Spotkanie ekumeniczne w Kościele polskokatolickim

Kościół pol­sko­ka­to­lic­ki popie­ra idee eku­me­nicz­ne, czyn­nie współ­pra­cu­je ze wszyst­ki­mi wyzna­nia­mi chrze­ści­jań­ski­mi sku­pio­ny­mi w Świa­to­wej Radzie Kościo­łów, jest człon­kiem Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej – powie­dział ks. Ryszard Rawic­ki do zebra­nych w koście­le pol­sko­ka­to­lic­kim w Sano­ku.

Pierw­sze spo­tka­nie w ramach XV Spo­tka­nia Eku­me­nicz­ne­go w Sano­ku odby­ło się 21 stycz­nia w zbo­rze Kościo­ła Adwen­ty­stów Dnia Siód­me­go. W dru­gim dniu, 22 stycz­nia, chrze­ści­ja­nie czte­rech wyznań uczest­ni­czy­li w modli­twie w Koście­le pol­sko­ka­to­lic­kim. Gospo­da­rzem spo­tka­nia był ks. dzie­kan Ryszard Rawic­ki. Jest on pro­bosz­czem para­fii Mat­ki Bożej Różań­co­wej w Sano­ku, któ­ra powsta­ła w 1962 roku, nale­ży do niej oko­ło stu wier­nych.

W spo­tka­niu wzię­li udział wier­ni oraz duchow­ni z nastę­pu­ją­cych wspól­not: z Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go wraz z ks. Janem Anto­no­wi­czem, z Kościo­ła Adwen­ty­stów Dnia Siód­me­go wraz z pasto­rem Miro­sła­wem Hara­si­mem, z Kościo­ła grec­ko­ka­to­lic­kie­go wraz ks. Ire­ne­uszem Kon­dro­wem. Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki repre­zen­to­wa­ny był przez o. Sta­ni­sła­wa Gli­stę OFM­Conv z klasz­to­ru fran­cisz­kań­skie­go w Sano­ku. Obec­ni byli tak­że kle­ry­cy fran­cisz­kań­scy i jeden grec­ko­ka­to­lic­ki, sio­stry słu­żeb­nicz­ki oraz przed­sta­wi­cie­le Wspól­no­ty Domi­ni­kań­skiej, sku­pia­ją­cej oso­by świec­kie, żyją­ce cha­ry­zma­tem św. Domi­ni­ka.

W cza­sie nabo­żeń­stwa sło­wo Boże wygło­sił o. S. Gli­sta. Nawią­zu­jąc do prze­czy­ta­nej wcze­śniej pery­ko­py z Ewan­ge­lii wg św. Mate­usza (Mt 18,19–22) powie­dział on, że tam, gdzie dwaj albo trzej modlą się razem w imię Chry­stu­sa, tam powsta­je jed­ność. Nie­przy­pad­ko­wo Chry­stus w dal­szej kolej­no­ści mówi o prze­ba­cze­niu. Bycie we wspól­no­cie, bycie razem z inny­mi ma pro­wa­dzić po prze­ba­cze­nia.

O. S. Gli­sta zauwa­żył, że na forach inter­ne­to­wych w róż­ny spo­sób komen­to­wa­ne jest sanoc­kie Spo­tka­nie Eku­me­nicz­ne. Nie­któ­rzy inter­nau­ci pod­wa­ża­ją ich celo­wość, nie wie­rzą w sens wspól­nej modli­twy. „Jeśli czło­wiek nie wie­rzy Chry­stu­so­wi, to nie wie­rzy tak­że w moż­li­wość pro­wa­dze­nia dia­lo­gu – stwier­dził fran­cisz­ka­nin. — W cza­sie dzi­siej­szej modli­twy Anioł Pań­skiBene­dykt XVI odniósł się do prze­ży­wa­ne­go obec­nie Tygo­dnia Powszech­nej Modli­twy o Jed­ność Chrze­ści­jan. Powie­dział on, że ‘modli­twa o jed­ność sta­no­wi duszę ruchu eku­me­nicz­ne­go, któ­ry dzię­ki Bogu czy­ni postę­py na całym świe­cie’”.

„Jeśli jest w nas pra­gnie­nie poko­ny­wa­nia podzia­łów, to dzię­ki modli­twie wszyst­ko jest moż­li­we. Z prak­ty­ki wie­my, ze w tym rodzi­nach, gdzie domow­ni­cy modlą się razem, tam jest miej­sce na dia­log, wza­jem­ne zro­zu­mie­nie i prze­ba­cze­nie. Prze­no­sząc to na nasze spo­tka­nia – mimo róż­nic mię­dzy kon­fe­sja­mi, jed­ność mię­dzy nami jest moż­li­wa. Jezus Chry­stus potwier­dza to swo­im sło­wem i naj­wyż­szym auto­ry­te­tem” – dodał o. Gli­sta. Kościół pol­sko­ka­to­lic­ki nale­ży do gru­py kościo­łów auto­no­micz­nych, naro­do­wych, obrząd­ku zachod­nie­go. Powstał w Scran­ton, w ame­ry­kań­skim sta­nie Pen­syl­wa­nia, w wyni­ku dzia­łal­no­ści miej­sco­we­go pro­bosz­cza ks. Fran­cisz­ka Hodu­ra. Tam­tej­sza para­fia zerwa­ła łącz­ność z Rzy­mem na znak pro­te­stu wobec nie­uwzględ­nia­nia przez Sto­li­cę Apo­stol­ską jej postu­la­tów, m.in. mia­no­wa­nia bisku­pa per­so­nal­ne­go dla Pola­ków w USA i powo­ły­wa­nia pro­bosz­czów za zgo­dą para­fian.

Ks. Hodur utwo­rzył nie­za­leż­ną para­fię, wypo­wia­da­jąc posłu­szeń­stwo papie­żo­wi i bisku­po­wi. W roku 1904 utwo­rzo­no Pol­ski Naro­do­wy Kościół Kato­lic­ki, któ­ry przy­jął dogma­ty­kę sta­ro­ka­to­lic­ką. Ks. Hodur w roku 1907 otrzy­mał sakrę bisku­pią z rąk sta­ro­ka­to­lic­kie­go bisku­pa Utrech­tu, zacho­wu­jąc przez to dla PNKK suk­ce­sję apo­stol­ską.

Po zerwa­niu z Rzy­mem do litur­gii wpro­wa­dzo­no język pol­ski, znie­sio­no obo­wiąz­ko­wy celi­bat księ­ży, odrzu­co­no powszech­ną wła­dzę papie­ża w Koście­le, wpro­wa­dzo­no spo­wiedź powszech­ną oraz sze­reg innych zmian. Od 1907 roku wspól­no­ta nale­ży do tzw. Unii Utrechc­kiej, sku­pia­ją­cej Kościo­ły sta­ro­ka­to­lic­kie, a więc wyra­sta­ją­ce z tra­dy­cji kato­lic­kiej, ale nie uzna­ją­ce zwierzch­nic­twa Bisku­pa Rzy­mu. Kościół ten przyj­mu­je dogma­ty tyl­ko pierw­szych sied­miu sobo­rów.

Kie­dy reemi­gran­ci przy­by­li w roku 1921 do Pol­ski, prze­nie­śli oni idee pol­sko­ka­to­lic­kie do nasze­go kra­ju. Wier­ni pol­sko­ka­to­lic­cy w Pol­sce sta­no­wi­li die­ce­zję wcho­dzą­cą w skład PNKK w USA. Wła­dze komu­ni­stycz­ne w roku 1951 naka­za­ły zerwać łącz­ność z ame­ry­kań­skim PNKK, w wyni­ku cze­go powstał auto­ke­fa­licz­ny, nie­za­leż­ny Kościół pol­sko­ka­to­lic­ki.

Kościół pol­sko­ka­to­lic­ki admi­ni­stra­cyj­nie dzie­li­się na trzy die­ce­zje: war­szaw­ską, kra­kow­sko-czę­sto­chow­ską i wro­cław­ską. Jego ustrój jest epi­sko­pal­ny i demo­kra­tycz­ny, tzn. naj­wyż­szą wła­dzą zwierzch­nią i pra­wo­daw­czą jest synod, w skład któ­re­go wcho­dzą duchow­ni i świe­cy, mają­cy rów­ne pra­wa z duchow­ny­mi. Zwierzch­ni­kiem Kościo­ła jest bp Wik­tor Wyso­czań­ski. Według danych Głów­ne­go Urzę­du Sta­ty­stycz­ne­go z 2004 r., do Kościół pol­sko­ka­to­lic­kie­go w RP nale­ży 22 tys. wier­nych.