Aborygeńscy wyspiarze przystępują do ordynariatu dla byłych anglikanów w Australii

Kościół Angli­kań­ski w Cie­śni­nie Tor­re­sa, wcho­dzą­cy w prze­szło­ści w skład Tra­dy­cyj­nej Wspól­no­ty Angli­kań­skiej (TAC), zosta­nie włą­czo­ny w struk­tu­ry kato­lic­kie­go Ordy­na­ria­tu dla wier­nych tra­dy­cji angli­kań­skiej w Austra­lii.

Cie­śni­na Tor­re­sa oddzie­la pół­noc­no-zachod­ni stan Austra­lii, Queen­sland, od Papui-Nowej Gwi­nei. W cie­śni­nie znaj­du­je się bli­sko 300 wyse­pek, z cze­go kil­ka­na­ście naj­więk­szych jest zamiesz­ka­łych. Zde­cy­do­wa­nie domi­nu­je na nich rdzen­na lud­ność pocho­dze­nia mela­ne­zyj­skie­go. Na samych wyspach miesz­ka oko­ło 8000 ludzi, ale wyspia­rze roz­prze­strze­ni­li się tak­że na wybrze­że lądu sta­łe­go (aż po mia­sto Cairns), gdzie miesz­ka obec­nie 75% z nich. Obszar cie­szy się sze­ro­ką auto­no­mią.

Nie­mal wszy­scy miesz­kań­cy to chrze­ści­ja­nie, a 1 lip­ca, dzień odpra­wie­nia pierw­sze­go nabo­żeń­stwa chrze­ści­jań­skie­go (przez angli­kań­skie­go księ­dza Samu­ela Macfarlane’a), jest waż­nym świę­tem pań­stwo­wym, obcho­dzo­nym jako „Przy­by­cie Świa­tła”.

W latach dzie­więć­dzie­sią­tych, wobec postę­pu­ją­cych prze­mian libe­ral­nych we Wspól­no­cie Angli­kań­skiej, na wyspach wyod­ręb­nił się Kościół angli­kań­ski nur­tu tra­dy­cyj­ne­go na pra­wach die­ce­zji (z wła­snym bisku­pem). Struk­tu­ra reli­gij­na archi­pe­la­gu jest obec­nie dość nie­ty­po­wa, bo według nie­któ­rych sza­cun­ków już kil­ka lat temu licz­ba tra­dy­cyj­nych angli­ka­nów prze­kro­czy­ła zarów­no licz­bę wier­nych pozo­sta­ją­cych w peł­nej jed­no­ści z Arcy­bi­sku­pem Can­ter­bu­ry jak i licz­bę kato­li­ków.

Po ogło­sze­niu kon­sty­tu­cji apo­stol­skiej „Angli­ca­no­rum coeti­bus” i okre­sie roze­zna­nia, w 2011 roku Kościół Angli­kań­ski w Cie­śni­nie Tor­re­sa zwró­cił się do Kon­gre­ga­cji Dok­try­ny Wia­ry o utwo­rze­nie wła­sne­go Ordy­na­ria­tu – ze wzglę­du na odręb­ność kul­tu­ro­wą. Kon­gre­ga­cja nie chcia­ła jed­nak nie­po­trzeb­nie mno­żyć struk­tur, co prze­cią­gnę­ło roz­mo­wy. Obec­nie uzgod­nio­no model, w któ­rym na tere­nie archi­pe­la­gu powsta­nie Deka­nat utwo­rzo­ne­go w czerw­cu 2012 roku Ordy­na­ria­tu Mat­ki Bożej Krzy­ża Połu­dnia (któ­ry obej­mu­je cały teren Austra­lii). Po przy­ję­ciu świę­ceń kato­lic­kich, pierw­szym dzie­ka­nem, o sze­ro­kich upraw­nie­niach, zosta­nie praw­do­po­dob­nie miej­sco­wy biskup angli­kań­ski Tolo­wa Nona.

Ordy­na­riu­sze trzech utwo­rzo­nych dotąd Ordy­na­ria­tów dla wier­nych tra­dy­cji angli­kań­skiej (dla Anglii i Walii, USA i Kana­dy oraz Austra­lii) spo­tka­li się nie­daw­no w Rzy­mie. W Ordy­na­ria­tach wyświę­co­no już ponad 150 księ­ży, a łącz­na licz­ba wier­nych znacz­nie prze­kro­czy­ła 5 tysię­cy, przy czym na włą­cze­nie ocze­ku­ją kolej­ne wspól­no­ty. Ordy­na­riat austra­lij­ski był dotąd zde­cy­do­wa­nie naj­mniej­szy, ale po utwo­rze­niu Deka­na­tu w Cie­śni­nie Tor­re­sa (z kil­ku­na­sto­ma para­fia­mi) jego liczeb­ność znacz­nie wzro­śnie.