Żółw w niebie

Czy pies, kot lub żółw mogą pójść do nie­ba? Pyta­nie, któ­re do nie­daw­na wywo­ły­wa­ło iro­nicz­ny uśmiech, dziś jest tema­tem poważ­nych debat. Zasta­na­wia­ją się nad nim teo­lo­go­wie i przy­wód­cy reli­gij­ni chcą­cy wyjść naprze­ciw ocze­ki­wa­niom wier­nych, któ­rzy coraz czę­ściej doma­ga­ją się np. obec­no­ści księ­dza na „pogrze­bie” pupi­la.

– Myślę, że umiesz­cze­nie zwie­rząt w nie­bie jest jed­ną z naj­lep­szych metod myśle­nia o nim – mówi Ste­phen H. Webb, pro­fe­sor reli­gii na Wabash Col­le­ge w Craw­ford­svil­le (India­na­po­lis), autor książ­ki „O Bogu i psach: chrze­ści­jań­ska teo­lo­gia współ­czu­cia dla zwie­rząt”. – Zbyt wie­lu ludzi postrze­ga nie­bo jako nie­zde­fi­nio­wa­ne jasne świa­tło albo stan, w któ­rym dusze fru­wa­ją w obło­kach. Co Bóg stwo­rzył, stwo­rzy jesz­cze raz w cza­sach osta­tecz­nych, a to doty­czy tak­że zwie­rząt – doda­je.

Ducho­wość zwie­rząt i ich ewen­tu­al­ne życie po życiu sta­ły się tema­tem publicz­nych debat mię­dzy inny­mi dzię­ki akty­wi­stom wal­czą­cym o pra­wa zwie­rząt i tym duchow­nym, któ­rzy widzą na tym polu szan­sę na posłu­gę wśród rodzin, w szcze­gól­no­ści dzie­ci, któ­re dora­sta­ją ze zwie­rza­ka­mi u boku. Ich odej­ście jest według księ­ży na ogół pierw­szym zetknię­ciem czło­wie­ka ze śmier­cią. Duchow­ni coraz czę­ściej pro­sze­ni są o modli­twę za zwie­rza­ki. Wie­le rodzin grze­bie swo­ich ulu­bień­ców w ogro­dach lub trzy­ma w domu ich pro­chy.

Webb jest człon­kiem gru­py zaj­mu­ją­cej się ducho­wo­ścią zwie­rząt, któ­rą powo­ła­ła Ame­ry­kań­ska Aka­de­mia Reli­gii. Zjed­no­czo­ny Kościół Meto­dy­stycz­ny (Uni­ted Metho­dist Church) i wie­le innych wyznań prze­ję­ło od Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go prak­ty­ki bło­go­sła­wie­nia zwie­rząt, któ­re wyro­sły na bazie posłu­gi św. Fran­cisz­ka z Asy­żu. Nie­któ­re Kościo­ły ofe­ru­ją tak­że spe­cjal­ne cere­mo­nie pogrze­bo­we dla zwie­rząt.