Spotkanie studentów prawosławnych i starokatolickich w Chambésy

W dniach 7–8 kwiet­nia 2011 roku w Cen­trum Pra­wo­sław­nym w Cham­bésy (Szwaj­ca­ria) mia­ło miej­sce mię­dzy­na­ro­do­we spo­tka­nie stu­den­tów teo­lo­gii pra­wo­sław­nej i sta­ro­ka­to­lic­kiej na wspól­nym semi­na­rium nauko­wym zaty­tu­ło­wa­nym “Histo­rycz­ne, ekle­zjo­lo­gicz­ne i teo­lo­gicz­ne aspek­ty litur­gii pra­wo­sław­nej wobec dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go ze sta­ro­ka­to­li­cy­zmem”. W kon­fe­ren­cji udział wzię­li stu­den­ci z Gre­cji, Holan­dii, Nie­miec, Austrii, Pol­ski i Szwaj­ca­rii. W pierw­szym dniu semi­na­rium odby­ły się pre­zen­ta­cje wpro­wa­dza­ją­ce w spe­cy­fi­kę tak wyzna­nia pra­wo­sław­ne­go jak i sta­ro­ka­to­lic­kie­go. Dr Gri­go­rios Larent­za­kis z Karl-Fran­zens-Uni­ver­si­tät w Graz (Austria) omó­wił rys dok­try­nal­ny i histo­rycz­ny pra­wo­sła­wia, a ks. dr Mat­tijs Plo­eger z Arcy­bi­sku­pie­go Semi­na­rium Duchow­ne­go w Utrech­cie (Holan­dia) przed­sta­wił histo­rię i spe­cy­fi­kę Kościo­ła Sta­ro­ka­to­lic­kie­go. W dru­gim dniu sku­pio­no się bar­dziej na wspól­nych tek­stach wypra­co­wa­nych w toczą­cym się od lat dia­lo­gu pra­wo­sław­no-sta­ro­ka­to­lic­kim. Dr Deli­kon­stan­tis z Uni­wer­sy­te­tu w Ate­nach (Gre­cja) prze­ana­li­zo­wał ekle­zjo­lo­gicz­ne tek­sty pra­wo­sław­ne, a prof. dr Urs von Arx z Ber­na, swo­je wystą­pie­nie poświę­cił zagad­nie­niom spe­cy­fi­ki kościo­łów lokal­nych pierw­szych wie­ków chrze­ści­jań­stwa. Aspek­ty teo­lo­gii litur­gicz­nej były przed­mio­tem wykła­du dra archi­man­dry­ta Joba Get­cha z Cham­bésy. Dia­log eku­me­nicz­ny sta­ro­ka­to­li­ków z pra­wo­sław­ny­mi swo­je począt­ki czer­pie z lat 70. XIX wie­ku, kie­dy przed­sta­wi­cie­le kościo­łów wschod­nich uczest­ni­czy­li na fun­da­men­tal­nych dla kształ­to­wa­niu się sta­ro­ka­to­li­cy­zmu kon­gre­sach w Mona­chium (1871) i Kolo­nii (1872). Po utwo­rze­niu Unii Utrechc­kiej Kościo­łów Sta­ro­ka­to­lic­kich w 1889 roku, w Rot­ter­da­mie i Peters­bur­gu powo­ła­no komi­sje do dia­lo­gu sta­ro­ka­to­lic­ko-pra­wo­sław­ne­go. W 1931 roku stro­ny dia­lo­gu wspól­nie uzna­ły, że w zasad­ni­czych kwe­stiach wia­ry, ustro­ju i kul­tu nie wystę­pu­ją róż­ni­ce pomię­dzy sta­ro­ka­to­li­cy­zmem, a pra­wo­sła­wiem. W 1964 roku uda­ło się powo­łać Mię­dzy­pra­wo­sław­ną Komi­sję Przy­go­to­waw­czą do Spraw Dia­lo­gu ze sta­ro­ka­to­li­ka­mi, któ­ra ukon­sty­tu­owa­ła się w 1966 roku w Bel­gra­dzie. W sierp­niu 1975 roku pod­czas spo­tka­nia Mie­sza­nej Pra­wo­sław­no-Sta­ro­ka­to­lic­kiej Komi­sji do Spraw Dia­lo­gu pod­pi­sa­no wspól­ne doku­men­ty, doty­czą­ce Obja­wie­nia i jego prze­ka­zy­wa­nia, kano­nu Pisma św., Trój­cy św., Wcie­le­nia Sło­wa Boże­go i unii hipo­sta­tycz­nej. W poło­wie lat 80. XX wie­ku uda­ło się przy­jąć jesz­cze waż­ny dla dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go doku­ment Mie­sza­nej Komi­sji Pra­wo­sław­no-Sta­ro­ka­to­lic­kiej o “Sakra­men­tach lub Tajem­ni­cach Kościo­ła”, któ­ry odda­je jed­no­myśl­ną naukę Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go i sta­ro­ka­to­lic­kie­go.