X. Niedziela po Trójcy Św. — Dom Modlitwy sprawiedliwego Boga

“A gdy się przy­bli­żył, ujrzaw­szy mia­sto, zapła­kał nad nim, mówiąc: Gdy­byś i ty pozna­ło w tym to dniu, co słu­ży ku poko­jo­wi. Lecz teraz zakry­te to jest przed oczy­ma twy­mi. Gdyż przyj­dą na cie­bie dni, że twoi nie­przy­ja­cie­le usy­pią wał wokół cie­bie i oto­czą, i ści­sną cię zewsząd. I zrów­na­ją cię z zie­mią i dzie­ci two­je w murach two­ich wytę­pią, i nie pozo­sta­wią z cie­bie kamie­nia na kamie­niu, dla­te­go żeś nie pozna­ło cza­su nawie­dze­nia swe­go. A wszedł­szy do świą­ty­ni, zaczął wypę­dzać sprze­daw­ców, mówiąc do nich: Napi­sa­no: I będzie mój dom domem modli­twy, wy zaś uczy­ni­li­ście z nie­go jaski­nię zbój­ców. I nauczał codzien­nie w świą­ty­ni. Arcy­ka­pła­ni zaś i ucze­ni w Piśmie, a tak­że przed­niej­si z ludu szu­ka­li spo­sob­no­ści, by go zgła­dzić. Lecz nie znaj­do­wa­li nic, co by mogli uczy­nić, cały lud bowiem słu­cha­jąc go, gar­nął się do nie­go.” Łk 19,41–48