Wychowanie nastolatka

Mój 14-let­ni syn odwra­ca się od Kościo­ła. Powo­dem są m.in. pyta­nia, na któ­re nie potra­fię mu wyczer­pu­ją­co odpo­wie­dzieć, np.: 1. Dla­cze­go są woj­ny, ludzie kale­cy, prze­moc, rodzą się homo­sek­su­ali­ści, sko­ro Pan Bóg wszyst­ko może? Ja odpo­wia­dam, że spraw­cą jest sza­tan, cza­sa­mi czło­wiek. Jeśli­mo­dli­my się “…bądź wola Two­ja…”, a nie nasza, to powin­ni­śmy nauczyć się z tym żyć. Moje tłu­ma­cze­nie nie wystar­cza. 2. Jaką mamy wol­ną wolę, jeże­li wszyst­ko i tak jest zapi­sa­ne w nie­bie? Ja odpo­wia­dam, że powin­ni­smy uwie­rzyć ser­cem, że nie mamy nic do stra­ce­nia, a do zyska­nia wszyst­ko. Moje tłu­ma­cze­nie dalej nie wystar­cza. Czę­sto odsy­łam go z taki­mi pyta­nia­mi do kate­chet­ki w szko­le, jed­nak do niej też nie ma zaufa­nia. Syn prze­sta­je cho­dzić do Kościo­ła i przy­by­wa pro­ble­mów wycho­waw­czych. Nie chcę go stra­cić i dla­te­go pro­szę o odpo­wieź. Paweł.

Panie Paw­le,

sytu­acja, o któ­rej Pan pisze jest pro­ble­mem wie­lu rodzin, bez wzglę­du na przy­na­leż­ność kon­fe­syj­ną. “Kry­zys wia­ry” u mło­de­go czło­wie­ka wią­że się naj­czę­ściej z dora­sta­niem, z nowym spoj­rze­niem na świat.

Myślę, że nie nale­ży bać się pytań dziec­ka. Poka­zu­ją one, że Pana syn nie odda­la się od Kościo­ła, ale poszu­ku­je swo­jej dro­gi. Roz­mo­wy na temat reli­gii są czę­sto­kroć trud­ne. Dla­te­go też zachę­cam do zaaran­żo­wa­nia dla syna roz­mo­wy z duchow­nym. Na pew­no w Pana para­fii znaj­du­ją się dobrze wykształ­ce­ni księ­ża, któ­rzy będą w sta­nie prze­pro­wa­dzić z synem roz­mo­wę, doty­czą­cą nur­tu­ją­cych go pytań i pro­ble­mów.

Zachę­cam rów­nież do zapo­zna­nia się z archwium EAI Ekumenizm.pl i Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da. Znaj­dzie Pan tam pomoc w odpo­wie­dzi na nie­któ­re pyta­nia.

Pozdra­wiam i życzę powo­dze­nia,

Arka­diusz Klim­czak