Doktorat honoris causa dla ks. prof. Hryniewicza

23. kwiet­nia 2009 r. odbę­dzie się uro­czy­stość nada­nia tytu­łu Dok­to­ra Hono­ris Cau­sa Chrze­ści­jań­skiej Aka­de­mii Teo­lo­gicz­nej księ­dzu prof. zw. dr hab. Wacła­wo­wi Hry­nie­wi­czo­wi.

Ks. prof. Wacław Hry­nie­wicz OMI uro­dził się w Łoma­zach k. Bia­łej Pod­la­skiej 23 lip­ca 1936 r. W latach 1968–1970 prze­by­wał na sty­pen­dium badaw­czym w Louvain/Leuven, Pary­żu, Lon­dy­nie i Rzy­mie. Od 1975 do 1983 r. był kie­row­ni­kiem Sek­cji Teo­lo­gii Porów­naw­czej i eku­me­nicz­nej Wydzia­łu Teo­lo­gii KUL, a od 1983 r. Insty­tu­tu Eku­me­nicz­ne­go KUL, któ­re­go był współ­twór­cą – kie­row­ni­kiem Kate­dry Teo­lo­gii Pra­wo­sław­nej i zastęp­cą kie­row­ni­ka tegoż Insty­tu­tu. Od 1 paź­dzier­ni­ka 1997 do 14 lute­go 2005 peł­nił funk­cję dyrek­to­ra Insty­tu­tu Eku­me­nicz­ne­go. Ks. Pro­fe­sor jest rów­nież człon­kiem towa­rzystw nauko­wych w kra­ju i za gra­ni­cą: Towa­rzy­stwa Nauko­we­go KUL (od 1983 r.), Euro­pe­an Socie­ty for Ecu­me­ni­cal Rese­arch Socie­tas Oecu­me­ni­ca (od 1988) oraz Insty­tu­tu Euro­py Środ­ko­wo-Wschod­niej w Lubli­nie (od 1992).

Ks. prof. Wacław Hry­nie­wicz zna­ny jest naj­bar­dziej ze swo­jej twór­czo­ści pisar­skiej poświę­co­nej apo­ka­ta­sta­zie: “Nadzie­ja zba­wie­nia dla wszyst­kich” (1989), “Dra­mat nadziei zba­wie­nia” (1996), “Nad prze­pa­ścia­mi wia­ry” (2001), “Chrze­ści­jań­stwo nadziei” (2002), “Nadzie­ja uczy ina­czej” (2003), “Dla­cze­go gło­szę nadzie­ję” (2004), “Bóg wszyst­kim we wszyst­kich. Ku escha­to­lo­gii bez duali­zmu” (2005), “Teraz trwa nadzie­ja” (2006), “Nadzie­ja w dia­lo­gu” (2007), “Abym nie utra­cił niko­go…” (2008), “Świad­ko­wie wiel­kiej nadziei. Zba­wie­nie powszech­ne w myśli wcze­sno­chrze­ści­jań­skiej” (2009).

Kro­ni­ką spo­ru wywo­ła­ne­go teza­mi ks. Hry­nie­wi­cza jest książ­ka “Puste pie­kło? Spór wokół ks. Wacła­wa Hry­nie­wi­cza nadziei zba­wie­nia dla wszyst­kich” (2000, red. Józef Majew­ski). Opu­bli­ko­wał ponad­to kil­ka prac doty­czą­cych eku­me­ni­zmu, m.in. Kościo­ły sio­strza­ne. Dia­log kato­lic­ko-pra­wo­sław­ny 1980–1991 (1993), Bóg naszej nadziei. Szki­ce teo­lo­gicz­no-eku­me­nicz­ne, t. 1 (1989) i Her­me­neu­ty­ka w dia­lo­gu. Szki­ce teo­lo­gicz­no-eku­me­nicz­ne, t. 2 (1998), Kościół jest jeden. Eku­me­nicz­ne nadzie­je nowe­go stu­le­cia (2004). Autor sze­re­gu haseł w Ency­klo­pe­dii Kato­lic­kiej. Sta­le współ­pra­cu­je z Tygo­dni­kiem Powszech­nym.

źró­dła: ChAT, Ver­bi­num, Wiki­pe­dia.