Eschatologia mormonów

Księ­ga Mor­mo­na mówi, że nie powin­no się odkła­dać nawró­ce­nia na koniec życia. Tyl­ko w docze­snym życiu czło­wiek może przy­go­to­wać się na wiecz­ność. Po śmier­ci tra­fi bowiem do raju lub wię­zie­nia duchów i — choć nie jest to jesz­cze koniec jego dro­gi — cze­ka go “noc ciem­no­ści pod­czas któ­rej żad­na pra­ca nie może być wyko­na­na” (Al. 34:33). Dusza w tym cza­sie ocze­ku­je na zmar­twych­wsta­nie, nie może jed­nak dzia­łać aby odpo­ku­to­wać swo­je ziem­skie czy­ny. Odło­że­nie nawró­ce­nia do śmier­ci skut­ku­je tym, że “Duch Pana opusz­cza was i nie ma w was miej­sca” (Al. 34:35). Trze­ba być czuj­nym, modlić się nie­ustan­nie i uwa­żać na poku­sy dia­bła. Nale­ży bar­dzo uwa­żać aby nie stać się podob­nym do grzesz­ni­ków (Al. 34:39–40). Dusza, któ­ra tra­fi do raju — a może to być tyl­ko dusza “spra­wie­dli­we­go” — będzie znaj­do­wa­ła się w sta­nie odpo­czyn­ku i spo­ko­ju, cze­ka­jąc na zmar­twych­wsta­nie i Sąd Ostateczny.Kim sa spra­wie­dli­wi? Księ­ga Mor­mo­na cze­sto o nich wspo­mi­na nie cha­rak­te­ry­zu­jąc zbyt­nio tej gru­py. Wia­do­mo, że “nie szem­rzą prze­ciw­ko praw­dzie” (1 Ne. 16:3), Pan jest im łaska­wy (1 Ne. 17:35), “nie potrze­bu­ją się obwi­niać” (1 Ne. 22:22). Nie moż­na wyklu­czyć, że spra­wie­dli­wim może zostać tyl­ko mor­mon. Do “wię­zie­nia duchów” mają tra­fić dusze nie­go­dzi­wych, czy­li tych, któ­rzy “są źli i nie mają nawet cząst­ki Ducha Pana, albo­wiem wole­li czy­nić zło niż dobro”. Ma tam być “płacz i zgrzy­ta­nie zębów” (por. Al. 40:13, choć ostat­nie zda­nie “żyw­cem z Biblii”). Nie­go­dzi­wi będą cze­kać na “wyrok, jaki Bóg wyda na nich w swym gnie­wie”. Nie­zwy­kle cie­ka­wy jest tu fakt, że zmar­twych­wsta­nie dusz nie będzie odby­wa­ło się w jed­nym cza­sie. Każ­da dusza ma wyzna­czo­ny ter­min zmar­twych­wsta­nia. Pierw­sze powsta­ną z mar­twych dusze tych, któ­rzy umar­li przed zmar­twych­wsta­niem Jezu­sa, potem przyj­dzie kolej na następ­nych (por. Al. 41:19). “Tur”, w któ­rych zwar­twy­chw­sta­nie nasą­pi będzie co naj­mniej trzy. Zmar­twych­wsta­nie spo­wo­du­je, że dusze zosta­ną uwol­nie­ne z wię­zie­nia duchów, a spra­wie­dli­wi opusz­czą raj. Z mar­twych powsta­ną tak­że cia­ła wszyst­kich zmar­łych i połą­czą się z dusza­mi (por. 2 Ne. 9:12). Sta­ną się wów­czas nie­śmier­tel­ni i nigdy wię­cej nie umrą (tak np. Al. 11:45).Zmartwychwstanie nastą­pi dzię­ki zadość­uczy­nie­niu i pozwa­la ludziom powró­cić do Boga. Powrót ten ma na celu osą­dze­nie ziem­skie­go postę­po­wa­nia ludzi według boskich praw. (por. Al. 42: 23). Nie­go­dzi­wi będą mie­li peł­ne roze­zna­nie swo­ich win i nie­czy­sto­ści, spra­wie­dli­wi zaś w peł­ni ujrzą swe zasłu­gi i szczę­ście (por. 2 Ne. 9:14). Wszy­scy zosta­ną osą­dze­ni przed tro­nem “Świę­te­go Bofa Izra­ela” (2 Ne. 9:15). Zgod­nie jed­nak z “wymo­ga­mi spra­wie­dli­wo­ści” zba­wie­ni mogą być tyl­ko ci, któ­rzy praw­dzi­wie się nawró­ci­li, czy­li człon­ko­wie Kościo­ła Jezu­sa Chry­stu­sa Swię­tych w Dniach Ostat­nich, sami sie­bie nazy­wa­ją­cy “świę­ty­mi”. Bóg nigdy nie oka­zu­je miło­sier­dzia kosz­tem spra­wie­dli­wo­ści. (por. Al. 42:24) Księ­ga stwier­dza nawet: “Gdy­by się tak sta­ło Bóg prze­stał­by być Bogiem” (Al. 42:25). Księ­ga Mor­mo­na wie­lo­krot­nie ostrze­ga przed sądem osta­tecz­nym, nawo­łu­jąc do nawró­ce­nia. Pro­rok Nefi pisze np. “Przy­go­tuj­cie swe dusze na ten cudow­ny dzień sądu, aby­ście nie musie­li przy­znać: Świę­te, świę­te są Twe wyro­ki, Panie Boże Wszech­mo­gą­cy. Oto zda­ję sobie spra­wę z mojej winy; postę­po­wa­łem wbrew Twe­mu pra­wu, moje to wystep­ki. Dia­beł dostał mnie, że padłem jego ofia­rą i mam udział w jego strasz­li­wej żało­ści” (2. Ne. 9:46). Według róż­nych pro­ro­ków czło­wiek będzie sądzo­ny według wia­ry (tak np. Al. 42:24), pra­wo­ści (np. Mos. 2:36–38) lub uczyn­ków (np. Mos. 16:10). Zba­wie­nie jest możl­wie dzię­ki Chry­stu­so­wi. Gdy­by bowiem nie przy­szedł On na świat, odku­pie­nie nie mogło­by nasta­pić (Mo. 16:6–7). W zależ­no­ści od wyn­ki na Sądzie Osta­tecz­nym poszcze­gól­ni ludzie zosta­ną skie­ro­wa­ni do trzech miejsc: Kró­le­stwa Cele­stial­ne­go, Kró­le­stwa Tere­stial­ne­go oraz Kró­le­stwa Tele­stial­ne­go. Kró­le­stwo Cele­stial­ne, któ­re­go nazwa pocho­dzi z łaciń­skie­go “nie­bo”, przy­po­mi­na wyobra­że­nie nie­ba u chrze­ści­jan. Cho­dzi tu o stan nie­ustan­ne­go i wiecz­ne­go prze­by­wa­nia z Bogiem, dla­te­go nie będę szcze­gó­nie roz­pi­sy­wał się na jego temat. Kró­le­stwo Tere­stial­ne prze­zna­czo­ne będzie dla tych, któ­rzy się nie nawró­ci­li. Pozo­sta­ną oni “jak gdy­by nie nasą­pi­ło żad­ne odku­pie­nie z wyjąt­kiem uwol­nie­nia z wię­zów śmier­ci” (por. Al. 11:41). Będą nie­śmier­tel­ni lecz bez kon­tak­tu z Bogiem. Ma to słu­żyć oddzie­le­niu ich od potę­pio­nych, jak też od zba­wio­nych. Wyobra­że­nie Kró­le­stwa Tele­stial­ne­go przy­po­mi­na chrze­ści­jań­skie pie­kło, choć zgod­nie ze sło­wa­mi samych mor­mo­nów nim nie jest. “Miej­sce to jest przy­go­to­wa­ne i jest to strasz­ne pie­kło, o ktró­rym mówi­łem, przy­go­to­wa­ne przez dia­bła.” (1 Ne. 16:35). W inny­mi miej­scu pro­rok pisze: “odej­dą w wiecz­ny ogień przy­go­to­wa­ny dla nich, i ich męka będzie niczym jezio­ro ognia i siar­ki, któ­re­go pło­mie­nie wzno­szą się na wie­ki wie­ków i nie mają koń­ca” (2. Ne. 9:16). Wyobra­że­nie pie­kła jako miej­sca peł­ne­go siar­ki, ognia i nie­ustan­nych mąk prze­wi­ja się w Księ­dze Mor­mo­na wie­lo­kro­tie (por. 2 Ne. 9:26; 2 Ne. 28:23; Jak 6:10 i in.). Uży­te skró­ty są ofi­cjal­ny­mi skró­ta­mi uży­wa­ny­mi przez mor­mo­nów i ozna­cza­ją: 1 Ne — Pierw­sza Księ­ga Nefiego2 Ne — Dru­ga Księ­ga Nefie­go­Jak. — Księ­ga Jaku­ba­Al. — Księ­ga Almy.Cyfry ozna­cza­ją odpo­wied­nio roz­dział i numer wer­su.