Psalm 20 — Prośba o zwycięstwo dla Króla

Psalm 20 to modli­twa o zwy­cię­stwo dla Kró­la. Wyra­ża zaufa­nie do Pana, któ­ry wybrał swe­go poma­zań­ca, któ­ry go wspie­ra, na któ­rym moż­na pole­gać. Wyda­wać by się mogło, że to pro­ste, wystar­czy modli­twa:

Niech ci ześle pomoc ze świą­ty­niI niech cię wes­prze z Syjo­nu!

i już będzie dobrze. Bóg pro­wa­dzi swój lud, więc nie zapo­mni o swo­im poma­zań­cu. Ale czy poma­za­niec nie zapo­mni o Bogu? Jak łatwo wbić się w pychę, zaufać swo­jej wła­snej mocy, zapo­mnieć o Tym, któ­ry sam dał to wszyst­ko. Każ­dy z nas jest Bożym poma­zań­cem. Każ­dy z nas otrzy­mał od Boga zada­nie do speł­nie­nia, tu, na zie­mi. Nie­ko­niecz­nie od razu musi­my pro­wa­dzić naród, zarzą­dzać mia­stem czy fir­mą. Jed­nak­że w każ­dej chwi­li swe­go życia jeste­śmy obser­wo­wa­ni przez bliź­nich a tym, co mówi­my i czy­ni­my w mniej­szym lub więk­szym stop­niu wpły­wa­my na ich życie. Bóg może nam pomóc, jeśli zechce­my mu zaufać, jeśli damy mu się pro­wa­dzić. Może­my zdzia­łać wie­le dobre­go, zasłu­żyć na ludz­ką wdzięcz­ność, zyskać sza­cu­nek i uzna­nie, zostać doce­nio­nym. Być może z cza­sem awan­su­je­my i wie­le zosta­nie nam powie­rzo­ne. Wzro­sną tez nasze moż­li­wo­ści, uzy­ska­my środ­ki i wła­dzę. Czy będzie­my pamię­tać o tym, komu to zawdzię­cza­my?

Są tacy, któ­rzy twier­dzą: zaufaj Bogu a on ci już tu na zie­mi da suk­ces! Są tacy, któ­rzy chcą wie­rzyć, ze ich suk­ces i dobro­byt jest skut­kiem boże­go bło­go­sła­wień­stwa za bogo­boj­ne i nie­na­gan­ne życie. Może tak być ale nie zawsze tak jest. Nie żyje­my dla ziem­skie­go suk­ce­su a Boże pla­ny wzglę­dem nas mogą być zupeł­nie inne niż się nam wyda­je. Suk­ces, dobro­byt, sła­wa i wła­dza mogą być bożym darem ale rodzą w sobie nie­bez­pie­czeń­stwo. Pomy­ślisz: tak, wiem, wystar­czy zapo­mnieć o tym, któ­ry pobło­go­sła­wił. Ten pro­sty wnio­sek sam się nasu­wa. Jed­nak nie­bez­pie­czeń­stwo jest więk­sze. Wystar­czy fał­szy­wie zro­zu­mieć dla­cze­go Pan nam bło­go­sła­wi. Wystar­czy uwie­rzyć fał­szy­wym pro­ro­kom, któ­rzy szep­czą słod­kie sło­wa: jest ci dobrze, bo jesteś dobry. Masz wła­dzę, bo potra­fisz zarzą­dzać, czy­nisz dobrze, więc Bóg ci bło­go­sła­wi. I już wiesz na pew­no: twój suk­ces jest na two­ją mia­rę. TY jesteś dobry, TY podo­basz się Bogu. Twój suk­ces jest two­ją chlu­bą. Oddaj dzie­się­ci­nę ze swo­je­go przy­cho­du, wspie­raj bied­nych a Bóg pomno­ży two­je docho­dy, da ci sza­cu­nek, sła­wę i wła­dzę. Będziesz mógł zawo­łać:

Teraz wiem, że Pan wyba­wił poma­zań­ca swego.Wysłucha go z nie­ba swe­go świę­te­go­Przez potęż­ną moc pra­wi­cy swo­jej.

Mógł­byś tak pomy­śleć, gdy­by tak koń­czył się ten psalm. Jed­nak psal­mi­sta powia­da wię­cej:

Jed­ni chlu­bią się woza­mi, dru­dzy końmi,Lecz my chlu­bi­my się imie­niem Pana, Boga naszego.Zadrżały im kola­na i upadli,Lecz my sto­imy i trwa­my.

To wyraź­ne ostrze­że­nie dla piew­ców suk­ce­su. Wszyst­ko zale­ży od tego, czym się chlu­bisz. Jeże­li wie­rzysz, ze Pan ci bło­go­sła­wi, bo jesteś dobry, to ryzy­ku­jesz upa­dek, bo nie znasz Bożych pla­nów wobec sie­bie. Jeśli ufasz Bogu, to wie­rzysz, ze pro­wa­dzi cię wła­ści­wą dro­gą, czy czu­jesz, że ci bło­go­sła­wi, czy cię chłosz­cze. Nie chlu­bisz się tym, co dosta­jesz lecz tym, któ­ry daje. Nie pokła­dasz nadziei w tym co ulot­ne. Wte­dy nawet z głę­bo­ko­ści Hio­bo­we­go upad­ku nie będziesz prze­kli­nał Boga, któ­ry pozba­wił cię ziem­skich roz­ko­szy i posta­no­wił popro­wa­dzić cier­ni­stą dro­gą. Wte­dy w każ­dej sytu­acji będziesz mógł z peł­nym zaufa­niem zakoń­czyć swo­ją modli­twę sło­wa­mi psal­mu:

Panie, kró­lu nasz, pomóż!Wysłuchaj nas w dniu woła­nia nasze­go.