Sanok: Z krzyżem na ulicach miasta

W Sano­ku na Pod­kar­pa­ciu kil­ka tysię­cy chrze­ści­jan z trzech Kościo­łów prze­szło uli­ca­mi mia­sta w eku­me­nicz­nej dro­dze krzy­żo­wej. Mimo póź­nej pory oraz nie­sprzy­ja­ją­cej pogo­dy (tem­pe­ra­tu­ra wyno­si­ła zale­d­wie kil­ka stop­ni), w dro­dze krzy­żo­wej wzię­ło udział kil­ka tysię­cy osób z trzech Kościo­łów: pra­wo­sław­ne­go, pol­sko­ka­to­lic­kie­go oraz kato­lic­kie­go obrząd­ków bizan­tyń­sko-ukra­iń­skie­go i łaciń­skie­go. Licz­nie zebra­na była mło­dzież, a nawet całe rodzi­ny z dzieć­mi. W cza­sie nabo­żeń­stwa uli­ca­mi mia­sta nie­sio­ny był cięż­ki, brzo­zo­wy krzyż, a wier­ni poszcze­gól­nych Kościo­łów czy­ta­li roz­wa­ża­nia czter­na­stu sta­cji Dro­gi Krzy­żo­wej.

Ks. Andrzej Ski­ba z Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go roz­po­czy­na­jąc Dro­gę Krzy­żo­wą, powie­dział, „Cho­ciaż to nabo­żeń­stwo nie jest zna­ne we wszyst­kich Kościo­łach, to jed­nak w dniu dzi­siej­szym razem łączy­my się z Chry­stu­sem cier­pią­cym, umę­czo­nym i ska­za­nym na śmierć”.

„Sanok jest wol­nym, kró­lew­skim mia­stem. Pod­kre­ślam to spe­cjal­nie, ponie­waż kie­dy przy­stę­pu­je­my do Dro­gi Krzy­żo­wej chciał­bym, aby to nabo­żeń­stwo mówi­ło nam, w jaki spo­sób mamy korzy­stać z wol­no­ści – powie­dział ks. Ski­ba. – Chciał­bym, aby­śmy razem uczy­li się być ludź­mi nie samo­wol­ny­mi, ale wol­ny­mi. Sanok jest tak­że mia­stem kró­lew­skim. Dro­ga Krzy­żo­wa uczy nas, że każ­dy ma być kró­lem, czy­li ma pano­wać nad sobą, nad emo­cja­mi i popę­da­mi oraz nad tym wszyst­kim, co chce nas znie­wo­lić, czy­li przede wszyst­kim nad grze­chem”. W nawią­za­niu do sta­cji czwar­tej („Chry­stus spo­ty­ka swo­ją Mat­kę”), ks. Ryszard Rawic­ki z Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go pod­kre­ślił, że mat­ka jest dla każ­de­go czło­wie­ka nie­za­stą­pio­na. „Cza­sem nie są potrzeb­ne żad­ne jej sło­wa, nie­kie­dy wystar­czy sama obec­ność, czu­ły gest, współ­czu­ją­ce spoj­rze­nie” — powie­dział ks. Rawic­ki.

Dwu­na­sta sta­cja odby­ła się przy pra­wo­sław­nej kate­drze Trój­cy Świę­tej. Jej pro­boszcz, ks. Jan Anto­no­wicz w cza­sie roz­wa­ża­nia powie­dział: „Śmierć Chry­stu­sa na krzy­żu jest zwy­cię­stwem cier­pią­cej miło­ści. Odku­pie­nie jest przede wszyst­kim zwy­cię­stwem nad śmier­cią. Cho­ciaż śmierć jako zja­wi­sko fizycz­ne nadal ist­nie­je, to jed­nak nie ma już wła­dzy nad czło­wie­kiem. Czło­wiek od chwi­li śmier­ci ocze­ku­je na swo­je zmar­twych­wsta­nie”.

Na zakoń­cze­nie nabo­żeń­stwa o. Sta­ni­sław Gli­sta OFM­Conv z Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go powie­dział: „Mam wra­że­nie, że ta dro­ga była wyjąt­ko­wa, peł­na wyci­sze­nia, sku­pie­nia i modli­tew­ne­go nastro­ju. Być może wpływ na to mia­ła pogo­da oraz wszyst­kie prze­ży­cia Wiel­kie­go Piąt­ku, któ­re spra­wi­ły, że czło­wiek głę­biej wcho­dzi w tajem­ni­ce męki i śmie­ci Pana Jezu­sa”. W nabo­żeń­stwie wzię­li udział paste­rze z Sano­ka — ks. dzie­kan R. Rawic­ki, ks. dzie­kan J. Anto­no­wicz, ks. dzie­kan A. Ski­ba i o. S. Gli­sta OFM­Conv oraz dusz­pa­ste­rze z para­fii rzym­sko­ka­to­lic­kich. W Dro­dze Krzy­żo­wej uczest­ni­czy­li tak­że pro­bosz­czo­wie grec­ko­ka­to­lic­cy — ks. Ire­ne­usz Kon­drów z Hłom­czy koło Sano­ka i ks. Jaro­sław Gościń­ski z Iła­wy. Na zakoń­cze­nie wspól­nie udzie­li­li oni bło­go­sła­wień­stwa. Dro­ga Krzy­żo­wa roz­po­czę­ła się o godzi­nie 22.00 w rzym­sko­ka­to­lic­kim koście­le Prze­mie­nie­nia Pań­skie­go, zakoń­czy­ła się o godz. 23.30 we fran­cisz­kań­skim koście­le Pod­wyż­sze­nia Krzy­ża Świę­te­go.