Teologia a nauka w myśli św. Alberta Wielkiego
- 26 marca, 2010
- przeczytasz w 2 minuty
Papież Benedykt XVI wygłosił podczas audiencji generalnej 25 marca kolejną katechezę poświęconą średniowiecznym teologom. Tym razem mówił o św. Albercie Wielkim (Magnus). Albert urodził się na początku XIII wieku w miejscowości Lauingen. Po doświadczeniu mistycznym, jakie miał w swojej młodości, wstąpił do zakonu dominikanów. Dostrzegając w nim wielki intelekt współbracia wysłali go do Paryża, gdzie uzyskał tytuł doktora teologii. W tym też okresie wśród jego uczniów […]
Papież Benedykt XVI wygłosił podczas audiencji generalnej 25 marca kolejną katechezę poświęconą średniowiecznym teologom. Tym razem mówił o św. Albercie Wielkim (Magnus).
Albert urodził się na początku XIII wieku w miejscowości Lauingen. Po doświadczeniu mistycznym, jakie miał w swojej młodości, wstąpił do zakonu dominikanów. Dostrzegając w nim wielki intelekt współbracia wysłali go do Paryża, gdzie uzyskał tytuł doktora teologii. W tym też okresie wśród jego uczniów znalazł się Tomasz z Akwinu.
Kariera uniwersytecka została przerwana powierzeniem Albertowi funkcji prowincjała Zakonu Dominikanów w Niemczech. Jednak po czterech latach z godności tej zrezygnował, aby bez reszty poświęcić się nauce.
Papież Benedykt XVI zwrócił szczególną uwagę na pogląd Alberta, głoszący, iż nie ma sprzeczności pomiędzy ustaleniami nauk przyrodniczych a teologią. Problem, który już w średniowieczu zajmował umysły naukowców pozostaje aktualnym także i dzisiaj. Aby zobrazować relację, jaka zachodzi pomiędzy naukami przyrodniczymi a teologią Albert porównywał świat do księgi napisanej przez Boga, która może być czytana przez każdą naukę na jej własny sposób.
Albert Wielki starał się także pokonać przepaść jaka dzieliła teologię z filozofią Arystotelesa. W początkach XIII wieku chrześcijaństwo podchodziło z dużą nieufnością do dzieł Stagiryty. Wiązało się to z adaptacją Arystotelesa przez arabskich myślicieli, których systemy filozoficzne były w otwartej sprzeczności ze światopoglądem chrześcijańskim. Albert Wielki wraz ze współczesnym mu Aleksandrem z Hales przyczynił się do rekapitulacji Arystotelesa w oczach chrześcijańskich myślicieli.
Zgodnie z myślą Alberta Wielkiego filozofia i teologia wspólnie mają za zadanie umożliwić ludziom odkrycie ich prawdziwego powołania do prawdy i szczęścia, które ostatecznie zostanie spełnione w życiu wiecznym.
Albert został beatyfikowany w 1622, kanonizowany i ogłoszony doktorem Kościoła w 1931 przez papieża Piusa XI.