Wzrastający Kościół

Czym jest wzrost Kościo­ła? Powin­no się poło­żyć nacisk na ilość czy na jakość? Dla­cze­go, z jakie­go powo­du, waż­ny jestów wzrost? Pyta­nia te były tema­te­mo­stat­nie­go dnia Dru­gie­go Spo­tka­nia Rodzin Kościel­nych, w któ­rym uczest­ni­czy­ło 65 bisku­pów, pre­zy­den­tów i mode­ra­to­rów pocho­dzą­cych z 15 róż­nych kra­jów. Spo­tka­nie odby­ło się w sto­li­cy Chi­le.

Kon­fe­ren­cja ta wska­za­ła na wiel­kie zmia­ny, do któ­rych doszło w licz­nych Kościo­łach. Jesz­cze do nie­daw­na ich człon­ko­wie mie­li w zwy­cza­ju, z całym prze­ko­na­niem, śpie­wać: “Jeste­śmy małym, szczę­śli­wym ludem”, a oto dzi­siaj przej­mu­ją się ewan­ge­licz­nym wysił­kiem, w któ­rym cho­dzi rów­nież o wzrost liczeb­ny.

Dla pasto­ra Héc­to­ra Petre­ca, pre­zy­den­ta Biblij­ne­go Kościo­ła Chrze­ści­jań­skie­go Argen­ty­ny (Igle­sia Cri­stia­na Bíbli­ca de Argen­ti­na), nie­któ­re odpo­wie­dzi są mniej wię­cej oczy­wi­ste. “Sil­ne Kościo­ły nie zosta­ły zbu­do­wa­ne na pro­gra­mach, oso­bo­wo­ściach czy na sztucz­kach, ale na zbaw­czych zamia­rach Boga” — zauwa­żył pastor.

W jego wła­snym Koście­le zamia­ry te są reali­zo­wa­ne w pię­ciu pod­sta­wo­wych punk­tach: uwiel­bie­nie, mini­ste­rium (urząd), ewan­ge­li­za­cja, spo­łecz­ność i uczniow­stwo. Ewan­ge­li­za­cja to po pro­stu “iść i czy­nić ludzi ucznia­mi”- powie­dział Petre­ca, któ­re­go Kościół, zało­żo­ny w 1973 r., jest już obec­ny w całej Argen­ty­nie i liczy ponad 25 tysię­cy wier­nych.

Pastor Héc­tor Petre­ca dodał: “Kościół ist­nie­je, aby prze­ka­zy­wać Sło­wo Boże… Jeśli ktoś znaj­dzie spo­sób, aby uzdro­wić raka, z pew­no­ścią go upu­blicz­ni. My wie­my, jakie jest wyj­ście dla pro­ble­mów dzi­siej­sze­go czło­wie­ka i spo­łe­czeń­stwa i powin­ni­śmy prze­ka­zać je innym”.

Nacisk na wzrost liczeb­ny jest rów­nież obec­ny u bra­zy­lij­skich meto­dy­stów, na któ­rych cze­le stoi biskup Pablo Lock­mann. Rezul­tat tego jest widocz­ny: wzrost z 83 tysię­cy człon­ków w 1989 r. do 164 tys. w 2004 r. Tyl­ko w regio­nie Rio de Jane­iro licz­ba kościo­łów meto­dy­stycz­nych wzro­sła ze 132 w 1989 r. do 285 w 2004 r., nie mówiąc już o 183 punk­tach misyj­nych, któ­re, w krót­kim cza­sie, powin­ny prze­mie­nić się w zor­ga­ni­zo­wa­ne wspól­no­ty kościel­ne. Klu­czem do takie­go wzro­stu były nie­któ­re przy­ję­te stra­te­gie i spo­so­by dzia­ła­nia.

“Odkry­li­śmy na nowo dwie zasad­ni­cze kolum­ny nasze­go dzie­dzic­twa: wesley­ow­ski nacisk na publicz­ne gło­sze­nie i zasa­da powszech­ne­go kapłań­stwa wier­nych, jed­nej z kolumn Refor­ma­cji”- wytłu­ma­czył Lock­mann, któ­ry jest rów­nież pre­zy­den­tem Rady Ewan­ge­lic­kich Kościo­łów Meto­dy­stycz­nych Ame­ry­ki Łaciń­skiej (Con­se­jo de Igle­sias Evan­géli­cas Meto­di­stas de Améri­ca Lati­na — CIEMAL).

W regio­nie Rio de Jane­iro owe zasa­dy uwi­docz­ni­ły się w licz­bie 487 świec­kich ewan­ge­li­stów, z któ­rych wie­lu przy­go­to­wy­wa­ło się do tego w spe­cjal­nych kur­sach, a któ­rzy nie tyl­ko gło­szą Sło­wo Boże i roz­pro­wa­dza­ją trak­ta­ty z biblij­ny­mi frag­men­ta­mi, ale rów­nież przej­mu­ją na sie­bie takie spe­cy­ficz­ne urzę­dy mini­ste­rial­ne jak pra­ca z alko­ho­li­ka­mi, z oso­ba­mi cho­ry­mi, z nie­let­ni­mi prze­stęp­ca­mi, itd.

Zmia­ny w litur­gii rów­nież mia­ły wiel­ki wpływ na oży­wie­nie i wzrost bra­zy­lij­skie­go meto­dy­zmu. “Jesz­cze dwa­dzie­ścia lat temu wszyst­kie nabo­żeń­stwa w naszym Koście­le posia­da­ły ten sam sche­mat, nie były dłuż­sze, ani­że­li jed­na godzi­na, z 15 minu­to­wym kaza­niem, a jedy­nym instru­men­tem muzycz­nym w nich uży­wa­nym były orga­ny. Był to ten sam kult, jaki cele­bro­wa­no w Sta­nach Zjed­no­czo­nych i w Anglii. To się zmie­ni­ło i dzi­siaj mamy meto­dy­stycz­ny kult bra­zy­lij­ski”- stwier­dził Lock­mann.

Pastor Eile­en Lind­ner wska­zał na rze­czy­wi­stość Sta­nów Zjed­no­czo­nych, w któ­rej wszyst­kie tra­dy­cyj­ne, histo­rycz­ne Kościo­ły pro­te­stanc­kie zmniej­sza­ją się liczeb­nie, tra­cąc swych wier­nych, gdy tym­cza­sem zwięk­sza się licz­ba kato­li­ków (w czę­ści dzię­ki duże­mu napły­wo­wi emi­gran­tów z kra­jów Ame­ry­ki Połu­dnio­wej) i wier­nych Kościo­łów ewan­ge­licz­nych. Zazna­czył jed­nak, że jed­no­cze­śnie wystę­pu­ją dwa feno­me­ny. Pierw­szy to fakt przej­mo­wa­nia się przez wie­le Kościo­łów zie­lo­no­świąt­ko­wych dzia­łal­no­ścią w zakre­sie spra­wie­dli­wo­ści spo­łecz­nej, któ­re włą­cza­ją się np. do wal­ki z gło­dem i z bie­dą. Dru­gi to fakt, że Kościo­ły tra­dy­cyj­ne, w któ­rych licz­ba wier­nych się zmniej­sza, ostat­nio prze­ży­wa­ją powrót do swo­ich korze­ni i swe­go dzie­dzic­twa, czy­li do Wesleya, Kal­wi­na czy Lutra.

“Te Kościo­ły wal­czą i sta­ra­ją się być wier­ne swo­im tra­dy­cjom i toż­sa­mo­ści w śro­do­wi­sku dzi­siaj dla nich bar­dzo trud­nym”- powie­dział pastor Lind­ner, któ­ry przez 20 lat zaj­mo­wał sta­no­wi­sko sekre­ta­rza gene­ral­ne­go w Naro­do­wej Radzie Kościo­łów Chry­stu­sa w Sta­nach Zjed­no­czo­nych Ame­ry­ki. Lind­ner wystą­pił prze­ciw ist­nie­ją­cej ewo­lu­cji chrze­ści­jań­stwa w stro­nę zagro­że­nia, któ­re pole­ga na prze­mie­nie­niu wia­ry chrze­ści­jań­skiej w inny pro­dukt. Według nie­go “w tych reli­gij­nych doświad­cze­niach nie szu­ka się chwa­ły Bożej, ale dobre­go samo­po­czu­cia i oso­bi­stej wygo­dy”. “W tych doświad­cze­niach ist­nie­je znacz­ny wzrost licz­bo­wy, ale nie widzę w tym wzro­stu Kościo­ła Jezu­sa Chry­stu­sa” — pod­su­mo­wał Lind­ner.