Liczba seminarzystów najwyższa od ćwierćwiecza

Cen­trum Badań Sto­so­wa­nych nad Apo­sto­la­tem (CARA) Uni­wer­sy­te­tu Geo­r­ge­town opu­bli­ko­wa­ło naj­now­sze dane doty­czą­ce Kościo­ła Kato­lic­kie­go w Sta­nach Zjed­no­czo­nych. Z przed­sta­wio­nych danych wyni­ka, że łącz­na licz­ba semi­na­rzy­stów wyno­si 3,694, co ozna­cza wzrost o 10% w porów­na­niu z 2005 rokiem i o 16% w porów­na­niu z 1995 rokiem. Tak­że licz­ba wyświę­co­nych w ubie­głym roku księ­ży kato­lic­kich (511) się­gnę­ła pozio­mu sprzed dwóch dekad.

Ze sta­ty­styk wyni­ka tak­że, że licz­ba wier­nych rośnie w tem­pie oko­ło 1% rocz­nie. CARA przy­ta­cza przy tym dwie dość roz­bież­ne licz­by ame­ry­kań­skich kato­li­ków: według ofi­cjal­nych danych kościel­nych jest ich 66,8 mln, nato­miast bada­nia opi­nii publicz­nej, w któ­rych respon­den­ci sami okre­śla­ją przy­na­leż­ność reli­gij­ną, wyka­zu­ją, że oko­ło 78,2 mln Ame­ry­ka­nów dekla­ru­je przy­na­leż­ność do Kościo­ła Kato­lic­kie­go.

Zmie­nia się geo­gra­fia kato­li­cy­zmu w USA. Rośnie licz­ba powo­łań w sta­nach środ­ko­we­go-zacho­du oraz połu­dnia, czy­li na tere­nach w prze­szło­ści nie­mal w cało­ści pro­te­stanc­kich. Tam też loko­wa­ne są nowe semi­na­ria. Nowi semi­na­rzy­ści są też zwy­kle nie­co star­si niż kie­dyś. Wie­lu z nich ukoń­czy­ło wcze­śniej pre­sti­żo­we świec­kie uczel­nie, a nawet roz­po­czę­ło karie­rę w róż­nych dzie­dzi­nach gospo­dar­ki, ale powo­ła­nie do sta­nu duchow­ne­go oka­za­ło się sil­niej­sze. Przy­kła­do­wo, w Semi­na­rium św. Jana w Cama­ril­lo, w sta­nie Kali­for­nia, wśród rekor­do­wej licz­by 92 przy­ję­tych w tym roku semi­na­rzy­stów są męż­czyź­ni w wie­ku od 22 do 45 lat (z tere­nów od połu­dnio­wej Kali­for­nii po Las Vegas).

Ks. Mark Lat­co­vich, rek­tor Semi­na­rium Naj­święt­szej Marii Pan­ny w Wic­klif­fe, w sta­nie Ohio, uwa­ża że do pój­ścia do semi­na­rium naj­le­piej prze­ko­nu­je przy­kład księ­ży i obec­nych semi­na­rzy­stów. “Jeże­li są szczę­śli­wy­mi świad­ka­mi wia­ry, o otwar­tych ser­cach, to ich entu­zjazm i radość sta­ją się zaraź­li­we.” Zda­niem rek­to­ra, mło­dzi ludzie, któ­rzy przy­cho­dzą do semi­na­rium “pra­gną poświę­cić życie dla cze­goś waż­ne­go. Są zmę­cze­ni życiem w kul­tu­rze rela­ty­wi­zmu. Wie­rzą, że ist­nie­je obiek­tyw­na praw­da, pięk­no i dobro. A przede wszyst­kim odkry­li pięk­no Boga.”

***

Po dra­ma­tycz­nym spad­ku licz­by księ­ży i powo­łań na fali prze­mian oby­cza­jo­wych w latach sie­dem­dzie­sią­tych i osiem­dzie­sią­tych oraz po gwał­tow­nej libe­ra­li­za­cji, któ­ra prze­to­czy­ła się przez ame­ry­kań­skie semi­na­ria (gdzie nawet odma­wia­nie różań­ca bywa­ło podej­rza­ne), od mniej wię­cej deka­dy kry­zys powo­ła­nio­wy jest stop­nio­wo prze­zwy­cię­ża­ny. Przy­czy­ni­ły się do tego pod­ję­te refor­my sys­te­mu semi­na­ryj­ne­go oraz – w następ­stwie licz­nych wizy­ta­cji apo­stol­skich – odwrót od libe­ral­nych prak­tyk, w tym mię­dzy inny­mi tole­ran­cji dla postaw homo­sek­su­al­nych wśród kle­ry­ków, któ­ra w dużej mie­rze prze­ło­ży­ła się na póź­niej­sze skan­da­le pedo­fil­skie (80% wszyst­kich spraw­ców i nie­mal 100% spraw­ców naj­cięż­szych i wie­lo­let­nich prze­stępstw prze­ciw nie­let­nim w USA sta­no­wi­li księ­ża o skłon­no­ściach homo­sek­su­al­nych). Oka­za­ło się, że mimo zna­czą­ce­go zaostrze­nia kry­te­riów nabo­ru i wpro­wa­dze­nia bar­dzo rygo­ry­stycz­ne­go pro­ce­su rekru­ta­cji (w tym słyn­nej instruk­cji z cza­sów papie­ża Bene­dyk­ta zaka­zu­ją­cej wyświę­ca­nia męż­czyzn o skłon­no­ściach homo­sek­su­al­nych), nastę­pu­je wzrost licz­by semi­na­rzy­stów oraz tych, któ­rzy semi­na­ria koń­czą.