Program ekumeniczny “Biblioteka Synodu”

Zbio­ry biblio­te­ki to kil­ka tysię­cy ksiąg, przede wszyst­kim z zakre­su teo­lo­gii ewan­ge­lic­kiej, ze szcze­gól­nym uwzględ­nie­niem nur­tu refor­mo­wa­ne­go, publi­ka­cje histo­rycz­ne poświę­co­ne histo­rii refor­ma­cji w Pol­sce, dzie­jom Kościo­ła ewan­ge­lic­ko — refor­mo­wa­ne­go, pol­skie­go i litew­skie­go ewan­ge­li­cy­zmu w XVI — XX w. a tak­że cza­so­pi­sma i publi­ka­cje doku­men­tu­ją­ce współ­cze­sną dzia­łal­ność ewan­ge­li­ków refor­mo­wa­nych w Pol­sce i na świe­cie.

Biblio­te­ka Syno­du Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko — Refor­mo­wa­ne­go, dzia­ła­ją­ca obec­nie w budyn­ku kościo­ła ewan­ge­lic­ko — refor­mo­wa­ne­go na Lesz­nie w War­sza­wie, ma skom­pli­ko­wa­ną histo­rię. Jej począt­ki wią­zać moż­na z księ­go­zbio­rem znaj­du­ją­cym się przy war­szaw­skim zbo­rze ewan­ge­lic­ko — refor­mo­wa­nym już w dru­giej poło­wie XVIII wie­ku, a skła­da­ły się na nie­go zapew­ne dary, spu­ści­zny po duchow­nych i wykształ­co­nych para­fia­nach oraz pozy­cje naby­wa­ne za pośred­nic­twem war­szaw­skich wydaw­ców i księ­ga­rzy — ewan­ge­li­ków, takich jak Michał Gröll i inni.

W cza­sie dru­giej woj­ny świa­to­wej naj­więk­sze stra­ty ponio­sła Biblio­te­ka Syno­du w okre­sie powsta­nia war­szaw­skie­go. Jej sie­dzi­ba ule­gła czę­ścio­we­mu uszko­dze­niu, a oca­la­łe zbio­ry ręko­pi­śmien­ne i książ­ki prze­trwa­ły zimę 1944/45 bez nad­zo­ru w pozba­wio­nych okien i zale­wa­nych wodą pomiesz­cze­niach. Po woj­nie i prze­ję­ciu księ­go­zbio­ru Biblio­te­ki Syno­du przez Biblio­te­kę Uni­wer­sy­te­tu War­szaw­skie­go, przez dłuż­szy czas Kościół ewan­ge­lic­ko — refor­mo­wa­ny nie miał cen­tral­nej biblio­te­ki, dzia­ła­ły tyl­ko biblio­te­ki zbo­ro­we. Dopie­ro w latach osiem­dzie­sią­tych powró­co­no do idei powo­ła­nia biblio­te­ki ogól­no­ko­ściel­nej wyspe­cja­li­zo­wa­nej w gro­ma­dze­niu i udo­stęp­nia­niu lite­ra­tu­ry teo­lo­gicz­nej i histo­rycz­nej, a osta­tecz­nie posta­no­wio­no reak­ty­wo­wać Biblio­te­kę Syno­du, któ­ra swe pomiesz­cze­nia zna­la­zła w budyn­ku “nowe­go kościo­ła” ewan­ge­lic­ko — refor­mo­wa­ne­go na Lesz­nie.

Bogac­twem biblio­te­ki są nie tyl­ko książ­ki. To przede wszyst­kim ludzie, któ­rzy są z nią zwią­za­ni: Alek­san­dra Sękow­ska oraz teo­log i biblio­te­karz Krzysz­tof Ban­do­ła — Skier­ski. To oni sta­no­wią o tym, że biblio­te­ka jest nie­zwy­kłym miej­scem z nowa­tor­skim podej­ściem do uczniów i stu­den­tów szu­ka­ją­cych tam wie­dzy. To ci mło­dzi ludzie, szu­ka­jąc tam infor­ma­cji, czy­nią z niej miej­sce, któ­re tęt­ni życiem.