Tydzień modlitw: Chrześcijan więcej łączy niż dzieli

25 stycz­nia papież prze­wod­ni­czył nabo­żeń­stwu w rzym­skiej bazy­li­ce św. Paw­ła za Mura­mi, w któ­rycm wzię­li udział człon­ko­wie innych Kościo­łów i wyznań. „Dąże­nie każ­dej wspól­no­ty chrze­ści­jań­skiej do jed­no­ści idzie w parze z jej wier­no­ścią wobec Ewan­ge­lii — pod­kre­ślił Bene­dykt XVI, cytu­jąc sło­wa ency­kli­ki ‘Ut unum sint’ Jana Paw­ła II. — Nie trać­my ufno­ści, ale raczej z jesz­cze więk­szym zapa­łem podej­mij­my wspól­ną dro­gę. Przed nami idzie Chry­stus i towa­rzy­szy nam. Liczy­my na Jego nie­za­wod­ną obec­ność; Jego pokor­nie i nie­zmor­do­wa­nie pro­śmy o cen­ny dar jed­no­ści i poko­ju” — powie­dział papież.

W tym samym dniu rów­nież na Nie­szpo­rach spo­tka­li się wier­ni z czte­rech Kościo­łów w Sano­ku. Gospo­da­rza­mi byli fran­cisz­ka­nie, spo­tka­nie odby­ło się w rzym­sko­ka­to­lic­kiej świą­ty­ni Pod­wyż­sze­nia Krzy­ża Świę­te­go, przy któ­rej znaj­du­je się sank­tu­arium Mat­ki Bożej Pocie­sze­nia Pani Zie­mi Sanoc­kiej. W cza­sie nabo­żeń­stwa duchow­ni odczy­ta­li po pol­sku i śpie­wa­li w języ­ku cer­kiew­no-sło­wiań­skim frag­ment Ewan­ge­lii wg św. Mate­usza, mówią­cy o obec­no­ści Chry­stu­sa pośród zebra­nych w jego Imię (Mt 18,19–20), oraz dzie­li­li się krót­ką reflek­sją.

Pastor Miro­sław Hara­sim z Kościo­ła adwen­ty­stycz­ne­go powie­dział: „Pra­gnę pod­kre­ślić war­tość sło­wa Boże­go. Jestem ojcem czwor­ga dzie­ci, codzien­nie przez 15 minut czy­ta­ją one Biblię. Jeśli ktoś codzien­nie czy­ta Pismo świę­te, to skut­ki sta­ją się szyb­ko widocz­ne: sło­wo Boże ma wiel­ką moc, prze­mie­nia nasze codzien­ne życie”.

„Wszy­scy jeste­śmy wezwa­ni do gło­sze­nia i wcie­la­nia w życie sło­wa Boże­go. Uczmy się sza­cun­ku wobec sie­bie, poko­ry, odrzu­caj­my pychę i nie­na­wiść. Jestem prze­ko­na­ny, że otwar­tość na sie­bie nawza­jem dopro­wa­dzi­ła do naszych spo­tkań w Sano­ku. Owo­ce tych spo­tkań są coraz bar­dziej widocz­ne” – pod­kre­ślił ks. Jan Anto­no­wicz z Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go.

Ks. Ire­ne­usz Kon­drów tak­że zgo­dził się z twier­dze­niem, że sanoc­kie spo­tka­nia eku­me­nicz­ne przy­no­szą dobre owo­ce, za co podzię­ko­wał Wszech­mo­gą­ce­mu Bogu, któ­ry pozwa­la poko­ny­wać róż­ne uprze­dze­nia mię­dzy ludź­mi. Naczel­ną war­to­ścią jest god­ność czło­wie­ka jako oso­by. Chry­stus wzy­wa nas do cią­głe­go nawra­ca­nia się, a nie do jed­no­ra­zo­we­go aktu nawró­ce­nia – pod­kre­ślił duchow­ny greckokatolicki.„Te spo­tka­nia pozwa­la­ją zoba­czyć, że pro­blem podzia­łów leży nie tyle w Koście­le, ale jest to bar­dziej pro­blem podzia­łu czło­wie­ka wewnątrz sie­bie same­go. Nie­kie­dy chrze­ści­jań­stwo wewnątrz nas jest płyt­kie, powierz­chow­ne — i to powo­du­je podzia­ły wewnętrz­ne i zewnętrz­ne. Życzę sobie i wam, żeby­śmy umie­li dostrze­gać swo­je błę­dy i pomył­ki, ponie­waż kie­dy jeste­śmy ich świa­do­mi, wte­dy sta­je­my się bar­dziej pokor­ni i otwar­ci na innych. Chry­stus uczy nas, że każ­de­go czło­wie­ka nale­ży nie tyle tole­ro­wać, co kochać. On zosta­wił nam przy­ka­za­nie miło­ści, a nie tole­ran­cji bliź­nie­go. Mamy być przede wszyst­kim chrze­ści­ja­na­mi, a dopie­ro póź­niej gre­ko­ka­to­li­ka­mi czy też człon­ka­mi innych wyznań” – dodał ks. Kon­drów.

Ks. Ryszard Rawic­ki z Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go powie­dział: „Jezus obie­cał, że będzie z ludź­mi aż do koń­ca świa­ta, że nie zosta­wi ich samy­mi. Obec­ność Chry­stu­sa nie ma cha­rak­te­ru fizycz­ne­go, ale jest on w peł­ni obec­ny pośród nas w dzia­ła­niu Ducha Świę­te­go. Jeśli dwóch albo trzech stwo­rzy wspól­no­tę w imie­niu Chry­stu­sa, tam On jest. Współ­cze­sny Kościół jest mniej dyna­micz­ny niż wspól­no­ta pierw­szych chrze­ści­jan, ponie­waż brak mu jed­no­ści wia­ry, nie­kie­dy toczy się mię­dzy­wy­zna­nio­wa wal­ka. Nale­ży wal­czyć nie z ludź­mi innych prze­ko­nań, ale raczej z wła­snym prze­ko­na­niem, że to jedy­nie ja mam rację”.

O. Jacek Wój­to­wicz OFM­Conv z kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go powie­dział: „War­to dostrze­gać nie tyl­ko to, co nas dzie­li, ale tak­że to, co łączy. Wię­cej nas łączy niż dzie­li – jest to wspa­nia­łe odkry­cie. Łączy nas przede wszyst­kim obec­ność zmar­twych­wsta­łe­go Chry­stu­sa. Nasz Pan był świa­dom trud­no­ści, jakie będą mie­li chrze­ści­ja­nie po jego Wnie­bo­wstą­pie­niu. Jed­ność jest łaską Boga, a my musi­my pro­sić Go o nią. Mamy miło­wać sie­bie nawza­jem, a nie oka­zy­wać sobie filan­tro­pię czy tole­ran­cję. Miłość jest naka­zem, któ­ry Chry­stus zosta­wił swo­im wyznaw­com. Modli­twa, świa­dec­two życia i apo­stol­stwo – to są nasze zada­nia. Histo­rie naszych wspól­not dają nam wie­le do myśle­nia, wyda­rzy­ło się w prze­szło­ści wie­le zła. Są jesz­cze mię­dzy nami mury. Muszą one runąć, aby­śmy umie­li z nich budo­wać mosty, któ­re nas połą­czą”.

Na zakoń­cze­nie nabo­żeń­stwa, po odśpie­wa­niu Modli­twy Pań­skiej, duchow­ni oraz wier­ni prze­ka­za­li sobie znak poko­ju oraz skła­da­jąc sobie życze­nia, dzie­li­li się opłat­kie­mi pros­fo­rą (wschod­nim odpo­wied­ni­kiem opłat­ka). Gospo­darz spo­tka­nia, o. Sta­ni­sław Gli­sta OFM­Conv podzię­ko­wał zebra­nym za obec­ność w świą­ty­niach róż­nych wyznań w ramach XV Spo­tka­nia Eku­me­nicz­ne­go. Paste­rze poszcze­gól­nych wspól­not otrzy­ma­li iko­ny Mat­ki Bożej Pocie­sze­nia. Spe­cjal­ne podzię­ko­wa­nia o. Gli­sta skie­ro­wał wobec Hali­ny Wię­cek ze Wspól­no­ty Domi­ni­kań­skiej (sku­pia­ją­cej domi­ni­ka­nów świec­kich) i Marian­ny Jary z Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go, któ­re zaini­cjo­wa­ły te spo­tka­nia w roku 1998. W spo­tka­niu uczest­ni­czył Chór Męski z para­fii fran­cisz­kań­skiej, pod dyr. o. Jac­ka Wój­to­wi­cza, Wspól­no­ta Domi­ni­kań­ska, o. dk Michał Jed­no­róg OFM­Conv, sio­stry słu­żeb­nicz­ki – Mał­go­rza­ta Schmidt i Bogu­sła­wa Dzi­ki oraz wier­ni z Kościo­łów róż­nych wyznań i obrząd­ków. Uro­czy­sto­ści zakoń­czy­ły się aga­pą, czy­li spo­tka­niem przy wspól­nym sto­le, przy któ­rym śpie­wa­no i kolę­do­wa­no.