Wyznanie Wiary z Belhar

Wyzna­nie Wia­ry z Bel­har (1982)

Wyzna­nie Wia­ry z Bel­har skła­da się z pię­ciu punk­tów. Poni­żej pre­zen­tu­je­my peł­ny tekst:

1. Wie­rzy­my w Trój­je­dy­ne­go Boga, Ojca, Syna i Ducha Świę­te­go, któ­ry poprzez swo­je Sło­wo i Ducha zgro­ma­dza Kościół, chro­ni i trosz­czy się o nie­go tak, jak czy­nił to od począt­ku i na wie­ki czy­nić będzie.

2. Wie­rzy­my w jeden, świę­ty, powszech­ny, chrze­ści­jań­ski Kościół, spo­łecz­ność powo­ła­nych z całej ludz­kiej rodzi­ny świę­tych. Wie­rzy­my, że:

-Chry­stu­so­we dzie­ło pojed­na­nia zosta­ło obja­wio­ne w Koście­le jako wspól­no­cie wie­rzą­cych, któ­ra pojed­na­na jest z Bogiem i ze sobą

-jed­ność jest darem i zobo­wią­za­niem dla Kościo­ła Jezu­sa Chry­stu­sa, że poprzez dzia­ła­nie Ducha Świę­te­go jest wią­żą­cą mocą, ale jed­no­cze­śnie tak­że rze­czy­wi­sto­ścią, któ­rą nale­ży prze­strze­gać i do niej dążyć, do któ­rej osią­gnię­cia Lud Boży powi­nien być nie­ustan­nie zachę­ca­ny

- jed­ność ta musi stać się widzial­na, aże­by świat uwie­rzył; wie­rzy­my, że podzia­ły, wro­gość i nie­na­wiść mię­dzy naro­da­mi i gru­pa­mi są grze­cha­mi, któ­re Chry­stus już prze­zwy­cię­żył, i zgod­nie z tym, wszyst­ko, co zagra­ża tej jed­no­ści nie ma miej­sca w Koście­le i musi zostać odrzu­co­ne.

-jed­ność Ludu Boże­go musi zostać obja­wio­na i prak­ty­ko­wa­na na róż­ne spo­so­by i to poprzez to: że będzie­my doświad­czać wspól­no­ty pośród nas, prak­ty­ko­wać ją i utrzy­my­wać; że zobo­wią­że­my się zaan­ga­żo­wać z ocho­tą i rado­ścią dla korzy­ści i bło­go­sła­wień­stwa innych; że będzie­my dzie­lić jed­ną wia­rę, mieć jed­no powo­ła­nie, będzie­my jed­ne­go ducha i myśli, będzie­my mieć jed­ne­go Boga i Ojca, i jed­nym Duchem będzie­my wypeł­nie­ni, ochrzcze­ni jed­nym chrztem, będzie­my jedli z jedn­go chle­ba i pili z jed­ne­go kie­li­cha, wyzna­wa­li jed­no imię, słu­cha­li jed­ne­go Pana, dzia­ła­li dla dobra spra­wy, dzie­li­li nadzie­ję, pozna­wa­li wyso­kość i szer­kość, i głę­bo­kość miło­ści Chry­stu­sa, wspól­nie budo­wa­li się na podo­bień­stwo Chry­stu­sa i Nowe­go Czło­wie­ka, zna­li i nosi­li wza­jem­nie nasze brze­mię, aby tak wypeł­nić pra­wo Chry­stu­so­we; że będzie­my potrze­bo­wać sie­bie nawza­jem i jed­ni dru­gich wzmac­niać, napo­mi­nać i pocie­szać; że za rzecz spra­wie­dli­wo­ści będzie­my razem cier­pieć, wspól­nie się modlić, wspól­nie słu­żyć Bogu w tym świe­cie i wspól­nie wal­czyć prze­ciw­ko wszyst­kie­mu, co zagra­ża lub stoi na prze­szko­dzie tej jed­no­ści;

-jed­ność obja­wić się może tyl­ko w wol­no­ści, a nie pod przy­mu­sem, że rózno­rod­ność ducho­wych darów, oka­zji, sytu­acji, prze­ko­nań, jak i róż­nych języ­ków i kul­tur jest, dzię­ki doko­na­ne­mu w Chry­stu­sie pojed­na­niu, spo­sob­no­ścią do wza­jem­nej służ­by oraz do wza­jem­ne­go ubo­ga­ce­nia się w ramach jed­ne­go, widzial­ne­go Ludu Boże­go;

-praw­dzi­wa wia­ra w Jezu­sa Chry­stu­sa jest jedy­ną prze­słan­ką do przy­na­leż­no­ści w tym Koście­le.

Dla­te­go też odrzu­ca­my każ­dą naukę, któ­ra:

- w taki spo­sób abso­lu­ty­zu­je natu­ral­ną róż­no­rod­ność lub grzesz­ny podział mię­dzy ludź­mi, że owa abso­lu­ty­za­cja szko­dzi widzial­nej i czyn­nej jed­no­ści Kościo­ła lub nisz­czy, czy nawet pro­wa­dzi do two­rze­nia się podzie­lo­nych Kościo­łów;

- utrzy­mu­je, że ta ducho­wa jed­ność praw­dzi­wie utrzy­ma­na jest w wię­zi poko­ju, pod­czas gdy wie­rzą­cy tego same­go wyzna­nia z powo­du róż­no­rod­no­ści i z bra­ku wia­ry w pojed­na­nie, wyob­co­wa­ni są od sie­bie;

- negu­je, że grze­chem jest, gdy ta widzial­na jed­ność nie jest celem szcze­re­go dąże­nia jako bez­cen­ny dar;

- pośred­nio lub bez­po­śred­nio utrzy­mu­je, że człon­ko­stwo w Koście­le zale­ży od pocho­dze­nia lub innych ludz­kich, czy też spo­łecz­nych czyn­ni­ków.

3. Wie­rzy­my, że Bóg powie­rzył swo­je­mu Kościo­ło­wi prze­sła­nie pojed­na­nia w i przez Jezu­sa Chry­stu­sa, że Kościół powo­ła­ny jest do tego, aby być solą zie­mi i świa­tło­ścią świa­ta, że Kościół nazy­wa­ny jest świę­tym, ponie­waż dzia­ła na rzecz poko­ju, że Kościół w sło­wie i czy­nie jest świa­dec­twem nowe­go nie­ba i nowej zie­mi, w któ­rych miesz­ka spra­wie­dli­wość; wie­rzy­my, że:

- Bóg poprzez swo­je życio­daj­ne Sło­wo oraz życio­daj­ne­go Ducha poko­nał moce grze­chu i śmier­ci, a poprzez totak­że brak chę­ci do pojed­na­nia, nie­na­wiść, gorycz i wro­gość;

-Bóg poprzez swo­je życio­daj­ne Sło­wo oraz życio­daj­ne­go Ducha uzdol­nił swój Lud do życia w nowym posłu­szeń­stwie, któ­re otwie­ra dla ludz­ko­ści i całe­go świa­ta nowe moż­li­wo­ści życia;

- wia­ry­god­ność tego prze­sła­nia znacz­nie jest naru­szo­na, a jej bło­go­sła­wio­ne dzia­ła­nie unie­moż­li­wio­ne, gdy zwia­sto­wa­na jest ona w pań­stwie, któ­re mie­ni się chrze­ści­jań­skim, a w któ­rym ze wzglę­du na wymu­szo­ny podział ludzi z powo­dów raso­wych wspie­ra­ne jest i uwiecz­nia­ne wyob­co­wa­nie, nie­na­wiść oraz wro­gość;

- każ­da nauka, któ­ra pró­bu­je uspra­wie­dli­wić ten wymu­szo­ny podział, powo­łu­jąc się na Ewan­ge­lię, i któ­ra nie jest goto­wa na odwa­gę obra­nia dro­gi posłu­szeń­stwa i pojed­na­nia, lecz wypie­ra się z góry pojed­naw­czej mocy Ewan­ge­lii z uprze­dzeń, lęku, ego­izmu lub nie­wia­ry, musi być uzna­na za fał­szy­wą naukę.

Dla­te­go odrzu­ca­my każ­dą naukę, któ­ra w takiej sytu­acji w imie­niu Ewan­ge­lii lub woli Boga apro­bu­je wymu­szo­ne podzia­ły ludzi na pod­sta­wie rasy lub też kolo­ru skó­ry, i poprzez to z góry unie­moż­li­wa i osła­bia nakaz i doświad­cze­nie pojed­na­nia w Chry­stu­sie.

4. Wie­rzy­my, że Bóg obja­wił się jako Ten, któ­ry chce urze­czy­wist­nić pośród ludzi spra­wie­dli­wość i praw­dzi­wy pokój; że w świe­cie peł­nym nie­spra­wie­dli­wo­ści i wro­go­ści jest On w szcze­gól­ny spo­sób Bogiem ubo­gich, bied­nych oraz dys­kry­mi­no­wa­nych oraz że wzy­wa swój Kościół do naśla­do­wa­nia Go; że Bóg przy­no­si uci­ska­nym spra­wie­dli­wość, a głod­nym daje chleb, uwal­nia uwię­zio­nych, a śle­pych czy­ni widzą­cy­mi, że wspie­ra poni­żo­nych, chro­ni obcych, wdo­wy, sie­ro­ty, a bez­boż­nym zagra­dza dro­gę; że czy­sta i nie­ska­żo­na reli­gia ozna­cza dla Nie­go odwie­dzać wdo­wy i sie­ro­ty w ich cier­pie­niu, że życzy sobie, aby nauczyć Jego Lud czy­nić dobro i szu­kać pra­wo­ści; że Kościół powi­nien dla­te­go towa­rzy­szyć wszyst­kim, któ­rzy cier­pią i znaj­du­ją się w potrze­bie, co ozna­cza m.in. to, że Kościół musi skła­dać świa­dec­two prze­ciw­ko każ­dej for­mie nie­spra­wie­dli­wo­ści i z nią wal­czyć, aże­by spra­wie­dli­wość pły­nę­ła jak odwiecz­ny stru­mień; że Kościół jako wła­sność Boga musi być wszę­dzie tam, gdzie jest Bóg, a mia­no­wi­cie tam, gdzie odby­wa się wal­ka z nie­spra­wie­dli­wo­ścią i gdzie są wszy­scy uci­ska­ni; że Kościół naśla­du­jąc Chry­stu­sa musi skła­dać świa­dec­two prze­ciw­ko wszyst­kim potęż­nym i uprzy­wi­le­jo­wa­nym oso­bom, któ­re reali­zu­ją ego­istycz­nie tyl­ko wła­sne inte­re­sy, a poprzez to panu­ją nad inny­mi i przy­czy­nia­ją się do ich cier­pie­nia.

Dla­te­go też odrzu­ca­my wszel­ką ide­olo­gię, któ­ra pró­bu­je uspra­wie­dli­wić for­my nie­spra­wie­dli­wo­ści, i każ­dą naukę, któ­ra nie chce tej ide­olo­gii w imie­niu Ewan­ge­lii odrzu­cić.

5. Wie­rzy­my, że Kościół powo­ła­ny jest w posłu­szeń­stwie do Jezu­sa Chry­stu­sa, swo­jej jedy­nej Gło­wy, wyzna­wać i czy­nić to wszyst­ko, nawet jeśli zabra­nia­ją mu tego zwierzch­no­ści oraz pra­wa ludzi, i to nawet wte­dy, gdy skut­ka­mi są kary i cier­pie­nie. Jezus jest Panem. Jed­ne­mu i Jedy­ne­mu Bogu, Ojcu, Syno­wi i Ducho­wi Świę­te­mu, niech będzie cześc i chwa­ła teraz i na wie­ki.

opr. i tłum. Dariusz P. Bruncz

Zobacz tak­że:

Ekumenizm.pl: My, tutaj, teraz, wyzna­je­my to… — 70. rocz­ni­ca Dekla­ra­cji Teo­lo­gicz­nej z Bar­men

Ekumenizm.pl: Aby wszy­scy mie­li peł­nię życia — 24. Zgro­ma­dze­nie WARC w Accrze