Modlitwy ekumeniczne w Łękach Dukielskich

Spo­ty­ka­my się na prze­mian, raz w świą­ty­ni jed­ne­go wyzna­nia, na dru­gi rok inne­go. W tych modli­twach uczest­ni­czą nie tyl­ko wier­ni, i to bar­dzo licz­nie, ale i duchow­ni, któ­rzy wygła­sza­ją kaza­nia “u sąsia­dów”.

W tym roku modli­li­śmy się w para­fii rzym.-kat. Kaza­nie wygło­sił ks. Roman Jagieł­ło z para­fii pw. “Dobre­go Paste­rza” z Kościo­ła Pol­sko­ka­to­lic­kie­go. Kazno­dzie­ja w swo­im prze­mó­wie­niu nawią­zał do tego­rocz­ne­go hasła “nie­ustan­nie się módl­cie” wska­zu­jąc na pierw­szo­pla­no­wą rolę, jaką odgry­wa modli­twa w dzie­le zjed­no­cze­nia Chry­stu­so­we­go Kościo­ła. O tym, mówi rów­nież dekret o eku­me­ni­zmie wyda­ny przez Sobór Waty­kań­ski II, naj­wię­cej w dwóch pierw­szych roz­dzia­łach. Czy­ta­my tam: “To nawró­ce­nie ser­ca i świę­tość życia łącz­nie z publicz­ny­mi i pry­wat­ny­mi modli­twa­mi o jed­ność chrześcijan,należy uznać za duszę całe­go ruchu ekumenicznego,a słysz­nie moż­na je nazwać eku­me­ni­zmem…”. O wiel­kiej roli modli­twy w tym dzie­le pisze też Jan Paweł II w ency­kli­ce “Ut unum sint”. Papież wska­zu­je w niej, że wspól­nej modli­twie na tej dro­dze wio­dą­cej do jed­no­ści trze­ba przy­pi­sać pry­mat.

Kazno­dzie­ja pod­kre­ślił, że oprócz wspól­nych modlitw, spo­ty­ka­li­śmy się wie­le razy tak­że na pogrze­bach, ślu­bach, a nawet zaba­wach. Te zaba­wy odby­wa­ły się z racji opłat­ka, jaj­ka wiel­ka­noc­ne­go urzą­dza­ne­go przez para­fię rzym-kat., a zapra­sza­no rów­nież na nie pol­sko­ka­to­li­ków. Wie­le razy w świą­ty­ni “Dobre­go Paste­rza” wystę­po­wał też zespół “Łęcza­nie” z para­fii “Ser­ca PJ” powo­ła­ny do ist­nie­nia przez Sto­wa­rzy­sze­nie Kul­tu­ral­no-Rekre­acyj­ne “Jed­ność”.

W tym dzie­le eku­me­nii to Sto­wa­rzy­sze­nie odgry­wa olbrzy­mią rolę, gdyż dzia­ła­jąc zgod­nie ze sta­tu­tem przez swo­ją dzia­łal­ność w obsza­rach kul­tu­ry świec­kiej, ale i reli­gij­nej inte­gru­je miej­sco­wą spo­łecz­ność. Do naj­więk­szych wyda­rzeń eku­me­nicz­nych i to w ska­li ogól­no­pol­skiej moż­na zali­czyć ślub, jaki odbył się w ubie­głym roku w para­fii pol­sko­ka­to­lic­kiej. Po raz pierw­szy w Pol­sce, w świa­ty­ni Kościo­ła Pol­sko­ka­to­lic­kie­go, ksiądz rzym­sko­ka­to­lic­ki odpra­wił mszę świę­tą i udzie­lił ślu­bu eku­me­nicz­ne­go.

Kaza­nie zosta­ło zakoń­czo­ne cyta­tem z Biblii mają­cym sta­no­wić zachę­tę do dal­szych i owoc­nych dzia­łań na polu eku­me­nii: “Bogu dziękujcie,ducha nie gaście”. Po kaza­niu i wyzna­niu wia­ry mia­ła miej­sce wspól­na modli­twa wiernych,w cza­sie któ­rej obaj duchow­ni na prze­mian poda­wa­li inten­cje modli­tew­ne. Mszę zakoń­czy­ło wspól­ne bło­go­sła­wień­stwo od ołta­rza obu duchow­nych.