Wspólnota Kościołów drogą do jedności?

W wigi­lię Świę­ta Refor­ma­cji, 30 X 2001 roku Rada Kościo­ła Ewan­ge­lic­kie­go Nie­miec (EKD) ogło­si­ła w Hano­we­rze doku­ment zaty­tu­ło­wa­ny “Wspól­no­ta Kościo­łów w per­spek­ty­wie pro­te­stanc­kiej”. Tekst autor­stwa Teo­lo­gicz­ne­go Komi­te­tu Dorad­cze­go Kościo­ła, któ­re­mu prze­wod­ni­czą pro­fe­so­ro­wie Doro-thea Wen­de­bo­urg i Eber­hard Jun­gel z Wydzia­łu Teo­lo­gii Ewan­ge­lic­kiej Uni­wer­sy­te­tu w Tybin­dze, suge­ru­je, iż postęp w eku­me­nicz­nym zbli­że­niu moż­na osią­gnąć przez reali­za­cję w łonie chrze­ści­jań­stwa mode­lu “wspól­no­ty Kościo­łów”. Jego prak­tycz­ną kon­se­kwen­cją była­by inter­ko­mu­nia — wspól­no­ta ambo­ny i ołta­rza, moż­li­wa do reali­za­cji przy zało­że­niu wza­jem­ne­go uzna­nia ekle­zjal­nej god­no­ści przez two­rzą­ce wspól­no­tę kon­fe­sje.