Sanok: Bp Szotmiller gościem spotkania ekumenicznego

Biskup Jerzy Szot­mil­ler z Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go był głów­nym gościem eku­me­nicz­nej modli­twy o jed­ność chrze­ści­jan, któ­ra 7 paź­dzier­ni­ka odby­ła się w pol­sko­ka­to­lic­kiej para­fii Mat­ki Bożej Różań­co­wej w Sano­ku.

Spo­tka­nie było kolej­ną tego­rocz­ną ini­cja­ty­wą eku­me­nicz­ną dusz­pa­ste­rzy z Kościo­łów rzym­sko­ka­to­lic­kie­go, grec­ko­ka­to­lic­kie­go, pra­wo­sław­ne­go i pol­sko­ka­to­lic­kie­go, w ramach żywo roz­wi­ja­ją­ce­go się od 1998 roku dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go na Zie­mi Sanoc­kiej. Głów­nym gościem był bp Jerzy Szot­mil­ler z Czę­sto­cho­wy, admi­ni­stra­tor die­ce­zji kra­kow­sko-czę­sto­chow­skiej Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go.

Gospo­da­rzem modli­twy eku­me­nicz­nej był ks. dzie­kan Ryszard Rawic­ki z pol­sko­ka­to­lic­kiej para­fii Mat­ki Bożej Różań­co­wej. Uczest­ni­czy­li w niej razem z wier­ny­mi: ks. Ire­ne­usz Kon­drów z para­fii grec­ko­ka­to­lic­kiej w Hłom­czy k. Sano­ka i o. Sta­ni­sław Gli­sta OFM­Conv z rzym­sko­ka­to­lic­kiej para­fii Pod­wyż­sze­nia Krzy­ża Świę­te­go w Sano­ku. W spo­tka­niu wzię­ły udział sio­stry słu­żeb­nicz­ki — s. Mał­go­rza­ta Schmidt i s. Aga­ta Bodziak. Z powo­du waż­nych obo­wiąz­ków nie przy­był ks. Jan Anto­no­wicz z Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go. Oprócz bp Szot­mil­le­ra i ks. Rawic­kie­go Kościół pol­sko­ka­to­lic­ki repre­zen­to­wa­li duchow­ni z deka­na­tu sanoc­kie­go: ks. Jerzy Uchman i ks. Edward Stań­ko z Jać­mie­rza, ks. Roman Jagieł­ło z Łęk Dukiel­skich i ks. Andrzej Pastu­szek z Baża­nów­ki.

Wita­jąc zebra­nych ks. Rawic­ki pod­kre­ślił, że w Sano­ku pro­mo­to­rem i prze­wod­ni­kiem w dia­lo­gu eku­me­nicz­nym od 2000 roku jest o. Sta­ni­sław Gli­sta z klasz­to­ru fran­cisz­ka­nów. Uczest­ni­cy spo­tka­nia wzię­li udział w mszy św. z oka­zji świę­ta patro­nal­ne­go para­fii Mat­ki Bożej Różań­co­wej, któ­rej prze­wod­ni­czył bp. Szot­mil­ler. Waż­nym momen­tem było wza­jem­ne prze­ka­za­nie sobie zna­ku poko­ju. Następ­nie zebra­ni modli­li się na różań­cu i ado­ro­wa­li Naj­święt­szy Sakra­ment.

Bp Szot­mil­ler w homi­lii pod­kre­ślił, że to Duch Świę­ty pro­wa­dzi podzie­lo­ny Kościół Chry­stu­so­wy do jed­no­ści. Wyra­ził uzna­nie dla dzia­łal­no­ści eku­me­nicz­nej na Zie­mi Sanoc­kiej. „Bra­cia i sio­stry z róż­nych Kościo­łów zbie­ra­ją się na waszej zie­mi kil­ka razy w roku na modli­twie eku­me­nicz­nej, w Wiel­ki Pią­tek idzie­cie razem uli­ca­mi Sano­ka w dro­dze krzy­żo­wej. Pamię­taj­my, że siłą Kościo­ła jest wia­ra jego wyznaw­ców, dla­te­go módl­my się o prze­mno­że­nie nam wia­ry i o przy­bli­że­nie się jed­no­ści mie­dzy nami” – pod­kre­ślił bp Szot­mil­ler. Kościół pol­sko­ka­to­lic­ki nale­ży do gru­py kościo­łów auto­no­micz­nych, naro­do­wych, obrząd­ku zachod­nie­go. Powstał w USA, w wyni­ku dzia­łal­no­ści ks. Fran­cisz­ka Hodu­ra, któ­ry zerwał łącz­ność ze Sto­li­cą Apo­stol­ską w Rzy­mie na znak pro­te­stu wobec nie­uwzględ­nia­nia przez Waty­kan jego postu­la­tów, m.in. mia­no­wa­nia bisku­pa per­so­nal­ne­go dla Pola­ków w USA i powo­ły­wa­nia pro­bosz­czów za zgo­dą para­fian.

Ks. Hodur utwo­rzył nie­za­leż­ną para­fię, wypo­wia­da­jąc posłu­szeń­stwo papie­żo­wi i bisku­po­wi. W 1904 roku utwo­rzo­no Pol­ski Naro­do­wy Kościół Kato­lic­ki, któ­ry przy­jął dogma­ty­kę sta­ro­ka­to­lic­ką. Ks. Hodur w 1907 roku otrzy­mał sakrę bisku­pią z rąk sta­ro­ka­to­lic­kie­go bisku­pa Utrech­tu, zacho­wu­jąc przez to dla PNKK suk­ce­sję apo­stol­ską. Po zerwa­niu z Rzy­mem do litur­gii wpro­wa­dzo­no język pol­ski, znie­sio­no obo­wiąz­ko­wy celi­bat księ­ży, odrzu­co­no powszech­ną wła­dzę papie­ża w Koście­le, wpro­wa­dzo­no spo­wiedź powszech­ną oraz sze­reg innych zmian.

Od 1907 roku wspól­no­ta nale­ży do tzw. Unii Utrechc­kiej, sku­pia­ją­cej Kościo­ły sta­ro­ka­to­lic­kie, wyra­sta­ją­ce z tra­dy­cji kato­lic­kiej, ale nie uzna­ją­ce zwierzch­nic­twa Bisku­pa Rzy­mu. Kościół ten przyj­mu­je dogma­ty tyl­ko pierw­szych sied­miu sobo­rów. Kie­dy reemi­gran­ci przy­by­li w 1921 roku do Pol­ski, prze­nie­śli idee pol­sko­ka­to­lic­kie. Wier­ni pol­sko­ka­to­lic­cy w Pol­sce sta­no­wi­li die­ce­zję wcho­dzą­cą w skład PNKK w USA. Wła­dze komu­ni­stycz­ne w 1951 roku naka­za­ły zerwać łącz­ność z ame­ry­kań­skim PNKK, w wyni­ku cze­go powstał auto­ke­fa­licz­ny, nie­za­leż­ny Kościół pol­sko­ka­to­lic­ki. Jego ustrój jest epi­sko­pal­ny i demo­kra­tycz­ny, tzn. naj­wyż­szą wła­dzą zwierzch­nią i pra­wo­daw­czą jest synod, w skład któ­re­go wcho­dzą duchow­ni i świe­cy, mają­cy rów­ne pra­wa z duchow­ny­mi.

Zwierzch­ni­kiem Kościo­ła jest bp Wik­tor Wyso­czań­ski. Według danych GUS z 2004 roku, do Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go w RP nale­ży 22 tys. wier­nych. Kościół admi­ni­stra­cyj­nie dzie­li­się na trzy die­ce­zje: war­szaw­ską, kra­kow­sko-czę­sto­chow­ską i wro­cław­ską. Ma 12 deka­na­tów, 82 para­fie, bli­sko 100 duchow­nych. W skład deka­na­tu sanoc­kie­go wcho­dzą para­fie w Sano­ku, Baża­nów­ce k. Kro­sna, Jać­mie­rzu k. Sano­ka, Łękach Dukiel­skich k. Kro­sna i Jast­ko­wi­cach k. Sta­lo­wej Woli.

fot. Witold Pobie­dziń­ski OFM­Conv.