Św. Andrzej — pierwszy powołany Apostoł

A kie­dy usły­szał świa­dec­two swo­je­go nauczy­cie­la o Jezu­sie uzna­je, że oto odna­lazł Mesjasza. I to wła­śnie oznaj­mia swo­je­mu bra­tu Szy­mo­no­wi: “Zna­leź­li­śmy Mesja­sza”. Pozostał też przy swo­im Mistrzu wte­dy, kie­dy ode­szli inni ucznio­wie po naucza­niu Jezu­sa o spo­ży­wa­niu Jego cia­ła i krwi w syna­go­dze w Kafar­naum. Wte­dy już w imie­niu Dwu­na­stu prze­mó­wił brat Andrze­ja Szy­mon Piotr, lecz był to wyraz wia­ry wszyst­kich. I cho­ciaż poj­ma­nie i śmierć Tego, w któ­rym uznał Mesja­sza była pró­bą z któ­rej i Andrzej nie wyszedł bez ska­zy – pod krzy­żem pozo­sta­ła jedy­nie garst­ka kobiet – to jed­nak po zmar­twych­wsta­niu Andrzej znów nie­stru­dze­nie gło­si ewan­ge­lię.

Jest jesz­cze jeden epi­zod, któ­rzy tro­chę przy­bli­ża postać Andrze­ja. Otóż to Andrzej infor­mu­je Jezu­sa o tym, że wśród rze­szy ludzi przy­by­łych nad jezio­ro Gene­za­ret by słu­chać Jezu­sa znaj­du­je się chło­piec, któ­ry ma 5 chle­bów jęcz­mien­nych i 2 ryby. Taka wie­dza świad­czyć może o zapo­bie­gli­wo­ści i tro­sce Andrze­ja o to czym nakar­mić tych bie­da­ków, któ­rzy cho­dzi­li za Jezu­sem słu­cha­jąc Jego nauki i ocze­ku­jąc uzdro­wień. Świad­czyć też może o tym, że wzbudzał zaufa­nie. Indy­wi­du­al­ne losy Andrze­ja nie są już opi­sa­ne w innych księ­gach kano­nicz­nych. Według Euze­biu­sza z Ceza­rei Andrzej miał apo­sto­ło­wać wśród Scy­tów.

Tra­dy­cja pra­wo­sław­na przy­pi­su­je mu zało­że­nie biskup­stwa w Bizan­cjum, dla któ­re­go miał usta­no­wić pierw­sze­go bisku­pa Sta­chy­sa, a nawet gło­sze­nie Chry­stu­sa na tere­nach póź­niejszej Rusi, gdzie nawet miał usta­wić krzyż na kijow­skich wzgó­rzach, a następ­nie udać się aż do dzi­siej­sze­go Nowo­gro­du. Z kolei apo­kry­ficz­ne “Dzieje Andrze­ja apo­sto­ła” oraz “Męka Andrze­ja” poda­ją, że po Zesła­niu Ducha Świę­te­go Andrzej udał się do Achai.

Pod­czas odby­wa­nia misyjnych wypraw przy­był do mia­sta Patras na Pelo­po­ne­zie, gdzie doko­nał licz­nych nawró­ceń. To wła­śnie sta­ło się przy­czy­ną jego śmier­ci, gdyż wśród nawró­co­nych znaj­do­wać się mia­ła żona i brat rzym­skie­go pro­kon­su­la Aege­ate­sa. Ten więc ska­zał Andrze­ja na śmierć na krzy­żu w kształ­cie litery X. Andrzej zmarł 30 listo­pa­da roku 62, 65 lub 70. W ten dzień Kościół obcho­dzi Jego wspo­mnie­nie.

Doro­ta Walen­cik