Synod Kościoła Anglii o biskupkach i związkach jednopłciowych

Dopusz­cze­nie kobiet do świę­ceń bisku­pich oraz bło­go­sła­wie­nie związ­ków jed­no­pł­cio­wych zdo­mi­no­wa­ły obra­dy Syno­du Gene­ral­ne­go Kościo­ła Anglii w Lon­dy­nie. O ile w pierw­szej kwe­stii Synod z żela­zną kon­se­kwen­cją przy­jął kolej­ne rezo­lu­cje, umoż­li­wia­ją­ce kon­se­kro­wa­nie kobiet na bisku­pów, o tyle w dru­giej opo­wie­dział się za zacho­wa­niem tra­dy­cyj­ne­go mode­lu mał­żeń­stwa.

Przy­po­mnij­my: już dwa lata pod­czas Syno­du Kościo­ła Anglii odby­ło się koń­co­we gło­so­wa­nie nad dopusz­cze­niem kobiet do epi­sko­pa­tu. Rezo­lu­cja nie prze­szła, ponie­waż zabra­kło więk­szo­ści 2/3 gło­sów w Izbie Świec­kich. Decy­zja ta wywo­ła­ła ogrom­ne roz­go­ry­cze­nie wśród więk­szo­ści duchow­nych i wier­nych Kościo­ła, tym bar­dziej, że prze­ciw­ko zmia­nom w pra­wie gło­so­wa­li rów­nież nie­któ­rzy zwo­len­ni­cy kon­se­kro­wa­nia kobiet na bisku­pów, gdyż uwa­ża­li, że zmia­ny w pra­wie nie­wy­star­cza­ją­co uwzględ­nia­ją prze­ko­na­nia tych, któ­rzy są prze­ciw­ni świę­ce­niu kobiet-księ­ży na bisku­pów. Posta­no­wio­no powo­łać wewnątrz­ko­ściel­ną komi­sję, któ­ra wypra­co­wa­ła usta­le­nia, mają­ce zagwa­ran­to­wać alter­na­tyw­ną jurys­dyk­cję bisku­pią tych para­fii, któ­re z róż­nych wzglę­dów nie będą chcia­ły zaak­cep­to­wać kobie­ty na urzę­dzie bisku­pa.

W dość szyb­kim tem­pie uru­cho­mio­no skró­co­ną pro­ce­du­rę wybor­czą i wnio­sek znów sta­nął na agen­dzie syno­du wraz z wpro­wa­dzo­ny­mi popraw­ka­mi. Syno­da­ło­wie przy­chy­li­li się do zmian w rezo­lu­cji, prze­sy­ła­jąc pro­jekt do prze­gło­so­wa­nia przez 44 die­ce­zje Kościo­ła. Zgod­nie z pra­wem ponad poło­wa die­ce­zji musi wyra­zić zgo­dę na pro­po­no­wa­ne zmia­ny, aby Synod Gene­ral­ny mógł ewen­tu­al­nie otwo­rzyć kobie­tom dro­gę do epi­sko­pa­tu pod­czas osta­tecz­ne­go gło­so­wa­nia. Zwierzch­nik Kościo­ła Anglii abp Can­ter­bu­ry Justin Welby zaape­lo­wał do Syno­du, aby prze­ła­mać sta­re lęki, nie­uf­ność i uprze­dze­nia, i bez obaw zmie­rzyć się ze zmia­na­mi kul­tu­ro­wy­mi, któ­re mają rów­nież wpływ na życie Kościo­ła.

1/3 kle­ru Kościo­ła Anglii to kobie­ty. Już dziś zaj­mu­ją wyso­kie miej­sca w hie­rar­chii kościel­nej, peł­niąc urzę­dy kano­ni­ków i dzie­ka­nów kate­dral­nych, jed­nak Kościół Anglii – jako jedy­ny w Wiel­kiej Bry­ta­nii – nie zde­cy­do­wał się na umoż­li­wie­nie kobie­tom obej­mo­wa­nia urzę­du bisku­pa. Jeśli w lip­cu br. Synod zagło­su­je za zmia­na­mi pierw­sza nomi­na­cja bisku­pia dla kobie­ty może być ogło­szo­na jesz­cze w tym roku.

Inną waż­ną kwe­stią był temat związ­ków jed­no­pł­cio­wych w kon­tek­ście wcho­dzą­cej w życie usta­wy, któ­ra umoż­li­wia oso­bom homo­sek­su­al­nym zawie­ra­nie mał­żeństw. W spe­cjal­nym oświad­cze­niu bisku­pi Kościo­ła Anglii przy­zna­li, że są podzie­le­ni w kwe­stii, czy nale­ży bło­go­sła­wić związ­ku jed­no­pł­cio­we. Pod­kre­śli­li jed­nak, że zwią­zek kobie­ty i męż­czy­zny wciąż pozo­sta­je nor­mą chrze­ści­jań­skie­go rozu­mie­nia mał­żeń­stwa. Bisku­pi wyra­ża­jąc dusz­pa­ster­ską tro­skę o oso­by homo­sek­su­al­ne zaka­za­li duchow­nym zawie­ra­nia mał­żeństw. Decy­zja ogło­szo­na przez Pry­ma­sa Całej Anglii i Pry­ma­sa Anglii – pry­ma­sów Can­ter­bu­ry i Yor­ku – jest wyni­kiem Rapor­tu Pil­lin­ga nt. sto­sun­ku Kościo­ła do sek­su­al­no­ści, któ­ry zale­cał wpro­wa­dze­nie nie­for­mal­nych cere­mo­nii dla par jed­no­pł­cio­wych. Bisku­pi posta­no­wi­li jed­nak nie zgo­dzić się na takie zmia­ny.

Głos hie­rar­chów nie ozna­cza jed­nak koń­ca dys­ku­sji, bio­rąc pod uwa­gę sta­tus Kościo­ła Anglii w bry­tyj­skim pra­wo­daw­stwie. Nie­wąt­pli­wie wewnątrz i z zewnątrz Kościo­ła nie usta­ną naci­ski na ponow­ne zaję­cie się spra­wą.