Była pielęgniarka nowym biskupem Londynu

Dla­cze­go wybór kobie­ty na bisku­pa Lon­dy­nu jest zaska­ku­ją­cy? Wpraw­dzie Lon­dyn jest wie­lo­kul­tu­ro­wą i libe­ral­ną metro­po­lią to jed­nak w mie­ście jest dość spo­ry odse­tek para­fii, któ­re nie akcep­tu­ją służ­by kapłań­skiej i bisku­piej kobiet. Dla tych angli­ka­nów i para­fii prze­zna­czo­ne są alter­na­tyw­ne jurys­dyk­cje bisku­pie wewnątrz die­ce­zji i z tej moż­li­wo­ści korzy­sta co ósma para­fia die­ce­zji. Jed­nak nie wszyst­kie para­fie anglo­ka­to­lic­kie odrzu­ca­ją kapłań­stwo i epi­sko­pat kobiet. Dotych­cza­so­wy ordy­na­riusz die­ce­zji, bp Richard Cha­tres, nie wyświę­cał kobiet na kapłan­ki, mimo że sam jest zwo­len­ni­kiem ordy­na­cji kobiet. Char­tres posta­no­wił, że będzie udzie­lał kobie­tom tyl­ko świę­ceń dia­ko­na­tu, aby nie pogłę­biać podzia­łów die­ce­zji. Prak­ty­ka bisku­pa spo­ty­ka­ła się z kry­ty­ką z wie­lu stron, tym bar­dziej wyda­wa­ło się mało praw­do­po­dob­ne, że Kró­lew­ska Komi­sja Nomi­na­cyj­na wybie­rze kobie­tę.

Nomi­na­cja bp Sarah Mul­lal­ly spo­tka­ła się z wywa­żo­ną, a nie­kie­dy i pozy­tyw­ną reak­cją przed­sta­wi­cie­li kon­ser­wa­ty­stów – zarów­no anglo­ka­to­li­ków, jak i ewan­ge­li­ka­łów. Cie­płe sło­wa prze­ka­zał nowej biskup­ce arcy­bi­skup metro­po­li­ta West­min­ster kar­dy­nał Vin­cent Nichols, zwierzch­nik angiel­skich kato­li­ków. — Chciał­bym pogra­tu­lo­wać Naj­prze­wie­leb­niej­szej Sarze Mul­lal­ly jej nomi­na­cji na bisku­pa Lon­dy­nu. Zapew­niam ją, że będę jej towa­rzy­szyć w modli­twach, gdy będzie przy­go­to­wy­wać się do kie­ro­wa­nia dyna­micz­ną die­ce­zją Lon­dy­nu. Nie mogę się docze­kać part­ner­skiej współ­pra­cy we wspól­nym gło­sze­niu Chry­stu­sa w tym róż­no­rod­nym i bez­sen­nym mie­ście – powie­dział kar­dy­nał.

Entu­zja­stycz­ne gra­tu­la­cje prze­ka­zał rów­nież bur­mistrz Lon­dy­nu Sadiq Khan, pry­mas Całej Anglii i arcy­bi­skup Can­ter­bu­ry Justin Welby (die­ce­zja Lon­dy­nu nale­ży do pro­win­cji Can­ter­bu­ry), a tak­że pry­mas Anglii arcy­bi­skup Yor­ku John Sen­ta­mu.

Jed­nym z naj­waż­niej­szych celów nowej biskup będzie – oprócz utrzy­ma­nia jed­no­ści die­ce­zji – dokoń­cze­nie ambit­ne­go pro­jek­tu ewan­ge­li­za­cyj­ne­go, w któ­ry zaan­ga­żo­wa­ne są para­fie angli­kań­skie róż­nych nur­tów. W ramach pro­gra­mu Odno­wa i Refor­ma (Rene­wal and Reform) die­ce­zja Lon­dy­nu chce powsta­ną 100 nowych miejsc modlitw do 2020 roku. Pro­jekt jest już w dużej mie­rze zre­ali­zo­wa­ny.

Para­fie, któ­re w ostat­nim cza­sie nie wyklu­cza­ły wystą­pie­nia z Kościo­ła Anglii ze wzglę­du na swój sprze­ciw wobec nie­któ­rych kwe­stii etycz­no-moral­nych (m.in. spra­wa mał­żeństw jed­no­pł­cio­wych), zapo­wie­dzia­ły chęć współ­pra­cy z nową biskup. Bp Mul­lal­ly przy­zna­ła, że jej wybór może być trud­ny do zaak­cep­to­wa­nia przez tra­dy­cjo­na­li­stów, jed­nak pod­kre­śli­ła, że jed­ną z naj­pięk­niej­szych rze­czy w Lon­dy­nie jest to, że odzwier­cie­dla on rów­nież róż­no­rod­ność Kościo­ła. – Mam ogrom­ny sza­cu­nek dla tych, któ­rzy z powo­dów teo­lo­gicz­nych, nie mogą zaak­cep­to­wać mojej służ­by jako kapłan­ki i bisku­pa. Każ­dy powi­nien mieć moż­li­wość zna­le­zie­nia ducho­we­go domu, a ci, któ­rzy są odpo­wie­dzial­ni za służ­bę powin­ni ją spra­wo­wać w spo­sób naj­lep­szy jaki potra­fią – doda­ła.

Pie­lę­gniar­ka i kapłan­ka

Dro­ga do służ­by bisku­piej Sarah Mul­lal­ly w niczym nie przy­po­mi­na tra­dy­cyj­nej ścież­ki karie­ry duchow­ne­go. Duchow­nym jest dopie­ro od 2001 roku. Wcze­śniej pra­co­wa­ła jako pie­lę­gniar­ka ze spe­cja­li­za­cją onko­lo­gicz­ną i położ­ni­czą, a w latach 1999–2005 była naczel­ną pie­lę­gniar­ką kra­ju, peł­nią­cą funk­cję dorad­czą przy pre­mie­rze Wiel­kiej Bry­ta­nii i Mini­ster­stwie Zdro­wia. W 2005 otrzy­ma­ła od kró­lo­wej Elż­bie­ty II tytuł szla­chec­ki za zaan­ga­żo­wa­nie na rzecz pie­lę­gniar­stwa. Jed­no­cze­śnie pro­wa­dzi­ła służ­bę dusz­pa­ster­ską w róż­nych para­fiach, jed­nak dopie­ro po ustą­pie­niu z funk­cji pań­stwo­wej obję­ła samo­dziel­ną para­fię w dziel­ni­cy Sut­ton. W 2012 roku zosta­ła kano­ni­kiem i skarb­ni­kiem kate­dry Salis­bu­ry, a w 2015 roku zosta­ła bisku­pem Cre­di­ton. Sarah Mul­lal­ly pra­cu­je rów­nież w zespo­le zaj­mu­ją­cym się spra­wa­mi osób, któ­re doświad­czy­ły przy­pad­ków mole­sto­wa­nia sek­su­al­ne­go w Koście­le.

Jeśli nasze para­fie mają mieć więk­sze zna­cze­nie dla naszej spo­łecz­no­ści, ozna­cza to, że potrze­bu­je­my para­fii kie­ro­wa­nych przez księ­ży, któ­rzy są kobie­ta­mi, pocho­dzą z czar­nych, azja­tyc­kich czy innych mniej­szo­ścio­wych grup etnicz­nych. Potrze­bu­je­my para­fii pew­nych sie­bie, duchow­nych, któ­rzy mają warun­ki dla jak naj­lep­szej służ­by. Lon­dyn może być darem dla całe­go Kościo­ła Anglii i może zade­mon­stro­wać, jak może funk­cjo­no­wać jed­ność – powie­dzia­ła po ogło­sze­niu nomi­na­cji bp Mul­lal­ly.

Bp Sarah Mul­lal­ly będzie 133. Bisku­pem Lon­dy­nu, a jej ingres odbę­dzie się w nowym roku. Wraz z obję­ciem urzę­du bp Mul­lal­ly sta­nie się auto­ma­tycz­nie nowym człon­kiem Izby Lor­dów.

Biskup Sarah ma męża i dwój­kę dzie­ci.

» Ekumenizm.pl: Poszu­ki­wa­nia nowe­go Bisku­pa Lon­dy­nu (zasa­dy wybo­ru i nomi­na­cji)

---

Gale­ria