Katolicki przewodnik po 500-leciu Reformacji

Tekst, któ­ry dostęp­ny jest rów­nież bez­płat­nie w wer­sji elek­tro­nicz­nej, skła­da się z dwóch czę­ści.

Pierw­szą sta­no­wią doku­men­ty z dia­lo­gów eku­me­nicz­nych, któ­re doty­czą nowej oce­ny Lutra oraz Refor­ma­cji. Oprócz frag­men­tów Wspól­nej Dekla­ra­cji o Uspra­wie­dli­wie­niu (1999) umiesz­czo­no rów­nież sze­reg tek­stów eku­me­nicz­nych o zasię­gu lokal­nym oraz mię­dzy­na­ro­do­wym, w tym wyjąt­ki z naj­now­sze­go wspól­ne­go doku­men­tu „Od kon­flik­tu do komu­nii”, a tak­że kore­spon­den­cję eku­me­nicz­ną mię­dzy prze­wod­ni­czą­cym DBK kard. Rein­har­dem Marxem a lute­rań­skim bisku­pem Hein­ri­chem Bed­ford-Stroh­mem, pre­ze­sem Rady Ewan­ge­lic­kie­go Kościo­ła Nie­miec.

Dru­gą część sta­no­wią doku­men­ty rzym­sko­ka­to­lic­kie, zaczy­na­jąc od dekre­tu eku­me­nicz­ne­go Sobo­ru Waty­kań­skie­go II, a koń­cząc na współ­cze­snych sta­no­wi­skach, w tym wypo­wie­dziach trzech ostat­nich papie­ży.

200-stro­ni­co­wa bro­szu­ra zawie­ra rów­nież załącz­nik ze wska­zów­ka­mi dydak­tycz­ny­mi do pra­cy w szko­łach, para­fiach oraz kur­sach, zaj­mu­ją­cych się teo­lo­gicz­nym kształ­ce­niem doro­słych.

- Publi­ka­cja jest przede wszyst­kim pomo­cą w pra­cy teo­lo­gicz­nej dla tych teo­lo­gów, któ­rzy zaan­ga­żo­wa­ni są w dia­log eku­me­nicz­ny – nie tyl­ko kapła­ni, ale też świec­cy teo­lo­dzy i teo­loż­ki. Bro­szu­ra poma­ga w obiek­tyw­nym zmie­rze­niu się z naj­waż­niej­szy­mi tema­ta­mi zwią­za­ny­mi z oso­bą Mar­ci­na Lutra oraz teo­lo­gią refor­ma­to­rów – pod­kre­ślił w roz­mo­wie z nie­miec­ką Kato­lic­ką Agen­cją Infor­ma­cyj­ną (KNA) prof. Wol­fgang Thönis­sen, dyrek­tor Insty­tu­tu Eku­me­nicz­ne­go im. Johann-Adam-Möh­ler w Pader­born. Według rzym­sko­ka­to­lic­kie­go eku­me­ni­sty, jed­nym z naj­więk­szych odkryć XX wie­ku jest fakt, że mimo prób odcię­cia się i potę­pie­nia Mar­ci­na Lutra, moż­li­we było odna­le­zie­nie teo­lo­ga, któ­ry tak­że i dziś jest w sta­nie zaofe­ro­wać kato­lic­kiej teo­lo­gii waż­ne impul­sy. – Papież Bene­dykt XVI bar­dzo wyraź­nie stwier­dził to pod­czas odwie­dzin w klasz­to­rze augu­stia­nów w Erfur­cie w 2011 roku – dodał Thönis­sen.

War­to przy­po­mnieć, że w 2015 roku teo­lo­dzy rzym­sko­ka­to­lic­cy i ewan­ge­lic­cy w Niem­czech opu­bli­ko­wa­li dwu­ję­zycz­ny tekst, podej­mu­ją­cy pro­ble­ma­ty­kę 500-lecia Refor­ma­cji. Wię­cej infor­ma­cji o publi­ka­cji moż­na prze­czy­tać tutaj.

» Refor­ma­cja w per­spek­ty­wie eku­me­nicz­nej (.pdf | oryg. Refor­ma­tion in öku­me­ni­scher Per­spek­ti­ve)

Frag­ment z przed­mo­wy bro­szu­ry „Refor­ma­cja w eku­me­nicz­nej per­spek­ty­wie” sygno­wa­nej przez ordy­na­riu­sza rzym­sko­ka­to­lic­kiej die­ce­zji Mag­de­bur­ga, bp. Ger­har­da Feige, prze­wod­ni­czą­ce­go Komi­sji ds. Eku­me­ni­zmu DBK:

Na prze­strze­ni cza­su histo­ria Refor­ma­cji w Koście­le kato­lic­kim doświad­czy­ła zmien­nej recep­cji. Wie­lo­krot­nie obraz wyda­rzeń i pro­ta­go­ni­stów był uwa­run­ko­wa­ny był nega­tyw­ny­mi i dewa­lu­ują­cy­mi oce­na­mi. Wraz z posta­no­wie­nia­mi Sobo­ru Waty­kań­skie­go II sta­ła się moż­li­wa zmia­na w oce­nie, któ­ra uwi­docz­ni­ła się we wła­snych sta­no­wi­skach oraz wspól­nym wypra­co­wa­niu eku­me­nicz­nych doku­men­tów dia­lo­gu. Wspo­mnie­nie Refor­ma­cji nie jest wciąż wol­ne bólu, gdyż łączy się ze skut­ka­mi podzia­łu zachod­nie­go chrze­ści­jań­stwa, któ­re­go rany odczu­wa­ne są do dziś. Cie­szy więc fakt, że teo­lo­gii kato­lic­kiej uda­ło się w mię­dzy­cza­sie rze­czo­wo prze­pra­co­wać wyda­rze­nia z XVI wie­ku. W dłu­gim dia­lo­gu eku­me­nicz­nym uda­ło się na nowo oce­nić teo­lo­gicz­ne róż­ni­ce w dok­try­nie, któ­re mają swo­je źró­dło w cza­sach Refor­ma­cji.

---

Gale­ria