Święto Zmartwychwstania Pańskiego

“A pierw­sze­go dnia tygo­dnia, wcze­snym ran­kiem, gdy jesz­cze było ciem­no, przy­szła Maria Mag­da­le­na do gro­bu i ujrza­ła kamień odwa­lo­ny od gro­bu. Pobie­gła więc i przy­szła do Szy­mo­na Pio­tra i do dru­gie­go ucznia, któ­re­go miło­wał Jezus, i rze­kła do nich: Wzię­li Pana z gro­bu i nie wie­my, gdzie go poło­ży­li. Wyszedł tedy Piotr i ów dru­gi uczeń, i szli do gro­bu. A bie­gli obaj razem; ale ów dru­gi uczeń wyprze­dził Pio­tra i pierw­szy przy­szedł do gro­bu, a nachy­liw­szy się, ujrzał leżą­ce prze­ście­ra­dła; jed­nak nie wszedł. Przy­szedł tak­że i Szy­mon Piotr, któ­ry szedł za nim, i wszedł do gro­bow­ca i ujrzał leżą­ce prze­ście­ra­dła oraz chu­s­tę, któ­ra była na gło­wie jego, nie leżą­cą z prze­ście­ra­dła­mi, ale zwi­nię­tą osob­no na jed­nym miej­scu. A wte­dy wszedł i ów dru­gi uczeń, któ­ry pierw­szy przy­biegł do gro­bow­ca, i ujrzał, i uwie­rzył; albo­wiem jesz­cze nie rozu­mie­li Pisma, że musi powstać z mar­twych. Ode­szli więc zno­wu ucznio­wie do domu. Ale Maria sta­ła zewnątrz gro­bu i pła­ka­ła. A pła­cząc nachy­li­ła się do gro­bu i ujrza­ła dwóch anio­łów w bie­li sie­dzą­cych, jed­ne­go u gło­wy, a dru­gie­go u nóg, gdzie leża­ło cia­ło Jezu­sa. A ci rze­kli do niej: Nie­wia­sto! Cze­mu pła­czesz? Rze­cze im: Wzię­li Pana mego, a nie wiem, gdzie go poło­ży­li. A gdy to powie­dzia­ła, obró­ci­ła się za sie­bie i ujrza­ła Jezu­sa sto­ją­ce­go, a nie wie­dzia­ła, że to Jezus. Rzekł jej Jezus: Nie­wia­sto! Cze­mu pła­czesz? Kogo szu­kasz? Ona, mnie­ma­jąc, że to jest ogrod­nik, rze­kła mu: Panie! Jeśli ty go wzią­łeś, powiedz mi, gdzie go poło­ży­łeś, a ja go wezmę. Rzekł jej Jezus: Mario! Ona obró­ciw­szy się, rze­kła mu po hebraj­sku: Rab­bu­ni! Co zna­czy: Nauczy­cie­lu! Rzekł jej Jezus: Nie doty­kaj mnie, bo jesz­cze nie wstą­pi­łem do Ojca; ale idź do bra­ci moich i powiedz im: Wstę­pu­ję do Ojca mego i Ojca wasze­go, do Boga mego i Boga wasze­go.” J 20,1–17

Wszyst­kim Czy­tel­ni­kom EAI Ekumenizm.pl skła­da­my naj­ser­decz­niej­sze życze­nia pas­chal­ne. Nie­chaj te i każ­de następ­ne dni będą peł­ne rado­ści i wia­ry, że Ten, któ­ry był umar­ły żyje, a wraz z nim i my żyć będzie­my. Chry­stus zmar­twych­wstał! Alle­lu­ja!