Wyznanie Winy ze Stuttgartu (Stuttgarter Schulderklärung)

W dniach 18.–19. paź­dzier­ni­ka 1945 roku Rada Ewan­ge­lic­kie­go Kościo­ła Nie­miec (EKD) spo­tka­ła się z zagra­nicz­ną dele­ga­cją eku­me­nicz­ną w Stut­t­gar­cie. Pod­czas wizy­ty Rada EKD odczy­ta­ła Wyzna­nie Winy, w któ­rym w imie­niu całe­go Kościo­ła pro­si­ła o prze­ba­cze­nie, wyra­ża­jąc jed­no­cze­śnie nadzie­ję na ponow­ne przy­ję­cie nie­miec­kich ewan­ge­li­ków do świa­to­wej komu­nii Kościo­łów i trwa­ją­ce­go od lat dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go. Mija wła­śnie 60. rocz­ni­ca doku­men­tu, któ­ry umoż­li­wił napi­sa­ne 20 lat póź­niej Memo­ran­dum Wschod­nie EKD.

Przed­sta­wia­ją to słyn­ne sło­wa Wyzna­nia: „Oskar­ża­my sie­bie samych, że nie wyzna­wa­li­śmy odważ­niej, wier­niej się nie modli­li­śmy, rado­śniej nie wie­rzy­li­śmy oraz że gorę­cej nie kocha­li­śmy.

Owo pokut­ne wyzna­nie otwo­rzy­ło nowe per­spek­ty­wy dla ewan­ge­lic­kich Kościo­łów w Niem­czech, któ­re od tego momen­tu w spo­sób szcze­gól­ny czu­ły się odpo­wie­dzial­ne za wspie­ra­nie idei pojed­na­nia mię­dzy naro­da­mi.

:: Peł­ny tekst Wyzna­nia Winy (j. nie­miec­ki)