Święto Zesłania Ducha Świętego — Zielone Święta

“A gdy nad­szedł dzień Zie­lo­nych Świąt, byli wszy­scy razem na jed­nym miej­scu. I powstał nagle z nie­ba szum, jak­by wie­ją­ce­go gwał­tow­ne­go wia­tru, i napeł­nił cały dom, gdzie sie­dzie­li. I uka­za­ły się im języ­ki jak­by z ognia, któ­re się roz­dzie­li­ły i usia­dły na każ­dym z nich. I napeł­nie­ni zosta­li wszy­scy Duchem Świę­tym, i zaczę­li mówić inny­mi języ­ka­mi, tak jak im Duch pod­da­wał. A prze­by­wa­li w Jero­zo­li­mie Żydzi, mężo­wie naboż­ni, spo­śród wszyst­kich ludów, jakie są pod nie­bem; gdy więc powstał ten szum, zgro­ma­dził się tłum i zatrwo­żył się, bo każ­dy sły­szał ich mówią­cych w swo­im języ­ku. I zdu­mie­li się, i dzi­wi­li, mówiąc: Czyż oto wszy­scy ci, któ­rzy mówią, nie są Gali­lej­czy­ka­mi? Jak­że więc to jest, że sły­szy­my, każ­dy z nas, swój wła­sny język, w któ­rym uro­dzi­li­śmy się? Par­to­wie i Medo­wie, i Ela­mi­ci, i miesz­kań­cy Mezo­po­ta­mii, Judei i Kapa­do­cji, Pon­tu i Azji, Fry­gii i Pam­fi­lii, Egip­tu i czę­ści Libii, poło­żo­nej obok Cyre­ny, i przy­chod­nie rzym­scy, zarów­no Żydzi jak pro­ze­li­ci, Kre­teń­czy­cy i Ara­bo­wie — sły­szy­my ich, jak w naszych języ­kach gło­szą wiel­kie dzie­ła Boże. Zdu­mie­li się wte­dy wszy­scy i będąc w nie­pew­no­ści, mówi­li jeden do dru­gie­go: Cóż to może zna­czyć? Inni zaś drwiąc, mówi­li: Mło­dym winem się upi­li.” Dz. Ap. 2,1–13