Ekumenizm w Polsce i na świecie

Uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny


Z naro­dze­niem Jezu­sa Chry­stu­sa było tak. Po zaślu­bi­nach Mat­ki Jego, Maryi, z Józe­fem, wpierw nim zamiesz­ka­li razem, zna­la­zła się brze­mien­ną za spra­wą Ducha Świę­te­go. Mąż Jej, Józef, któ­ry był czło­wie­kiem spra­wie­dli­wym i nie chciał nara­zić Jej na znie­sła­wie­nie, zamie­rzał odda­lić Ją pota­jem­nie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pań­ski uka­zał mu się we śnie i rzekł: Józe­fie, synu Dawi­da, nie bój się wziąć do sie­bie Maryi, twej Mał­żon­ki; albo­wiem z Ducha […]


Z naro­dze­niem Jezu­sa Chry­stu­sa było tak. Po zaślu­bi­nach Mat­ki Jego, Maryi, z Józe­fem, wpierw nim zamiesz­ka­li razem, zna­la­zła się brze­mien­ną za spra­wą Ducha Świę­te­go. Mąż Jej, Józef, któ­ry był czło­wie­kiem spra­wie­dli­wym i nie chciał nara­zić Jej na znie­sła­wie­nie, zamie­rzał odda­lić Ją pota­jem­nie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pań­ski uka­zał mu się we śnie i rzekł: Józe­fie, synu Dawi­da, nie bój się wziąć do sie­bie Maryi, twej Mał­żon­ki; albo­wiem z Ducha Świę­te­go jest to, co się w Niej poczę­ło. Poro­dzi Syna, któ­re­mu nadasz imię Jezus, On bowiem zba­wi swój lud od jego grze­chów . A sta­ło się to wszyst­ko, aby się wypeł­ni­ło sło­wo Pań­skie powie­dzia­ne przez Pro­ro­ka: Oto Dzie­wi­ca pocznie i poro­dzi Syna, któ­re­mu nada­dzą imię Emma­nu­el, to zna­czy: Bóg z nami. Zbu­dziw­szy się ze snu, Józef uczy­nił tak, jak mu pole­cił anioł Pań­ski: wziął swo­ją Mał­żon­kę do sie­bie, lecz nie zbli­żał się do Niej, aż poro­dzi­ła Syna, któ­re­mu nadał imię Jezus. (Mt 1;18–25)

Jak­że trud­no było uwie­rzyć, że z Ducha Świę­te­go jest to, co się w Niej poczę­ło (Mt 1,20). Józef jed­nak zaufał Bogu i stał się praw­dzi­wym mężem i ojcem. Uwie­rzył podob­nie jak Abra­ham, któ­ry przy­jął za oczy­wi­ste, że mimo swo­je­go wie­ku będzie miał potom­ka. Ojco­stwo tych dwóch męż­czyzn to praw­dzi­wa wia­ra. Wia­ra w obiet­ni­cę Boga, na prze­kór ludz­kim wąt­pli­wo­ściom.


War­to zawie­rzyć nadziei, wbrew nadziei (Rz 4, 22) i roz­wa­żyć jaka jest nasza spra­wie­dli­wość, któ­ra wyni­ka z wia­ry. Wie­my prze­cież, że spra­wie­dli­wy z wia­ry żyć będzie a to ozna­cza zaufa­nie Bogu i pew­ność, że oka­że On grzesz­ni­ko­wi swo­je Ojcow­skie ser­ce.


Józef oka­zał ogrom­ne zaufa­nie wzglę­dem Boże­go pla­nu i zamy­słu. Wie­dział, iż bez Boga nie będzie mógł dźwi­gać swe­go krzy­ża, a zwró­ci się jedy­nie ku ludz­kiej pomo­cy. A prze­cież gdy bra­ku­je w czło­wie­ku wia­ry i ufno­ści ku Bogu ser­ca zdo­mi­no­wa­ne są przez ludz­kie pra­gnie­nia. Nale­ży przy­lgnąć do Jego wiel­kiej spra­wie­dli­wo­ści i stąd czer­pać ufność w zbaw­czą moc krzy­ża Chry­stu­sa. Tyl­ko dzię­ki temu moż­na się­gać po uspra­wie­dli­wie­nie.


Módl­my się aby nasza wia­ra była tak sil­na, jak zaufa­nie Józe­fa w zamy­sły Boga. Aby nasza wia­ra była żywai wyra­ża­ła się w dzia­ła­niu, któ­re rodzi się z Chry­stu­sa i aby­śmy zawsze byli przy­oble­cze­ni w Jego spra­wie­dli­wość. Amen.

Ekumenizm.pl działa dzięki swoim Czytelnikom!
Portal ekumenizm.pl działa na zasadzie charytatywnej pracy naszej redakcji. Zachęcamy do wsparcia poprzez darowizny i Patronite.