Ten inny Giertych — o. Wojciech Giertych OP

“Odno­wa, do któ­rej zapro­sił nas Sobór, to wiel­ki pro­gram, któ­ry wciąż stoi przed nami” — takie sło­wa wypo­wie­dział na temat Vati­ca­num II Gier­tych. Oczy­wi­ście nie Jędrzej Gier­tych, gło­śny publi­cy­sta endec­ki, upa­tru­ją­cy w sobo­rze sprzed 40 lat świa­dec­twa rosną­cych w Koście­le wpły­wów żydo­stwa i maso­ne­rii; rów­nież nie Maciej Gier­tych, syn Jędrze­ja, wier­ny ojca poglą­dom, ani też zna­ny poli­tyk Roman Gier­tych. To wypo­wiedź nowe­go teo­lo­ga Domu Papie­skie­go, o. Woj­cie­cha Gier­ty­cha.

Nic dziw­ne­go że nomi­na­cja pol­skie­go domi­ni­ka­ni­na nie wzbu­dzi­ła entu­zja­zmu wśród tra­dy­cjo­na­li­stycz­nych kato­li­ków. Na forum Fidelitas.pl wypo­mi­na się o. Woj­cie­cho­wi że słu­ży w Waty­ka­nie (sic!) i że tam zbie­ra zaszczy­ty. Kolej­ny zarzut — o. Gier­tych nie jest “dogma­ty­kiem” (zna­czy się ma odwa­gę samo­dziel­ne­go myśle­nia), i jak na tra­dy­cjo­na­li­stycz­ne gusta jest bar­dzo “nowo­cze­sny”.

W rze­czy samej mino­ro­wy nastrój Fidelitas.pl ma swo­je solid­ne uza­sad­nie­nie. Nowy teo­log papie­ski potra­fi zna­leźć cie­płe sło­wa dla ruchu księ­ży-robot­ni­ków; na Kościół patrzy podob­nie jak jego słyn­ny współ­brat — Yves Con­gar, któ­re­go przy­jaź­nią się szczy­cił: kry­tycz­nie acz z wiel­ką miło­ścią. Z tro­ską mówi np. o teo­lo­gicz­nej sła­bo­ści pol­skie­go Kościo­ła.

Jako teo­log moral­ny nie kreu­je sys­te­mu zbu­do­wa­ne­go na zaka­zach i powin­no­ściach. Raczej woli for­mu­ło­wać swą myśl pozy­tyw­nie, w duchu teo­lo­gii św. Toma­sza z Akwi­nu, za swój aksjo­mat obie­ra­jąc miłość a nie gniew Boga żywe­go. “W daw­nych­po­dręcz­ni­kach uczo­no mini­ma­li­zmu i dziś cią­gle jesz­cze nie­któ­rzy tak myślą i tak uczą. Mówią: naj­waż­niej­sze to nie łamać przy­ka­zań, a ci, któ­rzy chcą cze­goś wię­cej, to są jakieś dzi­wo­lą­gi w Koście­le i dla nich wymy­ślo­no jakąś teo­lo­gię ducho­wo­ści. Nie trze­ba ule­gać takim teo­riom. Ci są dzieć­mi Boży­mi, któ­rzy dają się pro­wa­dzić przez Ducha Świę­te­go” — mówi o. Gier­tych.

Na koniec trze­ba wspo­mnieć, że o. Woj­ciech Gier­tych publi­ku­je swe tek­sty m. in. w “Tygo­dni­ku Powszech­nym” i “Zna­ku”, co w oczach tra­dy­cjo­na­li­stów jest dowo­dem osta­tecz­nej zdra­dy.

Wszyst­kim kato­li­kom, podejrz­li­wie przy­glą­da­ją­cym się nowej nomi­na­cji Bene­dyk­ta XVI, chcę powie­dzieć: nie oce­niaj­cie wedle pozo­rów. Niech o nowym teo­lo­gu Domu Papie­skie­go świad­czą jego sło­wa i czy­ny.

Na koniec jesz­cze jeden, wiel­ce zna­mien­ny cytat z “inne­go Gier­ty­cha”: A do tego, żeby myśle­nie sobo­ro­we weszło w myśle­nie wier­nych i w myśle­nie księ­ży, jest jesz­cze dłu­ga dro­ga. Doko­na­ły się oczy­wi­ście zmia­ny zewnętrz­ne, wpro­wa­dzo­no języ­ki naro­do­we, odwró­co­no ołta­rze. Zmie­ni­ły się też rela­cje mię­dzy ludź­mi, ale czy tak bar­dzo? Czy jeste­śmy napraw­dę świa­do­mi tego, co Sobór Waty­kań­ski II powie­dział nam o powszech­nym powo­ła­niu do świę­to­ści? O tym, że wier­ni mają nie tyl­ko uni­kać grze­chów, ale że są nośni­ka­mi życio­daj­nej łaski, któ­rą otrzy­ma­li na chrzcie, i że mają pra­wo doma­gać się od Kościo­ła pomo­cy dla jej roz­wo­ju, mają pra­wo doma­gać się pomo­cy sakra­men­tal­nej, dok­try­nal­nej i kie­row­nic­twa ducho­we­go?

:: Ekumenizm.pl: Gier­tych teo­lo­giem Domu Papie­skie­go