Nowa siedziba ChAT — nowe warunki, misja bez zmian

Inau­gu­ra­cja roku aka­de­mic­kie­go 2018/2019 była jed­no­cze­śnie wiel­kim świę­tem – po raz pierw­szy ChAT stał się nie­za­leż­ny. Zmie­ni­ły się warun­ki byto­wa­nia, ale nie zmie­ni­ła się misja.

Uro­czy­sto­ści 4 paź­dzier­ni­ka mia­ły trzy czę­ści – poświę­ce­nie nowe­go gma­chu przy ul. Wł. Bro­niew­skie­go 48, nabo­żeń­stwo eku­me­nicz­ne i inau­gu­ra­cja roku aka­de­mic­kie­go 2018/2019.

Zebra­nych powi­tał rek­tor ChAT, ks. prof. dr hab. Bogu­sław Miler­ski, któ­ry pod­kre­ślił wyjąt­ko­wy kon­tekst bie­żą­ce­go roku aka­de­mic­kie­go – nowy dom dla uczel­ni oraz 100-lecie odzy­ska­nia nie­pod­le­gło­ści.

Aktu poświę­ce­nia nowej sie­dzi­by ChAT doko­na­li przed­sta­wi­cie­le Kościo­łów człon­kow­skich Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej (PRE) oraz Kościo­ła zie­lo­no­świąt­ko­we­go, któ­ry od daw­na współ­pra­cu­je z eku­me­nicz­ną uczel­nią.

Poświę­ce­nie poprze­dzi­ło krót­kie prze­mó­wie­nie bp. Jerze­go Sam­ca, pre­ze­sa PRE i jed­no­cze­śnie zwierzch­ni­ka Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go w RP. Następ­nie Sło­wem Bożym i modli­twą nowy budy­nek poświę­ci­li bisku­pi Kościo­ła lute­rań­skie­go. W ramach „blo­ku tra­dy­cji pro­te­stanc­kich” poświę­ce­nia doko­na­li następ­nie bp Marek Izdeb­ski (Kościół ewan­ge­lic­ko-refor­mo­wa­ny), ks. super­in­ten­dent Andrzej Malic­ki (Kościół ewan­ge­lic­ko-meto­dy­stycz­ny), ks. dr Mate­usz Wicha­ry (pre­zbi­ter naczel­ny Kościo­ła Chrze­ści­jan Bap­ty­stów) oraz bp Marek Kamiń­ski (Kościół zie­lo­no­świąt­ko­wy). W dal­szej kolej­no­ści modli­twy i poświę­ce­nia doko­na­li ks. inf. Andrzej Gon­ta­rek, dele­gat Kościo­ła Pol­sko­ka­to­lic­kie­go w RP, oraz bp M. Karol Babi, Biskup Naczel­ny Kościo­ła Sta­ro­ka­to­lic­kie­go Maria­wi­tów. Całość zwień­czy­ła modli­twa w tra­dy­cji pra­wo­sław­nej, któ­rą popro­wa­dził ks. dr Doro­te­usz Sawic­ki, nato­miast poświę­ce­nie murów uczel­ni doko­nał abp Sawa (Hry­cu­niak), metro­po­li­ta war­szaw­ski i całej Pol­ski.

Część poświę­ce­nia płyn­nie prze­szła w nabo­żeń­stwo eku­me­nicz­ne z oka­zji inau­gu­ra­cji roku aka­de­mic­kie­go. Nabo­żeń­stwo popro­wa­dzi­li wspól­nie bp Mar­cin Hintz (Die­ce­zja Pomor­sko-Wiel­ko­pol­ska Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go), ks. Andrzej Gon­ta­rek oraz ks. Doro­te­usz Sawic­ki.

Litur­gia uwzględ­ni­ła ele­men­ty tra­dy­cji wschod­niej i zachod­niej, a kaza­nie wygło­sił bp Mar­cin Hintz.

Po krót­kiej prze­rwie odby­ła się trze­cia i ostat­nia uro­czy­stość inau­gu­ra­cji roku aka­de­mic­kie­go, któ­ra roz­po­czę­ła się pro­ce­syj­nym wej­ściem pocz­tu sztan­da­ro­we­go, przed­sta­wi­cie­li władz war­szaw­skich uczel­ni wyż­szych oraz władz Chrze­ści­jań­skiej Aka­de­mii Teo­lo­gicz­nej. Na uro­czy­stość przy­by­li tak­że przed­sta­wi­cie­le Sej­mu RP w oso­bie dwóch posła­nek Joan­ny Fabi­siak i Urszu­li Pasław­skiej oraz urzęd­ni­cy admi­ni­stra­cji pań­stwo­wej.

Na począt­ku rek­tor popro­sił zebra­nych o uczcze­nie momen­tem ciszy tych, któ­rzy ode­szli do wiecz­no­ści, a współ­two­rzy­li ChAT, w tym przede wszyst­kim zmar­łe­go nie­daw­no teo­lo­ga pra­wo­sław­ne­go ks. prof. Maria­na Ben­dzę. następ­nie ks. prof. Bogu­sław Miler­ski wygło­sił wykład rek­tor­ski, w któ­rym pod­kre­ślił wie­lo­kul­tu­ro­wy i wie­lo­wy­zna­nio­wy cha­rak­ter Pol­ski na prze­strze­ni wie­ków. Wska­zał na odpo­wie­dzial­ność szkół wyż­szych w kształ­to­wa­niu świa­do­mo­ści i dia­lo­gu dla dobra całe­go spo­łe­czeń­stwa. Rek­tor uwy­dat­nił rów­nież zna­cze­nie samej Aka­de­mii, pod­kre­śla­jąc jej misję ponad wszel­ki­mi podzia­ła­mi ide­owy­mi i reli­gij­ny­mi:

Chrze­ści­jań­ska Aka­de­mia Teo­lo­gicz­na w War­sza­wie jest uczel­nią, któ­ra kon­ty­nu­uje tra­dy­cję spo­łecz­nej odpo­wie­dzial­no­ści uni­wer­sy­te­tu. Nie jeste­śmy uczel­nią “par­tyj­ną” i “mono-wyzna­nio­wą”. W ChAT zabro­nio­na jest indok­try­na­cja, ale tak­że uni­ka­my uda­wa­nej neu­tral­no­ści. W zamian pro­po­nu­je­my stu­den­tom auten­tycz­ny dys­kurs, któ­re­go pod­sta­wę sta­no­wi ety­ka komu­ni­ka­cji i wza­jem­ne­go uzna­nia. Z tego wzglę­du Chrze­ści­jań­ska Aka­de­mia Teo­lo­gicz­na w War­sza­wie reali­zu­je nie tyl­ko zada­nia nauko­we i dydak­tycz­ne, lecz jest rów­nież labo­ra­to­rium demo­kra­cji i pro­jek­to­wa­nia przy­szłe­go życia dla wszyst­kich oby­wa­te­li two­rzą­cych wspól­no­tę nasze­go pań­stwa. Aka­de­mia jest labo­ra­to­rium auten­tycz­nym — wszak od ponad 60. lat pod jed­nym dachem stu­diu­ją i pra­cu­ją w niej przed­sta­wi­cie­le róż­nych wyznań i świa­to­po­glą­dów, two­rząc wspól­no­tę pojed­na­nej róż­no­rod­no­ści.

Mam świa­do­mość, że ChAT jest mikro­sko­pij­ną uczel­nią. Jestem jed­nak prze­ko­na­ny, że Aka­de­mia peł­ni nie tyl­ko istot­ną rolę dydak­tycz­ną i nauko­wą, lecz rów­nież spo­łecz­ną i kul­tu­ro­wą w ska­li Pol­ski i Euro­py. Aka­de­mia była i jest kre­ato­rem plu­ra­li­zmu w dys­kur­sie teo­lo­gicz­nym i huma­ni­stycz­nym, a zara­zem dostar­cza racjo­nal­nej argu­men­ta­cji na rzecz Pol­ski mądrej i otwar­tej. Takie podej­ście łączy ChAT z poli­ty­ką II Rzecz­po­spo­li­tej i jej wyobra­że­niem Pol­ski jako dobra wspól­ne­go dla wszyst­kich oby­wa­te­li.

» Peł­ny tekst wykła­du rek­tor­skie­go

Wykład inau­gu­ra­cyj­ny „Duch Świę­ty, pięk­no, nadzie­ja” wygło­sił metro­po­li­ta Sawa.

Po swo­im wystą­pie­niu wła­dy­ka Sawa podzię­ko­wał rek­to­ro­wi ChAT za inten­syw­ną pra­cę na rzecz budo­wy nowej sie­dzi­by uczel­ni. Zgod­nie z uchwa­łą Świę­te­go Sobo­ru Bisku­pów Pol­skie­go Auto­ke­fa­licz­ne­go Kościo­ła Pra­wo­sław­ne­go metro­po­li­ta Sawa wrę­czył ks. prof. Bogu­sła­wo­wi Miler­skie­mu wyso­kie odzna­cze­nie cer­kiew­ne – Order św. Marii Mag­da­le­ny Rów­nej Apo­sto­łom II Stop­nia z ozdo­ba­mi. Rek­tor dzię­ku­jąc wła­dy­ce i pra­wo­sław­ne­mu epi­sko­pa­to­wi, pod­kre­ślił, że wyróż­nie­nie przyj­mu­je w świa­do­mo­ści, że jest ono rów­nież uzna­niem dla całej uczel­ni.

Imma­try­ku­ka­cję nowych stu­den­tów ChAT popro­wa­dził pro­rek­tor ds. nauki, abp prof. dr hab. Jerzy (Pań­kow­ski), pra­wo­sław­ny wła­dy­ka wro­cław­sko-szcze­ciń­ski.

Uro­czy­stość zakoń­czy­ła się wspól­nym odśpie­wa­niem Gau­de­amus igi­tur.

---

Gale­ria