Odszedł Philip Potter

Ks. Phi­lip Pot­ter był pierw­szym sekre­ta­rzem gene­ral­nym Świa­to­wej Rady Kościo­łów, pocho­dzą­cym z kra­ju roz­wi­ja­ją­ce­go się (wyspa Domi­ni­ka). Urząd ten peł­nił w latach 1972–1984. Był rów­nież jedy­nym czło­wie­kiem na świe­cie, któ­ry uczest­ni­czył w pierw­szych dzie­wię­ciu Zgro­ma­dze­niach Ogól­nych ŚRK od 1948 aż do 2006 roku.

Pot­ter był teo­lo­giem meto­dy­stycz­nym, jed­nak ukształ­to­wa­nym w eku­me­nicz­nej atmos­fe­rze, ponie­waż część jego rodzi­ny była wyzna­nia rzym­sko­ka­to­lic­kie­go. Pod­czas pra­cy w ŚRK poznał swo­ją póź­niej­szą żonę, nie­miec­ką teo­loż­kę Bär­bel Wart­ten­berg-Pot­ter, z któ­rą po swo­jej eme­ry­tu­rze pra­co­wał jako pro­fe­sor teo­lo­gii na Uni­wer­sy­te­cie King­ston na Jamaj­ce. W 2001 Pot­ter powró­cił do Euro­py w związ­ku z wybo­rem mał­żon­ki na urząd lute­rań­skiej biskup­ki Lube­ki.

Głów­ny­mi tema­ta­mi poru­sza­ny­mi przez Pot­te­ra był nie tyl­ko dia­log teo­lo­gicz­ny mię­dzy poszcze­gól­ny­mi tra­dy­cja­mi chrze­ści­jań­ski­mi, lecz tak­że zaan­ga­żo­wa­nie spo­łecz­ne, wal­ka z rasi­zmem, współ­cze­sny­mi for­ma­mi nie­wol­nic­twa i roz­mo­wy z inny­mi reli­gia­mi. W sie­dzi­bie ŚRK podej­mo­wał wie­lu świa­to­wych lide­rów reli­gij­nych i poli­tycz­nych, w tym papie­ża Jana Paw­ła II.

Uro­czy­sto­ści pogrze­bo­we odbę­dą się 16 kwiet­nia br. w lute­rań­skiej kate­drze w Lube­ce, a oko­licz­no­ścio­we kaza­nie wygło­si biskup­ka Ham­bur­ga Kri­sti­ne Fehrs oraz przy­ja­ciel zmar­łe­go, abp Desmond Tutu, lau­re­at Poko­jo­wej Nagro­dy Nobla.