Kościół Prawosławny w Chinach
- 11 marca, 2005
- przeczytasz w 2 minuty
O początkach prawosławia w jednej z najstarszych cywilizacji świata można mówić dopiero od 1686 roku, kiedy to do Chin przybyła wynajęta do przybocznej straży chińskiego cesarza grupa rosyjskich kozaków. Przywieźli oni ze sobą kapelana, o. Maksymosa Leontiewa, który zbudował w Pekinie pierwszy kościół prawosławny na terenie Chin. Potomkowie kozaków często asymilowali się z miejscową ludnością, ale dalej wyznawali wiarę swoich ojców, tworząc zalążek Kościoła prawosławnego w Chinach. To oni budowali kolejne, nowe cerkwie i tłumaczyli na język chiński liczne teksty liturgiczne.
Rozwój Kościoła prawosławnego w Chinach miał miejsce dopiero pod koniec XIX wieku, kiedy swoją misję rozwinął Rosyjski Kościół Prawosławny, którą od 1863 r. kierował archimandryta, a od 1902 roku arcybiskup. W 1914 r. w kraju znajdowało się już około 50 tysięcy chińskich prawosławnych. Posiadali oni własnych kapłanów i seminarium duchowne w Pekinie. W 1903 r. został otwarty w Pekinie pierwszy monaster żeński. Wzrost wspólnoty prawosławnej nastąpił po Rewolucji Październikowej w Rosji (1917), kiedy to do Chin emigrowały tłumy Rosjan, w tym wielu księży i biskupów. W 1939 r. było już w Chinach pięciu prawosławnych biskupów, wśród nich sławny władyka Jan Maksymowicz. Otwarto prawosławny uniwersytet w Harbin, a 200 tysięcy wiernych należało do około 150 parafii. Poza tym w Mandżurii było około 100 tysięcy innych wiernych, 60 księży, dwa klasztory i seminarium. W 1945 r. Chiny ponownie znalazły się pod jurysdykcją Patriarchatu Moskiewskiego, który utworzył Egzarchat Dalekiego Wschodu z rosyjską hierarchią.
Niestety, rozwój prężnego Kościoła prawosławnego na terenie Chin został wstrzymany wraz z dojściem do władzy w 1949 r. komunistów, którzy wydalili wielu kapłanów i wiernych do Związku Radzieckiego. Innym prawosławnym udało się uciec z kraju. Do 1955 r. pozostało w Chinach zaledwie 30 rosyjskich kapłanów. Sytuacja zaczęła ulegać poprawie w 1956 r., kiedy Patriarchat Moskiewski nadał Kościołowi w Chinach autokefalię i przywrócił chińską hierarchię. W całych Chinach żyło wówczas około 20 tysięcy wiernych Kościoła prawosławnego, którym pasterzowało dwóch biskupów: w Shangaju i w Pekinie. Jeszcze w 1950 r. został wyświęcony w Moskwie pierwszy chiński biskup rytu bizantyjskiego, Szymon (Teodor Du), otrzymując tytuł biskupa Shangaju. W 1957 r. chirotonię biskupią otrzymał późniejszy arcybiskup Pekinu, Bazyli (Ignacy Jao-Fuan), który zmarł w 1962 r.
W 1996 r. Patriarchat Ekumeniczny Konstantynopola ustanowił w Hong Kongu Metropolię ze stanowiskiem metropolity posiadającym jurysdykcję na całe Chiny, jak również na Indie, Filipiny, Singapur i na Indonezję. Dalej jednak Kościół w Chinach, chociaż jest Kościołem autonomicznym (rząd chiński nie pozwala na istnienie na terenie kraju misji zagranicznych), podlega Patriarchatowi Moskiewskiemu. W lutym 1997 r. Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego potwierdził swoją łączność z Cerkwią w Chinach.