Benedykt XVI o ekumenizmie — spotkanie z Papieską Radą ds. Popierania Jedności Chrześcijan

Na ści­słą łącz­ność nowej ewan­ge­li­za­cji oraz świa­dec­twa jed­no­ści chrze­ści­jan, któ­re wyma­ga nawró­ce­nia oraz szcze­rej woli pój­ścia za Chry­stu­sem i peł­ne­go posłu­szeń­stwa woli Ojca wska­zał Bene­dykt XVI w cza­sie swe­go prze­mó­wie­nia do uczest­ni­ków sesji ple­nar­nej Papie­skiej Rady ds. Jed­no­ści Chrze­ści­jan.

Obra­dy trwa­ją pod hasłem: “Zna­cze­nie eku­me­ni­zmu dla nowej ewan­ge­li­za­cji’”.

W cza­sie swe­go prze­mó­wie­nia papież powie­dział że Sobór Waty­kań­ski II pod­kre­ślił ści­słe powią­za­nie zada­nia ewan­ge­li­za­cyj­ne­go z prze­zwy­cię­że­niem podzia­łów ist­nie­ją­cych mię­dzy chrze­ści­ja­na­mi. Bene­dykt XVI przy­to­czył sło­wa doku­men­tu sobo­ro­we­go, jakim jest Dekret o Eku­me­ni­zmie – Uni­ta­tis Redin­te­gra­tio, któ­ry posta­na­wiał, że podział, któ­ry się doko­nał mię­dzy chrze­ści­ja­na­mi, jest sprzecz­ny z wolą Chry­stu­sa, sta­no­wi zgor­sze­nie i szko­dzi spra­wie gło­sze­nia Ewan­ge­lii w róż­nych czę­ściach świa­ta. Papież dodał przy tym, iż sło­wa te sta­no­wią nawią­za­nie do Modli­twy Arcy­ka­płań­skiej Jezu­sa wska­zu­jąc jed­no­cze­śnie na ści­słą łącz­ność ewan­ge­li­za­cji ze świa­dec­twem jed­no­ści chrze­ści­jan.

Papież wska­zał rów­nież, że dia­log eku­me­nicz­ny powi­ni­nien tak­że wziąć pod uwa­gę kry­zys wia­ry, któ­ry doty­ka obec­nie znacz­ne obsza­ry Zie­mi, a tak­że prze­ja­wia­ją­cą się w róż­nych wymia­rach potrze­bę ducho­wo­ści. — Ubó­stwo ducho­we wie­lu nam współ­cze­snym, nie postrze­ga­ją­cym już bra­ku Boga w swo­im życiu jako pozba­wie­nia cze­goś istot­ne­go, sta­no­wi wyzwa­nie dla wszyst­kich chrze­ści­jan – powie­dział papież. Zazna­czył tak­że, że w tej sytu­acji muszą oni powró­cić do isto­ty wia­ry, aby wspól­nie dawać świa­dec­two świa­tu o Bogu żywym, któ­ry zna czło­wie­ka i go miłu­je. O Bogu, któ­ry ocze­ku­je odpo­wie­dzi na swo­ją miłość w naszym życiu codzien­nym. Sta­no­wi to naj­pil­niej­szy nakaz skie­ro­wa­ny do wszyst­kich chrze­ści­jan, któ­ry nas jed­no­czy, pomi­mo nie­peł­nej komu­nii kościel­nej.

Bene­dykt XVI stwier­dził rów­nież, że chrze­ści­ja­nie mogą wspól­nie wyzna­wać wia­rę w Boga Ojca, Stwo­rzy­cie­la nie­ba i zie­mi i w Jezu­sa Chry­stu­sa, Syna jego jedy­ne­go oraz w Ducha Świę­te­go Pana i Oży­wi­cie­la. W świe­tle pry­ma­tu wia­ry moż­na zro­zu­mieć zna­cze­nie dia­lo­gów teo­lo­gicz­nych, a tak­że roz­mów z Kościo­ła­mi i wspól­no­ta­mi kościel­ny­mi, w któ­re od wie­lu już lat zaan­ga­żo­wa­ny jest Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki. — Nawet, gdy nie prze­wi­du­je się w naj­bliż­szej przy­szło­ści moż­li­wo­ści przy­wró­ce­nia peł­nej jed­no­ści, pozwa­la­ją nam one pojąć, pomi­mo opo­rów i prze­szkód, tak­że bogac­two doświad­czeń, życia ducho­we­go i reflek­sji teo­lo­gicz­nych, któ­re sta­ją się bodź­cem do coraz głęb­sze­go świa­dec­twa – powie­dział papież.

Rów­no­cze­śnie papież pod­kre­ślił, iż celem dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go jest peł­ne przy­wró­ce­nie jed­no­ści wszyst­kich chrze­ści­jan. Choć jej osią­gnię­cie wyma­ga ludz­kie­go zaan­ga­żo­wa­nia, to jed­nak osta­tecz­nie jest to dar i łaska dana od Boga, ponie­waż Kościół jest Jego Kościo­łem. W tym zna­cze­niu Bene­dykt XVI pod­kre­ślił tak­że zna­cze­nie modli­twy o jed­ność zazna­cza­jąc przy tym, iż jej poszu­ki­wa­nie jest bar­dzo istot­ne dla nowej ewan­ge­li­za­cji. Dodał rów­nież, iż Kościo­ły i wspól­no­ty kościel­ne nie mogą trak­to­wać ist­nie­ją­cych ich róż­nic dok­try­nal­nych jako cze­goś nor­mal­ne­go, lecz powin­ny dążyć do peł­nej jed­no­ści w wie­rze, sakra­men­tach i posłu­dze, któ­ra jasno i kon­kret­nie uka­że obec­ną i dzia­ła­ją­cą w świe­cie moc Boga. — Poprzez widzial­ną jed­ność uczniów Jezu­sa, jed­ność po ludz­ku nie­wy­tłu­ma­czal­ną będzie moż­na roz­po­znać dzia­ła­nie Boga, któ­re prze­kra­cza świa­to­wą skłon­ność do roz­pa­du – powie­dział papież.

Papież życzył wszyst­kim, aby Rok Wia­ry przy­czy­nił się do postę­pów na dro­dze eku­me­ni­zmu.

- Jed­ność jest z jed­nej stro­ny owo­cem wia­ry, a z dru­giej środ­kiem i nie­mal prze­słan­ką by gło­sić wia­rę w spo­sób coraz bar­dziej wia­ry­god­ny tym, któ­rzy jesz­cze nie zna­ją Zba­wi­cie­la lub tym, któ­rzy pomi­mo, że dotar­ło do nich prze­po­wia­da­nie Ewan­ge­lii, nie­mal zapo­mnie­li o tym cen­nym darze. Praw­dzi­wy eku­me­nizm, uzna­jąc pry­mat dzia­ła­nia Boże­go, wyma­ga nade wszyst­ko cier­pli­wo­ści, poko­ry, pod­da­nia się woli Pana. W osta­tecz­no­ści zarów­no eku­me­nizm, jak i nowa ewan­ge­li­za­cja wyma­ga­ją dyna­mi­zmu nawró­ce­nia, poj­mo­wa­ne­go jako szcze­ra wola pój­ścia za Chry­stu­sem i peł­ne­go posłu­szeń­stwa woli Ojca – pod­su­mo­wał papież.