W sprawie konwersji…

Dro­gi Gościu ser­wi­su!

Pro­blem, któ­ry poru­szy­łeś nie doty­czy tyl­ko Cie­bie. Rów­nież i ja mam podob­ny dyle­mat. I mam podob­ną sytu­ację z rodzi­ca­mi. Tyl­ko, że oni w prze­ci­wień­stwie do Two­ich są głę­bo­ko wie­rzą­cy.

Ale od począt­ku. Skąd wzię­ło się moje zain­te­re­so­wa­nie pro­te­stan­ty­zmem? Otóż do moje­go ogól­nia­ka przy­szedł ewan­ge­lic­ki duchow­ny. Zaczął opo­wia­dać o teo­lo­gii ewan­ge­lic­kiej, dogma­tach itp. I to spo­wo­do­wa­ło, że zaczę­łam się zasta­na­wiać nad tym dla­cze­go wie­rzę w te i inne kato­lic­kie dogma­ty i tra­dy­cję. Oka­za­ło się, że przyj­mo­wa­łam kato­li­cyzm jako “pap­kę” i w ogó­le się nad tym nie zasta­na­wia­łam. Nie mysla­łam dla­cze­go wie­rzę w to co wie­rzę. I to zaczę­lo mnie coraz bar­dziej wku­rzać. Byłam coraz bar­dziej zagu­bio­na. Ów pastor zapro­sił mnie ma nie­dziel­ne nabo­żeń­stwo. Oka­za­ło się, że mia­łam szan­sę na wię­cej sku­pie­nia, głęb­szą modli­twę. Bar­dzo pomo­gła mi swia­do­mosć tego, że wydźwięk teo­lo­gicz­ny nabo­żeń­stwa lute­rań­skie­go jest zupeł­nie inny (to Bóg daje się ludziom w ofie­rze, a nie ludzie skła­da­ją bez­kr­wa­wą ofia­rę Bogu). Po za tym zaczę­lam czy­tać Biblię, głę­biej roz­wa­żać i zasta­na­wiać się nad Sło­wem.

Oka­za­ło się, że nie jest waż­na otocz­ka ( boga­ty wystruj koscio­ła, prze­syt kul­tu), to, że duchow­ny ma żonę itp. Urze­kło mnie w KEA to, że ist­nie­je rze­czy­wi­sta wspól­no­ta wier­nych i księ­ży.

Potem umó­wi­łam się z pasto­rem na roz­mo­wę. Po roz­mo­wie doszło do kłót­ni mię­dzy mną, a moimi rodzi­ca­mi. Pada­ły róż­ne argu­men­ty — rów­nież ten, że nie wol­no zdra­dzić mi wia­ry moich dzia­dów i ojców. Moja spra­wa jest skom­pli­ko­wa­na rów­nież z tego powo­du, że jestem już po bierz­mo­wa­niu. Ale uwa­żam, że kon­wer­sja jest tyl­ko kwe­stią cza­su.

Nie roz­ma­wia­łam o swo­ich wąt­pli­wo­sciach jesz­cze z duchow­ny­mi ze swo­jej para­fii ponie­waż się boję. A co do sądu Twe­go Taty o Lutrze to uwa­żam, że nie nale­ży go oce­niać tyl­ko w spo­sób jed­no­znacz­nie zły.

Pozdra­wiam,

Modlę się żeby Bóg pomógł Ci w pod­ję­ciu osta­tecz­nej decy­zji.

Ps. W spra­wie bierz­mo­wa­nia — jesteś prze­ko­na­na co do słusz­no­ści decy­zji, wstrzy­maj się i poroz­ma­wiaj może o tych wąt­pli­wo­ściach z jakim­sś­zau­fa­nym duchow­nym.