Święto Zwiastowania Marii Pannie

Bóg wybie­ra Marię, prze­zna­cza ją do wypeł­nie­nia misji. Jest to suwe­ren­ny akt Bożej woli, któ­re­mu Maria pod­po­rząd­ko­wu­je się oświe­co­na łaską bło­go­sła­wio­ne­go pozna­nia. Sam Duch Św. zstę­pu­je na nią, udzie­la­jąc nie­zwy­kłej łaski otwar­cia się na dzie­ło świę­te­go Boga. Bóg nie wkra­cza na siłę, ale poprzez swo­je Sło­wo ogar­nia Marię, któ­ra w zgo­dzie z Bożym obja­wie­niem wypo­wia­da klu­czo­we fiat, „niech mi się sta­nie według sło­wa twe­go.”

Histo­ria Marii jest wyjąt­ko­wa pod każ­dym wzglę­dem, bowiem doty­czy naj­głęb­szych tajem­nic Boże­go pla­nu zba­wie­nia. Bóg w Jezu­sie Chry­stu­sie sta­je się praw­dzi­wym czło­wie­kiem, zstę­pu­je mię­dzy swój lud (Łk 7,16), ale nie po to, by rzą­dzić, szu­kać pokla­sku i próż­nych zaszczy­tów, ale by słu­żyć. Chry­stus uni­ża się i w bez­gra­nicz­nym posłu­szeń­stwie wobec Ojca wybie­ra hanieb­ną śmierć na krzy­żu. W zwia­sto­wa­niu świę­tej Marii Pan­nie roz­po­czy­na się czas łaski, czas zba­wie­nia, któ­ry obej­mu­je całą ludz­kość, całą histo­rię. Naro­dzi­ny Chry­stu­sa z dala od hała­su świa­ta zaję­te­go wła­sny­mi spra­wa­mi pro­wa­dzą na Gol­go­tę, gdzie dopeł­ni­ło się dzie­ło odku­pie­nia, wyzwo­le­nia czło­wie­ka od mocy grze­chu i śmier­ci. Bóg jako miło­sier­ny i spra­wie­dli­wy Ojciec roz­ja­śnia mro­ki grze­chu (2 Sm 22,29), nada­jąc życiu czło­wie­ka nowej jako­ści (Jr 9,23).

Cho­ciaż losy Marii są jedy­ne w swo­im rodza­ju, to jed­nak każ­dy z nas może odna­leźć w nich dla sie­bie przy­kład nie­zwy­kłej poko­ry i odda­nia Panu Bogu. Mat­ka nasze­go Pana uczy nas, że to jedy­nie Bóg jest spraw­cą zba­wie­nia, że to On jest począt­kiem i koń­cem rado­ści. Pod natchnie­niem Ducha Świę­te­go Maria wyśpie­wu­je cudow­ny hymn na chwa­łę Bożą (Łk 1,46–55), któ­ry jest ilu­stra­cją bez­mia­ru Bożej miło­ści. W Chry­stu­sie Bóg w nie­po­ję­tej dla nas miło­ści zwra­ca się ku grzesz­ne­mu stwo­rze­niu. Jedy­nie w Jezu­sie, Księ­ciu Poko­ju (Iz 9,5) pokła­dać może­my nasze zaufa­nie (Ps. 146,3). Zechciej­my zatem pro­sić Ducha Św., aby uzdol­nił nas do naśla­do­wa­nia Marii, god­nej naj­wyż­sze­go sza­cun­ku Słu­żeb­ni­cy Pań­skiej, Bogu­ro­dzi­cy.