Radosny trud ojcostwa

Od 27 do 29 sierp­nia odby­ła się z ini­cja­ty­wy Fun­da­cji Cyry­la i Meto­de­go, w Archi­die­ce­zjal­nym Domu Reko­lek­cyj­nym w Dąbro­wi­cy k. Lubli­na, mię­dzy­na­ro­do­wa kon­fe­ren­cja „Radość i wyzwa­nie ojco­stwa”. Spo­tka­nie zgro­ma­dzi­ło ponad 70 uczest­ni­ków – głów­nie z Pol­ski, ale też z Anglii, z Bia­ło­ru­si, z Rosji, z Rumu­nii, ze Sta­nów Zjed­no­czo­nych i z Ukra­iny. Przy­by­li ojco­wie wywo­dzi­li się też z róż­nych Kościo­łów, co nada­ło kon­fe­ren­cji wymiar nie tyl­ko wie­lo­na­ro­do­wy, lecz tak­że eku­me­nicz­ny. Nale­ży pod­kre­ślić, że ta waż­na, wręcz pio­nier­ska ini­cja­ty­wa spo­tka­ła się z bar­dzo życz­li­wym przy­ję­ciem ze stro­ny władz kościel­nych, pań­stwo­wych i samo­rzą­do­wych. Na ręce pre­ze­sa Fun­da­cji dra Dariu­sza Cupia­ła prze­sła­nia do uczest­ni­ków skie­ro­wa­li: metro­po­li­ta lubel­ski arcy­bi­skup Józef Życiń­ski, Prze­wod­ni­czą­cy Rady Mia­sta Zbi­gniew Tar­goń­ski oraz Rzecz­nik Praw Dziec­ka Paweł Jaros.

Ran­ga spo­tka­nia wyni­kła zarów­no z pre­kur­sor­skie­go cha­rak­te­ru tej ini­cja­ty­wy, z sze­ro­kie­go krę­gu jej uczest­ni­ków, wagi podej­mo­wa­nych tema­tów jak rów­nież zna­cze­nia zapro­szo­nych pre­le­gen­tów. Wśród nich zaleź­li się: lord David Alton, czło­nek par­la­men­tu bry­tyj­skie­go, aktyw­nie dzia­ła­ją­cy na rzecz rodzi­ny i naj­uboż­szych, o. Vasi­le Mihoc , pro­fe­sor teo­lo­gii i pra­wo­sław­ny duchow­ny z Rumu­nii (ojciec trzy­na­ścior­ga dzie­ci), Alek­san­der Mar­chen­ko z Ukra­iny, pre­zes Mię­dzy­na­ro­do­we­go Cen­trum Ojco­stwa w Kijo­wie, dr Sier­giej Kiprich z Bia­ło­ru­si oraz dr Sta­ni­sław Sła­wiń­ski zna­ny w Pol­sce dzia­łacz w dzie­dzi­nie oświa­ty i wycho­wa­nia.

Oprócz wykła­dów były rów­nież spo­tka­nia w mniej­szych gru­pach i licz­ne oka­zje do dzie­le­nia się doświad­cze­nia­mi zwią­za­ny­mi z ojco­stwem. Bogac­two tre­ści pod­ję­tych na kon­fe­ren­cji zaowo­cu­je czę­ścio­wo publi­ka­cją książ­ko­wą oraz pły­tą DVD z tek­sta­mi głów­nych wystą­pień. W tym miej­scu wypa­da jedy­nie zasy­gna­li­zo­wać nie­któ­re tezy i wnio­ski ze spo­tka­nia. Zda­niem bar­dzo wie­lu uczest­ni­ków ich ojco­wie rzad­ko umie­li wła­ści­wie wywią­zać się ze swej roli. Zanie­dby­wa­nie żony i dzie­ci, alko­ho­lizm, brak zain­te­re­so­wa­nia dzieć­mi to tyl­ko nie­któ­re z trud­nych doświad­czeń, jakie współ­cze­śni ojco­wie prze­nie­śli na grunt wła­snych rodzin. W życiu wie­lu męż­czyzn bra­kło zwłasz­cza ducho­wej i emo­cjo­nal­nej obec­no­ści ojców. Z pozba­wie­niem wzor­ca ojco­stwa wią­że się też, zna­mien­ny zwłasz­cza dla wie­lu kra­jów Euro­py Środ­ko­wo-Wschod­niej, brak rze­tel­nych empi­rycz­nych docie­kań nad współ­cze­sną kon­dy­cją ojców – ich poj­mo­wa­niem i wywią­zy­wa­niem się z obo­wiąz­ków, jakie nakła­da ojco­stwo. Brak badań znaj­du­je wresz­cie – nie­ste­ty- prze­ło­że­nie na poli­ty­kę spo­łecz­ną, na decy­zje rzą­dzą­cych, dla któ­rych ojciec rów­nież pozo­sta­je Wiel­kim Nie­obec­nym. Prag­ma­ty­kę pań­stwo­wą wyzna­cza­ją czę­sto ludzie nie mają­cy jasnej świa­do­mo­ści roli i zadań ojca. Stąd szcze­gól­ny obo­wią­zek spa­da na samych ojców, aby umie­li prze­zwy­cię­żać w sobie współ­cze­sną men­tal­ność i wra­cać sta­le do nie­ska­żo­ne­go rozu­mie­nia ojco­stwa. Na kon­fe­ren­cji pod­kre­śla­no zna­cze­nie pojed­na­nia męż­czyzn z ich ojca­mi, wzmoc­nie­nie edu­ka­cji w zakre­sie zadań ojcow­skich czy wresz­cie two­rze­nia róż­no­rod­nych grup wspar­cia dla ojców. Mówio­no też dużo o potrze­bie kon­tak­tu ojca z dziec­kiem – raczej inten­syw­ne­go niż dłu­gie­go. Z mniej­szy­mi dzieć­mi będzie to bar­dziej kon­takt fizycz­ny a ze star­szy­mi emo­cjo­nal­ny i nasta­wio­ny na słu­cha­nie. For­my bło­go­sła­wie­nia dzie­ci przez ojców, to też chwa­le­nie i zachę­ca­nie do dzia­ła­nia.

Para­fra­zu­jąc przy­po­wieść ewan­ge­licz­ną moż­na powie­dzieć, że w rodzi­nie, w nauce i poli­ty­ce trwa ocze­ki­wa­nie na powrót „ojca mar­no­traw­ne­go”. Nie ma ide­al­nych ojców – to też jed­no z prze­słań kon­fe­ren­cji – ale z pew­no­ścią są ci, któ­rzy chcą sta­wać się lep­szy­mi. Nie jeste­śmy wezwa­ni do tego by odno­sić suk­ces, lecz zacho­wać wier­ność pra­wom moral­nym i obo­wiąz­kom.

Jed­ną z form kon­ty­nu­acji zapo­cząt­ko­wa­nych przez kon­fe­ren­cje dzia­łań jest stro­na inter­ne­to­wa www.tato.net .Każ­dy jest zapro­szo­ny nie tyl­ko do jej odwie­dza­nia, ale i współ­two­rze­nia poprzez prze­sy­ła­nie wia­do­mo­ści, spo­strze­żeń, pomy­słów. W zamie­rze­niu stro­na ta ma stać się forum infor­ma­cji i wymia­ny myśli na inte­re­su­ją­ce i waż­ne dla ojców tema­ty. Ini­cja­ty­wa cze­ka więc na wie­lu wolon­ta­riu­szy goto­wych swo­ją pra­cą i choć­by drob­ną ofia­rą na rzecz Fun­da­cji im. Cyry­la i Meto­de­go wzmoc­nić pod­ję­te kro­ki. W dal­szej per­spek­ty­wie mogą mieć one istot­ny wymiar eko­no­micz­ny, spo­łecz­ny i poli­tycz­ny. Nie­dziel­ne Zgro­ma­dze­nie eucha­ry­stycz­ne spra­wo­wa­na pod­czas kon­fe­ren­cji poka­za­ło wyraź­nie, że podob­ne dzia­ła­nia sta­no­wią też bar­dzo dobry spo­sób na prak­tycz­ne i ducho­we zbli­że­nie eku­me­nicz­ne. Spo­tka­li się męż­czyź­ni star­si i cał­kiem mło­dzi, kato­li­cy, pra­wo­sław­ni, gre­ko­ka­to­li­cy i pro­te­stan­ci, mimo tego, że tak wie­le ich róż­ni odkry­li wspól­ne doświad­cze­nie — ojco­stwo, któ­re jest rado­ścią i wyzwa­niem.

Dr Ryszard Zającz­kow­ski