Wojny krzyżowe — Wschód i Zachód

Nie­któ­rzy ide­ali­ści twier­dzą z upodo­ba­niem, że gdy­by wszyst­kie ludy świa­ta wza­jem­nie się pozna­ły, na zie­mi zapa­no­wał­by wiecz­ny pokój iucz­ci­wość. Jest to nie­ste­ty tra­gicz­ne złu­dze­nie. W rze­czy­wi­sto­ści tyl­ko oso­by o peł­nej otwar­to­ści umy­słu potra­fią czuć się i akcep­to­wać obce śro­do­wi­sko; ludzie nie­ja­ko zamknię­ci znaj­du­jąc się w kra­ju, któ­re­go języ­ka, oby­cza­jów, kul­tu­ry nie rozu­mie­ją, zazwy­czaj czu­ją się roz­go­ry­cze­ni i zagu­bie­ni. Tak się sta­ło z żoł­nie­rza­mi i piel­grzy­ma­mi, któ­rych tysięcz­ne rze­sze przy­by­ły do Zie­mi Świę­tej, prze­jeż­dża­jąc przez Cesar­stwo Bizan­tyj­skie.

Ser­decz­nie zapra­sza­my Czy­tel­ni­ków EAI Ekumenizm.pl do lek­tu­ry pierw­szej czę­ści arty­ku­łu, doty­czą­ce­go wpły­wu wojen krzy­żo­wych mię­dzy Kościo­ła­mi Wscho­dui Zacho­du.

Tekst Jaku­ba Bar­to­szew­skie­go dostęp­ny jest w cało­ści na stro­nach Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da.