Zawstydzenie grzesznika

“Roz­dar­łem teraz pierw­szą moją sza­tę, któ­rą na począt­ku utkał mi Stwór­ca i dla­te­go leżę nagi. Przy­oble­kłem się w podar­tą sza­tę, któ­rą wąż utkał mi swą radą. Prze­to wsty­dzę się. Jak nie­rząd­ni­ca wyle­wam łzy, Miło­sier­ny, oczyść mnie, Zbaw­co, według Two­jej łaska­wo­ści. Wej­rza­łem na pięk­no drze­wa i mój rozum zachwy­cił się nim, prze­to leżę nagi i wsty­dzę się.” z Wiel­kie­go Kano­nu Pokut­ne­go św. Andrze­ja z Kre­ty