Polskie Kościoły mowią o sobie — rozmowa z red. H. Trandą

“W dro­dze za Chry­stu­sem” to szcze­gól­ne przed­się­wzię­cie edy­tor­skie, o któ­rym infor­mo­wa­li­śmy na ekumenizm.pl. Po raz pierw­szy Kościo­ły w Pol­sce w jed­nej publi­ka­cji i we wspól­nie usta­lo­nym kształ­cie wypo­wie­dzi pre­zen­tu­ją swo­je życie i wia­rę. Przed­sta­wia­my roz­mo­wę z p. Han­ną Tran­dą – redak­to­rem książ­ki “W dro­dze za Chry­stu­sem. Kościo­ły chrze­ści­jań­skie w Pol­sce mówią o sobie”.

Redak­cja EAI: Jest Pani redak­to­rem naj­now­szej książ­ki opu­bli­ko­wa­nej przez Wydaw­nic­two WAM…

red. Han­na Tran­da: Pra­gnę spro­sto­wać, że jestem współ­re­dak­to­rem tej publi­ka­cji razem z p. prof. Miro­sła­wem Pata­lo­nem. Obo­je byli­śmy przed­sta­wi­cie­la­mi swo­ich Kościo­łów w Komi­sji Wycho­wa­nia Chrze­ści­jań­skie­go Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej. Pan prof. M. Pata­lon – Kościo­ła Chrze­ści­jan Bap­ty­stów, a ja – Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­wa­ne­go. Kie­dy powstał pomysł wyda­nia takiej publi­ka­cji, a następ­nie kolej­no zaczę­ły napły­wać arty­ku­ły poszcze­gól­nych auto­rów – człon­ko­wie Komi­sji Wycho­wa­nia Chrze­ści­jań­skie­go zde­cy­do­wa­li, że redak­cję powie­rzą wła­śnie nam. Jed­nak­że pra­gnę zazna­czyć, że cała Komi­sja pra­co­wa­ła nad tymi tek­sta­mi. Czy­ta­li­śmy otrzy­ma­ne arty­ku­ły, żeby na następ­nym posie­dze­niu Komi­sji móc roz­ma­wiać na ich temat oraz zada­wać pyta­nia doty­czą­ce nie­zro­zu­mia­łych frag­men­tów.

Co ma Pani na myśli mówiąc o nie­zro­zu­mia­łych frag­men­tach?

Czę­sto wyda­je się nam, że wie­my bar­dzo dużo o innych, a może nawet wszyst­ko. Jed­nak tak nie jest, o czym prze­ko­na­łam się pod­czas pra­cy nad tą książ­ką. Wła­ści­wie wszy­scy w Komi­sji uświa­do­mi­li­śmy sobie, że rze­czy­wi­ście wie­le wie­my o swo­im wyzna­niu i o innych, ale też – że pre­zen­tu­jąc swo­ją kon­fe­sję sądzi­my, że wszyst­ko jest jasne rów­nież dla sio­stry czy bra­ta z inne­go Kościo­ła. I nagle odkry­li­śmy, że nasze sfor­mu­ło­wa­nia wca­le nie są zro­zu­mia­łe dla innych, że róż­ni­my się w for­mie i nomen­kla­tu­rze. Bywa rów­nież tak, że pew­ne ele­men­ty są wspól­ne, więc myśli­my, że one nas łączą i nagle oka­zu­je się, że jed­nak nie zawsze rozu­mie­my je w ten sam spo­sób.

Wyni­ka z tego, że nasza wza­jem­na wie­dza o nas samych jest nie­wiel­ka…

Sły­szy­my na przy­kład, że Kościół Kato­lic­ki obcho­dzi świę­ta Boże­go Naro­dze­nia, albo że Kościół Kato­lic­ki obcho­dzi Wiel­ka­noc. Po kil­ku dniach moż­na usły­szeć o obcho­dze­niu tych samych świąt przez Kościół Pra­wo­sław­ny, nato­miast nie sły­szy się w ogó­le o obcho­dze­niu tych świąt przez inne Kościo­ły, np. pro­te­stanc­kie i sta­ro­ka­to­lic­kie. A prze­cież powin­no to być jasne dla wszyst­kich, że jako wyznaw­cy Chry­stu­sa wszy­scy obcho­dzi­my Jego naro­dzi­ny, śmierć i zmar­twych­wsta­nie.
Ten ele­men­tar­ny brak wie­dzy o innych wyzna­niach w ramach chrze­ści­jań­skiej rodzi­ny pro­wa­dzi do two­rze­nia mitów i ste­reo­ty­pów funk­cjo­nu­ją­cych w naszym spo­łe­czeń­stwie, co czę­sto jest przy­czy­ną nie­po­ro­zu­mień mię­dzy wyznaw­ca­mi róż­nych kon­fe­sji.

Na czym pole­ga wyjąt­ko­wość tej książ­ki?

Wyjąt­ko­wość tej książ­ki pole­ga na tym, że auto­ra­mi poszcze­gól­nych roz­dzia­łów są duchow­ni i świec­cy przed­sta­wi­cie­le każ­de­go opi­sy­wa­ne­go Kościo­ła. A zatem każ­dy mówi o sobie, każ­dy przed­sta­wia histo­rię swo­je­go wyzna­nia, jak też tra­dy­cję i obrzę­dy prak­ty­ko­wa­ne w jego wła­snym Koście­le, dzię­ki cze­mu opis jest obiek­tyw­ny i wia­ry­god­ny.

A któ­re Kościo­ły zosta­ły zapre­zen­to­wa­ne?

Kościół Rzym­sko­ka­to­lic­ki oraz sie­dem Kościo­łów zrze­szo­nych w Pol­skiej Radzie Eku­me­nicz­nej, a są to (w kolej­no­ści alfa­be­tycz­nej): Kościół Chrze­ści­jan Bap­ty­stów w RP, Kościół Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­ski w RP, Kościół Ewan­ge­lic­ko-Meto­dy­stycz­ny w RP, Kościół Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­wa­ny w RP, Kościół Pol­sko­ka­to­lic­ki w RP, Kościół Sta­ro­ka­to­lic­ki Maria­wi­tów w RP, Pol­ski Auto­ke­fa­licz­ny Kościół Pra­wo­sław­ny.
Wspól­nie, ale każ­dy o sobie według jed­na­ko­we­go sche­ma­tu, aby czy­tel­ni­ko­wi było łatwiej roz­po­znać zarów­no ele­men­ty łączą­ce, jak i róż­nią­ce poszcze­gól­ne kon­fe­sje. A zatem czy­tel­nik znaj­dzie w niej zarys histo­rycz­ny, struk­tu­ry orga­ni­za­cyj­ne, naucza­nie, zasa­dy moral­ne i zaan­ga­żo­wa­nie eku­me­nicz­ne poszcze­gól­nych Kościo­łów.

A dla kogo prze­zna­czo­na jest ta książ­ka?

Jak już zosta­ło to powie­dzia­ne w sło­wie wstęp­nym jest to publi­ka­cja pio­nier­ska na grun­cie pol­skiej eku­me­nii, sta­no­wi bowiem kom­pen­dium wie­dzy o kon­fe­sjach chrze­ści­jań­skich. I z tego powo­du jest to waż­na publi­ka­cja dla kate­che­tów, nauczy­cie­li reli­gii czy ety­ki, stu­den­tów teo­lo­gii oraz peda­go­gi­ki reli­gij­nej i ety­ki.
Ufam, że dzię­ki tej książ­ce pozna­my się wza­jem­nie lepiej i pogłę­bi­my naszą chrze­ści­jań­ską świa­do­mość, dzię­ki cze­mu nauczy­my się wza­jem­ne­go sza­cun­ku.

Dzię­ku­je­my za roz­mo­wę

ekumenizm.pl
:: Kościo­ły w Pol­sce mówią o sobie

Zakup książ­ki w księ­gar­ni inter­ne­to­wej

.