Ekologiczny apel Kościołów w Polsce

Zwierzch­ni­cy Kościo­łów człon­kow­skich Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej pod­pi­sa­li „Apel Kościo­łów w Pol­sce o ochro­nę stwo­rze­nia”. Duchow­ni zachę­ca­ją wier­nych, a tak­że wła­dze pań­stwo­we i samo­rzą­do­we do zwięk­sze­nia swej wraż­li­wo­ści eko­lo­gicz­nej. Publi­ku­je­my tekst ape­lu.

Dro­dzy Bra­cia i Sio­stry!

Kie­ru­je­my do Was eku­me­nicz­ny list, któ­ry jest ape­lem i proś­bą o zacho­wa­nie stwo­rze­nia jako dzie­ła Boże­go.

Stwór­ca zapra­sza czło­wie­ka do współ­pra­cy w tro­sce o swo­je dzie­ło, słu­żą­ce wszyst­kim żywym isto­tom. Każ­da chrze­ści­jań­ska tra­dy­cja poda­je przy­kła­dy wybit­nych ludzi, któ­rzy z miło­ścią trak­to­wa­li całe Boże stwo­rze­nie. Nie­ste­ty, nie zawsze jeste­śmy wier­ni temu wezwa­niu.

Pro­du­ku­je­my góry śmie­ci, tru­ją­cą żyw­ność, wyci­na­my lasy, ota­cza­my się świa­tem z pla­sti­ku. Ośle­pie­nie żądzą zysku spra­wia, że czy­ste stru­mie­nie zamie­nia­my w tru­ją­ce ście­ki, a buj­ne lasy i łany zbo­ża w jało­wą i pustą zie­mią, zaś cuda natu­ry w zwa­ły beto­nu. Żyje­my tak jak­by­śmy byli ostat­nim poko­le­niem, któ­re zamiesz­ku­je Zie­mię.

Ochro­na śro­do­wi­ska to nie tyl­ko tech­nicz­ny pro­blem rów­no­wa­gi eko­lo­gicz­nej, ale tak­że pro­blem moral­ny i ducho­wy współ­cze­sne­go czło­wie­ka, któ­ry zapo­mi­na, że on sam i świat są Bożym stwo­rze­niem.

Wie­lu chrze­ści­jan na całym świe­cie anga­żu­je się w kon­kret­ne pro­gra­my słu­żą­ce ochro­nie Boże­go stwo­rze­nia. Do naj­bar­dziej zna­nych nale­żą pro­jek­ty zarzą­dza­nia budyn­ka­mi w celu zmniej­sze­nia zuży­cia ener­gii elek­trycz­nej i ciepl­nej, a tak­że zmniej­sze­nia pro­duk­cji odpa­dów, odzy­sku surow­ców, kom­po­sto­wa­nia itp.

Bra­cia i Sio­stry, trze­ba pro­pa­go­wać tę wraż­li­wość! Ufa­my, że nasz apel spo­wo­du­je, że ludzie wie­rzą­cy wpły­ną na swo­je oto­cze­nie, by zli­kwi­do­wać szko­dli­we dzia­ła­nia, takie jak wywo­że­nie śmie­ci do lasu czy bez­myśl­ne zaśmie­ca­nie ulic, dróg i pól.

Nasz apel kie­ru­je­my tak­że do władz pań­stwo­wych i samo­rzą­do­wych. Wyra­ża­my tro­skę w kwe­stii pry­wa­ty­za­cji i komer­cja­li­za­cji zaso­bów wody i prze­strze­ni publicz­nej.

Zachę­ca­my do kształ­to­wa­nia takiej poli­ty­ki spo­łecz­nej, któ­ra pro­mu­je bez­piecz­ne prze­twa­rza­nie i uty­li­za­cję tru­ją­cych odpa­dów. Wzy­wa­my przede wszyst­kim do:

− reduk­cji odpa­dów miej­skich, odzy­ski­wa­nia i uty­li­za­cji wysy­pisk śmie­ci, oczysz­cza­nia powie­trza, wody i gle­by;

− ochro­ny lasów oraz zagro­żo­nych gatun­ków roślin i innych skar­bów przy­ro­dy, do odtwa­rza­nia eko­sys­te­mów;

− sto­so­wa­nia tech­no­lo­gii eko­lo­gicz­nych w prze­twa­rza­niu i kon­ser­wa­cji żyw­no­ści oraz pro­duk­cji opa­ko­wań;

− opra­co­wa­nia umów mię­dzy­na­ro­do­wych doty­czą­cych spra­wie­dli­we­go wyko­rzy­sty­wa­nia zaso­bów mor­skich, któ­re nie dopro­wa­dzą do zachwia­nia rów­no­wa­gi eko­lo­gicz­nej.

Przez zmar­twych­wsta­nie Jezu­sa Chry­stu­sa i zesła­nie Ducha Świę­te­go Bóg obja­wił, że prze­zwy­cię­ża wszel­kie zepsu­cie i śmierć. Chrze­ści­ja­nin jest wezwa­ny do uka­za­nia swej wia­ry w Boga, Stwór­cę i Pana wszech­świa­ta przez swe czy­ny. Świat potrze­bu­je takie­go świa­dec­twa nie tyl­ko tych nie­licz­nych, zaan­ga­żo­wa­nych w ochro­nę śro­do­wi­ska, ale wszyst­kich uczniów Chry­stu­sa.

Nasze wspól­ne dzia­ła­nia win­ny wyra­żać praw­dę o potrze­bie roz­trop­ne­go i umiar­ko­wa­ne­go postę­po­wa­nia we wszyst­kim, co jest zwią­za­ne z naszym śro­do­wi­skiem. Mądra asce­za wyra­ża się uni­ka­niem nad­mier­nej kon­sump­cji, odpo­wie­dzial­nym korzy­sta­niem z dóbr natu­ral­nych oraz rezy­gna­cją z pro­du­ko­wa­nia i gro­ma­dze­nia nad­mia­ru przed­mio­tów i opa­ko­wań. Jed­nym z jej prze­ja­wów jest coraz bar­dziej zapo­mi­na­ny post, któ­ry jako samo­ogra­ni­cza­nie wła­snych pożą­dań, sta­je się narzę­dziem ducho­wej prze­mia­ny i pomo­cy potrze­bu­ją­cym. Zle­co­ne nam przez Stwór­cę zada­nie pano­wa­nia nad rze­cza­mi słu­ży temu, aby nie zapa­no­wa­ły one nad nami.

Bra­cia i Sio­stry, żyjąc dzi­siaj, pomyśl­my o jutrze. Pomyśl­my o tym, że my i całe stwo­rze­nie jeste­śmy powo­ła­ni do życia w rze­czy­wi­sto­ści opi­sa­nej w ostat­niej księ­dze Biblii jako „nowe nie­bio­sa i nowa zie­mia” (Ap 21,1). Dla­te­go codzien­nie doko­nuj­my odpo­wie­dzial­nych wybo­rów oszczę­dza­ją­cych ener­gię i zaso­by zie­mi oraz sza­nuj­my wszyst­ko, co żyje. Nawet nie­wiel­kie, ale kon­se­kwent­ne dzia­ła­nia przy­nio­są ogrom­ny sku­tek w ochro­nie całe­go stwo­rze­nia, któ­re, jak czy­ta­my w pierw­szej księ­dze Pisma Świę­te­go, „Bóg uczy­nił bar­dzo dobre” (por. Rdz 1,31).

Pod­pi­sa­li zwierzch­ni­cy Kościo­łów chrze­ści­jań­skich zrze­szo­nych w Pol­skiej Radzie Eku­me­nicz­nej:

Kościół Chrze­ści­jan Bap­ty­stów w RP

Kościół Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­ski w RP

Kościół Ewan­ge­lic­ko-Meto­dy­stycz­ny w RP

Kościół Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­wa­ny w RP

Kościół Pol­sko­ka­to­lic­ki w RP

Kościół Sta­ro­ka­to­lic­ki Maria­wi­tów w RP

Pol­ski Auto­ke­fa­licz­ny Kościół Pra­wo­sław­ny