Wspólnota z Modlińskiej ma biskupa

Wspól­no­ta byłej para­fii Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go przy ul. Modliń­skiej w War­sza­wie, funk­cjo­nu­ją­cej pod nazwą Pol­ski Naro­do­wy Kościół Kato­lic­ki w RP, sta­wia na samo­dziel­ność. Jeden z księ­ży wspól­no­ty – ks. Jerzy Ryb­ka – przy­jął 15 wrze­śnia br. świę­ce­nia bisku­pie w Nitrze na Sło­wa­cji. Tym samym – wbrew poja­wia­ją­cym się od jakie­goś cza­su sygna­łom – nie doj­dzie do pojed­na­nia mię­dzy Kościo­łem Pol­sko­ka­to­lic­kim a Modliń­ską, jak popu­lar­nie nazy­wa­na jest wspól­no­ta bp. Jerze­go Ryb­ki i jego syna, ks. Toma­sza Ryb­ki.

Bp Jerzy Ryb­ka był wier­nym Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go. W latach 70. XX wie­ku kon­wer­to­wał do Kościo­ła Pol­sko­ka­to­lic­kie­go, gdzie przy­jął świę­ce­nia kapłań­skie. W latach 90. popadł w ostry kon­flikt z bp. Wik­to­rem Wyso­czań­skim, zwierzch­ni­kiem Kościo­ła Pol­sko­ka­to­lic­kie­go – ks. Ryb­ka kwe­stio­no­wał publicz­nie waż­ność sakry bisku­piej ks. bp. Wyso­czań­skie­go, któ­ry uzy­skał peł­ne popar­cie Kon­fe­ren­cji Bisku­pów Unii Utrechc­kiej.

Wspól­no­ta na ul. Modliń­skiej przez dłuż­szy czas lawi­ro­wa­ła mię­dzy róż­ny­mi jurys­dyk­cja­mi kościel­ny­mi, o czym infor­mo­wa­li­śmy na stro­nach ekumenizm.pl. Kon­tak­ty z Pol­skim Naro­do­wym Kościo­łem Kato­lic­kim w USA, matecz­ni­ku Kościo­ła Pol­sko­ka­to­lic­kie­go, stwo­rzy­ły nadzie­je, na wbi­cie kli­na mię­dzy PNKK w USA a Kościo­łem Pol­sko­ka­to­lic­kim. Gdy dzia­ła­nia mia­no­wa­ne­go przez PNKK admi­ni­stra­to­ra, bp Syl­we­stra Biga­ja zaczę­ły przy­bie­rać zna­mio­na samo­wo­li, PNKK pozba­wił bp. Biga­ja urzę­du i eks­ko­mu­ni­ko­wał. Bp Bigaj i jego kana­dyj­ska wspól­no­ta nie uzna­ły tej decy­zji. W mię­dzy­cza­sie od wspól­no­ty na Modliń­skiej oddzie­li­ła się gru­pa, w tym dia­ko­ni, sym­pa­ty­zu­ją­ca z bp. Biga­jem zor­ga­ni­zo­wa­na w tzw. Senio­rat Misyj­ny lub “PNKK Refor­mo­wa­ny”.

W sierp­niu br. odbył się synod PNKK w RP, któ­ry wybrał ks. Jerze­go Ryb­kę bisku­pem. Kil­ka mie­się­cy wcze­śniej ks. Jerzy Ryb­ka w pojed­naw­czym liście do bp. Wik­to­ra Wyso­czań­skie­go zapew­niał o woli pojed­na­nia z Kościo­łem Pol­sko­ka­to­lic­kim, jed­nak sta­ło się ina­czej. Kon­se­kra­cja na „bisku­pa misyj­ne­go” odby­ła się w Koście­le Sta­ro­ka­to­lic­kim Sło­wa­cji, nale­żą­cym do zało­żo­nej w 2003 roku Świa­to­wej Rady Naro­do­wych Kościo­łów Kato­lic­kich, któ­ra – mimo szum­nej nazwy – gro­ma­dzi garst­kę nie­za­leż­nych wspól­not o cha­rak­te­rze sta­ro­ka­to­lic­kim powsta­łych albo w wyni­ku sprze­ci­wu wobec funk­cjo­no­wa­nia Unii Utrechc­kiej lub na sku­tek mul­ti­pli­ko­wa­nych schizm w róż­nych wspól­no­tach sta­ro­ka­to­lic­kich.

Kon­se­kra­cji bp. Jerze­go Ryb­ki doko­nał abp Augu­stin Bacin­sky, zwierzch­nik Sło­wac­kie­go Kościo­ła Sta­ro­ka­to­lic­kie­go – były ksiądz rzym­sko­ka­to­lic­ki, następ­nie kapłan Sta­ro­ka­to­lic­kie­go Kościo­ła w Cze­cho­sło­wa­cji, a póź­niej zwierzch­nik sło­wac­kich sta­ro­ka­to­li­ków, któ­rzy zerwa­li jed­ność z cze­ski­mi współ­wy­znaw­ca­mi nale­żą­cy­mi do Unii Utrechc­kiej wokół kon­flik­tu Unii z Pol­skim Naro­do­wym Kościo­łem Kato­lic­kim w USA i Kana­dzie. Współ­kon­se­kra­to­ra­mi ks. Jerze­go Ryb­ki byli arcy­bi­skup Antó­nio José da Costa Rapo­so z Apo­stol­sko-Epi­sko­pal­ne­go Kościo­ła Por­tu­ga­lii i jed­no­cze­śnie szef Świa­to­wej Rady Naro­do­wych Kościo­łów Kato­lic­kich (ŚRNKK), oraz bp Leonard Beg, pro­boszcz para­fii sta­ro­ka­to­lic­kiej w Chor­wa­cji.

Wyświę­ce­nie ks. Jerze­go Ryb­ki na bisku­pa spra­wia, że zagma­twa­ny kra­jo­braz pol­skich wspól­not odwo­łu­ją­cych się do tra­dy­cji sta­ro­ka­to­lic­kich sta­je się jesz­cze cie­kaw­szy i egzo­tycz­ny. Infor­ma­cje o codzien­nym życiu tych wspól­not rzad­ko jed­nak prze­do­sta­ją się na zewnątrz — m.in. dla­te­go, że nowe wyda­rze­nia, koali­cje i poro­zu­mie­nia podej­mo­wa­ne są w gro­nie duchow­nych, czę­sto będą­cych Kościo­łem dla samych sie­bie bez wier­nych lub świad­czą­cych out­so­ur­cin­go­we usłu­gi kapłań­skie nie­zo­rien­to­wa­nym wier­nym Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go.

Obec­nie na pol­skiej sce­nie reli­gij­nej, poza tra­dy­cyj­ny­mi Kościo­ła­mi człon­kow­ski­mi Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej Kościo­łem Sta­ro­ka­to­lic­kim Maria­wi­tów i Kościo­łem Pol­sko­ka­to­lic­kim — dzia­ła­ją inne wspól­no­ty, nie będą­ce z nimi w łącz­no­ści, a pro­wa­dzą­ce od kil­ku lat swo­ją dzia­łal­ność: Kościół Sta­ro­ka­to­lic­ki (bp Kor­dzik), Refor­mo­wa­ny Kościół Kato­lic­ki (jurys­dyk­cja zagra­nicz­na), Zjed­no­czo­ny Kościół Chrze­ści­jań­ski (wspól­no­ta Szy­mo­na Niem­ca), Pol­ski Naro­do­wy Kościół Kato­lic­ki (bp Ryb­ka) oraz Senio­rat Misyj­ny PNKK (bp Bigaj, ks. Rosiek).

: : Ekumenizm.pl: Kon­flikt u naro­dow­ców — za oce­anem i w Pol­sce