Budować nowe mosty z nadzieją — czyli o stosunku metodystów do judaizmu

Fun­da­men­ty meto­dy­stycz­nej kon­cep­cji juda­izmu zawar­te są w doku­men­cie “Buil­ding New Brid­ges in Hope“Zawiera on 9 zasad, według któ­rych pro­wa­dzo­ny powi­nien być dia­log żydow­sko-meto­dy­stycz­ny.

Zasa­da 1: Ist­nie­je jeden, żyją­cy Bóg, w któ­re­go wie­rzą tak Żydzi, jak i chrze­ści­ja­nie.

Meto­dy­ści, tak jak wszy­scy chrze­ści­ja­nie wyzna­ją, że choć na róż­ne spo­so­by i w róż­nych dogma­tycz­nych for­mach — to jed­nak tak wier­ni Sta­re­go jak i Nowe­go Przy­mie­rza wyzna­ją tego same­go Boga. Bóg, któ­ry według św. Paw­ła pojed­nał świat ze sobą w Chry­stu­sie, i Pan Izra­ela, któ­ry stwo­rzył nie­bo i zie­mię to ta sama oso­ba.

Zasa­da 2: Jezus był poboż­nym Żydem, podob­nie jak wie­lu jego uczniów.

Ten pod­sta­wo­wy fakt histo­rycz­ny jest, pod­kre­śla­ją teo­lo­dzy Zjed­no­czo­ne­go Kościo­ła Meto­dy­stycz­ne­go, fun­da­men­tal­ny dla zro­zu­mie­nia wia­ry chrze­ści­jań­skiej. Ani posłu­ga Jezu­sa i jego uczniów, ani litur­gia czy myśl wcze­sne­go Kościo­ła nie mogą być zro­zu­mia­łe bez odwo­ła­nia się do żydow­skiej tra­dy­cji, litur­gii i myśli, szcze­gól­nie tej z pierw­sze­go wie­ku naszej ery.

Zasa­da 3: Juda­izm i chrze­ści­jań­stwo są żywy­mi i dyna­micz­ny­mi reli­gij­ny­mi rucha­mi, któ­re roz­wi­nę­ły się i zmie­ni­ły od cza­sów Jezu­sa, czę­sto w inte­rak­cji mię­dzy sobą.

Chrze­ści­ja­nie nie mają pra­wa, przy­po­mi­na­ją auto­rzy tego doku­men­tu, uzna­wać, że roz­wój juda­izmu zakoń­czył się w I wie­ku po Chry­stu­sie. . Koniecz­ne jest uświa­do­mie­nie sobie, że reli­gia ta wytwo­rzy­ła nowe, peł­ne życia tra­dy­cje, w tym juda­izm rabi­nicz­ny, któ­ry jest nie­zwy­kle istot­ny dla współ­cze­sne­go życia reli­gij­ne­go Żydów. To wła­śnie on dał ducho­we źró­dła dla peł­ne­go stwór­czej ener­gii żydow­skie­go życia na prze­strze­ni wie­ków.

Dla­te­go tak waż­ne jest pozna­nie nie tyl­ko histo­rycz­ne­go, ale i współ­cze­sne­go życia reli­gij­ne­go, modli­tew­ne­go czy ducho­we­go Żydów, dzię­ki któ­re­mu pozna­je się dyna­mizm i siłę juda­izmu.

Zasa­da 4: Chrze­ści­ja­nie i Żyh­dzi są zako­rze­nie­nie w Bogu poprzez biblij­ne przy­mie­rza, któ­re pozo­sta­ją waż­ne na wiecz­ność.

Jako chrze­ści­ja­nie meto­dy­ści wie­rzą,. że Jezus Chry­stus został posła­ny przez Boga, by zostać odku­pi­cie­lem całej ludz­ko­ści. Nie ozna­cza to jed­nak uzna­nia, że Sta­ry Izra­el został zastą­pio­ny przez nowy Izra­el (chrze­ści­jań­stwo), lub że rady­kal­nie nowe przy­mie­rze chrze­ści­jań­skie zastą­pi­ło sta­re przy­mie­rze z Żyda­mi, któ­rzy mie­li­by zostać odrzu­ce­ni przez Boga.

Meto­dy­ści wie­rzą, że tak jak Bóg jest wier­ny przy­mie­rzu zawar­te­mu z Kościo­łem, tak samo jest wier­ny przy­mie­rzu zawar­te­mu ze swo­im wybra­nym naro­dem. Przy­mie­rze jest bowiem nie­ro­ze­rwal­ne, z cze­go wyni­ka, że Żydzi nadal pozo­sta­ją w waż­nym przy­mie­rzu z Bogiem.Co wię­cej — choć w kwe­stiach dok­try­nal­nych Żydzi i chrze­ści­ja­nie róż­nią się od sie­bie — to ich przy­mie­rza z Bogiem, pozo­sta­ją w rela­cji do sie­bie, i nie moż­na ich roz­pa­try­wać jako zupeł­nie od sie­bie nie­za­leż­nych.

Zasa­da 5: Jako chrze­ści­ja­nie meto­dy­ści są wezwa­ni do świad­cze­nia Ewan­ge­lii i jej gło­sze­nia całe­mu stwo­rze­niu, jed­nak akcep­tu­ją oni tak­że fakt, że Bóg nadal dzia­ła i wykon uje swo­ją misję poprzez juda­izm i naród żydow­ski.

Świa­do­mość koniecz­no­ści misji nie ozna­cza, że meto­dy­ści nie dostrze­ga­ją war­to­ści juda­izmu, jako dro­gi do Boga. Akcep­tu­ją oni nawet prze­ko­na­nie, że Żydzi i chrze­ści­ja­nie są współ­pra­cow­ni­ka­mi w dzie­le czy­nie­nia zna­nym całe­mu świa­tu Boga Izra­ela. Poprzez wspól­ną modli­twę, stu­dia i dzia­ła­nia spo­łecz­ne chrze­ści­ja­nie i Żydzi wspól­nie gło­szą świa­tu Boga, któ­re­go zna­ją.

Zasa­da 6: Chrze­ści­ja­nie, jako chrze­ści­ja­nie wezwa­ni są do dia­lo­gu z żydow­ski­mi sąsia­da­mi.

Wspól­na histo­ria, a tak­że histo­rycz­ne, chrze­ści­jań­skie źró­dła anty­se­mi­ty­zmu spra­wia­ją, że meto­dy­ści mają obo­wią­zek dia­lo­gu z Żyda­mi, poszu­ki­wa­nia ich zro­zu­mie­nia, a tak­że odkry­wa­nia war­to­ści ich reli­gii.

Zasa­da 7: Kościół ma obo­wią­zek popra­wie­nia nie­praw­dzi­wych i krzyw­dzą­cych nauk i dok­tryn, któ­re mogą być przy­czy­ną fał­szy­we­go rozu­mie­nia juda­izmu, a w prze­szło­ści przy­czy­ni­ły się do prze­śla­do­wań Żydów.

Meto­dy­ści za takie bez­pod­staw­ne i nie­słusz­ne dok­try­ny uzna­ją nie tyl­ko prze­ko­na­nie o winie Żydów za ukrzy­żo­wa­nie Chry­stu­sa czy wspo­mnia­ną już dok­try­nę o zerwa­niu przy­mie­rza, ale nawet — obec­ne w kazno­dziej­stwie prze­ko­na­nie, że juda­izm jest reli­gią pra­wa, a chrze­ści­jań­stwo łaski. Ogra­ni­cze­nie juda­izmu wyłącz­nie do sfe­ry pra­wa jest jego nie­zro­zu­mie­niem, wyni­ka­ją­cym z bra­ku sza­cun­ku dla part­ne­rów dia­lo­gu, ale też z nie­chę­ci do uważ­ne­go odczy­ta­nia Sta­re­go Testa­men­tu. Korek­ta dok­try­ny jed­nak nie wystar­czy. Chrze­ści­ja­nie mają tak­że obo­wią­zek zwal­cza­nia wszel­kich prze­ja­wów anty­se­mi­ty­zmu.

Zasa­da 8: Chrze­ści­ja­nie są wezwa­ni wraz z Żyda­mi do pra­cy na rzecz spra­wie­dli­wo­ści, współ­pra­cy i poko­ju na świe­cie, co jest anty­cy­pa­cją wypeł­nia­nia się Boże­go Kró­le­stwa.

Tak chrze­ści­ja­nie jak i Żydzi wezwa­ni są — przy­po­mi­na­ją teo­lo­dzy ze Zjed­no­czo­ne­go Kościo­ła Meto­dy­stycz­ne­go do miło­ści Boga z całe­go ser­ca, całej duszy i wszyst­kich sił. Miłość ta prze­kła­da się na sprze­ciw wobec sił, któ­re chcą zastą­pić Boga: rasy, pie­nią­dza czy naro­du.

Zasa­da 9: Meto­dy­ści wyra­ża­ją tak­że głę­bo­kie zatro­ska­nie fak­tem cier­pień i nie­na­wi­ści, jakie odczu­wa­ją ludzie na Bli­skim Wscho­dzie, w tym w Izra­elu. Ofge­ru­ją swo­ją modli­twę i tro­skę op pokój w tym regio­ne świa­ta.

Zjed­no­czo­ny Kościół meto­dy­stycz­ny dekla­ru­jąc zasad­ni­cze pra­wo Izra­ela do ist­nie­nia, zapew­nia tak­że o tym, że nie moż­na zapo­mi­nać o pra­wach innych nacji czy wyznań do ist­nie­nia w tym kawał­ku świa­ta. Poszu­ki­wa­nie poko­ju i pojed­na­nia musi obej­mo­wać tak Żydów, jak chrze­ści­jan i muzuł­ma­nów.