Psalm 16 — Bóg najwyższym dobrem w życiu i po śmierci

Już na pierw­szy rzut oka widać, że mamy do czy­nie­nia z psal­mem o tre­ści rado­snej, peł­nej ufno­ści do Boga. Tekst ten jest jak­by dro­go­wska­zem dla chrze­ści­ja­ni­na: uwierz, zaufaj. Zaufaj bez­gra­nicz­nie i powierz swo­je życie. Zresz­tą nie tyl­ko życie – powierz rów­nież swo­ją śmierć. Pew­nym zasko­cze­niem może napa­wać frag­ment o życiu wiecz­nym:

bo nie pozo­sta­wisz mojej duszy w Sze­olu

Jak wia­do­mo, juda­izm cza­su psal­mi­stów uwa­żał Sze­ol za ostat­ni etap czło­wie­ka. W Sze­olu nie było ani śmier­ci, ani życia. W Sze­olu koń­czy­li zarów­no boha­te­ro­wie i zło­czyń­cy, kró­lo­wie i bie­da­cy – a los wszyst­kich był rów­ny.

Psal­mi­sta czy­ni krok nie­spo­ty­ka­ny dotych­czas – wie­rzy, że jego Bóg nie da mu spo­cząć na wie­ki w Otchła­ni:

i nie dozwo­lisz, by wier­ny Tobie zaznał gro­bu

Wie­rzy – co wię­cej – że jego cia­ło nie zazna roz­kła­du, że tyl­ko na chwi­lę spo­cznie w gro­bie:

cia­ło moje będzie spo­czy­wać z ufno­ścią […][…] roz­ko­sze na wie­ki po Two­jej pra­wi­cy

Przy­jem­nie jest czy­tać tekst, któ­re­go autor nie lamen­tu­je, nie posy­pu­je gło­wy popio­łem – ale wręcz prze­ciw­nie: opo­wia­da o swo­jej miło­ści prze­dziw­nej do Boga, o bra­ku lęku — gdyż Bóg jego los zabez­pie­cza. O modli­twie ser­ca, któ­ra bije każ­dej pory dnia i nocy – bo chwa­le­nie Boga jest (powin­no być) natu­ral­ne dla czło­wie­ka, wręcz odru­chem.

Lek­tu­ra psal­mu wybie­ga dale­ko poza tra­dy­cyj­ny juda­izm — jest zapo­wie­dzią “cze­goś inne­go”. Psalm ten two­rzy pod­wa­li­ny pod naukę Chry­stu­sa, a tezy zawar­te w psal­mie zna­ko­mi­cie odda­ją isto­tę chrze­ści­jań­stwa: zaufać Bogu.