w Alei Zasłu­żo­nych. Poeta zmarł 10. kwiet­nia.

MODLITWA O WSCHODZIE SŁOŃCA
Jacek Kacz­mar­ski

Każ­dy Twój wyrok przyj­mę twar­dy
Przed mocą Two­ją się uko­rzę
Ale chroń mnie, Panie, od pogar­dy
Przed nie­na­wi­ścią strzeż mnie, Boże

Wszak Tyś jest nie­zmie­rzo­ne dobro
Któ­re­go nie wyra­żą sło­wa
Więc mnie od nie­na­wi­ści obroń
I od pogar­dy mnie zacho­waj

Co posta­no­wisz, niech się ziści
Nie­chaj się wola Two­ja sta­nie
Ale zbaw mnie od nie­na­wi­ści
I ocal mnie od pogar­dy Panie…

Zdję­cie pocho­dzi z ofi­cjal­nej, nie­ukoń­czo­nej stro­ny stro­ny Jac­ka Kacz­mar­skie­go