Nowa \“Jednota\”

Uka­za­ła się „Jed­no­ta” nr 3/2013. Tym razem czy­tel­ni­cy znaj­dą spo­ro arty­ku­łów na temat histo­rii – cza­sów refor­ma­cji, ale i XIX w. Nie zabra­kło jed­nak rów­nież tek­stów sta­wia­ją­cych żywot­ne pyta­nia doty­czą­ce współ­cze­sno­ści i miej­sca reli­gii w dzi­siej­szym świe­cie.

Mija­ją­ca w tym roku 450. rocz­ni­ca wyda­nia Biblii brze­skiej i Kate­chi­zmu Heidel­ber­skie­go – dzieł dla ewan­ge­li­cy­zmu refor­mo­wa­ne­go fun­da­men­tal­nych – sprzy­ja ponow­nym stu­diom i reflek­sjom nad nimi. W naj­now­szym nume­rze „Jed­no­ty” Rafał Mar­cin Lesz­czyń­ski pisze o roli Jana Kal­wi­na w pro­ce­sie prze­kła­du Biblii brze­skiej, zaś ks. Roman Lipiń­ski zasta­na­wia się nad Kate­chi­zmem Heidel­ber­skim w kon­tek­ście pra­cy dusz­pa­ster­skiej.

W innych arty­ku­łach Mag­da­le­na Olek­sie­wicz pisze o kom­po­zy­tor­skim aspek­cie dzia­łal­no­ści Mar­ci­na Lutra, Ewa Jóź­wiak kon­ty­nu­uje roz­po­czę­ty w poprzed­nim nume­rze cykl o kobie­tach refor­ma­cji, nato­miast Grze­gorz Micha­lak opo­wia­da o oko­licz­no­ściach i prze­bie­gu nabo­żeń­stwa żałob­ne­go, odpra­wio­ne­go w war­szaw­skim koście­le refor­mo­wa­nym po śmier­ci cara Alek­san­dra I.

W naj­now­szej „Jed­no­cie” auto­rzy sta­wia­ją rów­nież żywot­ne pyta­nia na temat współ­cze­sno­ści. Do cze­go moż­na wyko­rzy­stać budy­nek kościel­ny? Jaki będzie Kościół przy­szło­ści? Jak powin­no wyglą­dać miej­sce reli­gii w prze­strze­ni publicz­nej? Na te tema­ty piszą Jaro­sław Świ­der­ski i Michał Kar­ski. Ponad­to w nume­rze rów­nież rela­cje z ostat­nich wyda­rzeń kościel­nych i eku­me­nicz­nych.

Naj­now­szy numer „Jed­no­ty” jest dostęp­ny w księ­gar­ni inter­ne­to­wej Kościo­ła ewan­ge­lic­ko-refor­mo­wa­ne­go www.publikacje.reformowani.pl. Wszyst­kie arty­ku­ły moż­na też prze­czy­tać w ser­wi­sie inter­ne­to­wym www.jednota.pl.

„Jed­no­ta” jest kwar­tal­ni­kiem reli­gij­no-spo­łecz­nym poświę­co­nym pol­skie­mu ewan­ge­li­cy­zmo­wi i eku­me­nii. Choć wyda­wa­na przez Kon­sy­storz Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­wa­ne­go w RP, nie jest pismem czy­sto kon­fe­syj­nym, przez co sta­no­wi wyją­tek wśród cza­so­pism mniej­szo­ści wyzna­nio­wych. Pre­zen­tu­je sta­no­wi­sko i dys­ku­sje śro­do­wisk ewan­ge­lic­kich na temat waż­nych spraw spo­łecz­nych, poli­tycz­nych i reli­gij­nych, a tak­że doro­bek i histo­rię pro­te­stan­ty­zmu. Otwar­ta jest na dia­log ze wszyst­ki­mi ludź­mi dobrej woli, słu­ży edu­ka­cji i kształ­to­wa­niu postaw tole­ran­cyj­nych.