Pastor ateista nie spotka się z konsekwencjami

Ks. Kla­as Hen­drik­se, duchow­ny Pro­te­stanc­kie­go Kościo­ła Nider­lan­dów zasły­nął swe­go cza­su dekla­ra­cją, że nie uzna­je ist­nie­nia Boga i opi­sał swo­je ducho­we roz­ter­ki w książ­ce „Wie­rzyć w Boga, któ­ry nie ist­nie­je — Mani­fest ate­istycz­ne­go pasto­ra”, o czym infor­mo­wa­li­śmy jakiś czas temu na EAI. Pomi­mo wywo­ła­nia wie­lu kon­tro­wer­sji, Kościół ofi­cjal­nie zapo­wie­dział, że nie zamie­rza zaj­mo­wać się spra­wą księ­dza – ate­isty.

W liście do wier­nych kon­gre­ga­cji nale­żą­cych do holen­der­skiej pro­win­cji Zeeland zwierzch­ni­cy zapo­wia­da­ją, że nie mają zamia­ru wsz­cząć postę­po­wa­nia dys­cy­pli­nar­ne­go prze­ciw ks. Hen­drik­se. Swo­ją decy­zję tłu­ma­czą tym, że zaj­mo­wa­nie się spra­wą „będzie pro­wa­dzić do prze­dłu­ża­ją­cej się dys­ku­sji, z któ­rej i tak na koniec nie wynik­nie nic przej­rzy­ste­go”.

Duchow­ni zwra­ca­ją tak­że uwa­gę, że deba­tę na temat książ­ki pasto­ra ate­isty moż­na uznać za zakoń­czo­ną, bo media żyły tym tema­tem od 2007 r. Co wię­cej, przed laty Kościół stwier­dził, że pro­wa­dze­nie postę­po­wa­nia dys­cy­pli­nar­ne­go prze­ciw­ko obec­nie urzę­du­ją­ce­mu duchow­ne­mu jest sprzecz­ne z pra­wem kościel­nym. A ks. Hen­drik­se wciąż od ponad 20 lat jest pasto­rem para­fii w Mid­del­bur­gu i sąsied­niej wsi.

Zbun­to­wa­ny prze­ciw Bogu duchow­ny wyra­ził zado­wo­le­nie, że nikt nie ma zamia­ru ofi­cjal­nie zaj­mo­wać się jego spra­wą. Rzecz­nik pra­so­wy Pro­te­stanc­kie­go Kościo­ła Nider­lan­dów, Jan-Gerd Heet­derks zapo­wie­dział, że kra­jo­we wła­dze Kościo­ła nie ujaw­nią żad­ne­go sta­no­wi­ska, dopó­ki dokład­nie nie prze­stu­diu­ją listu doty­czą­ce­go kon­tro­wer­syj­ne­go księ­dza.

W swo­jej książ­ce — mani­fe­ście — pastor Kla­as Hen­drik­se pisał m. in: „nie­obec­ność Boga nie jest dla mnie prze­szko­dą a pierw­szym warun­kiem, by w nie­go wie­rzyć. Jestem ate­istycz­nym wie­rzą­cym. Bóg to nie jest dla mnie byt, ale sło­wo, przez któ­re coś może się mię­dzy ludź­mi wyda­rzyć. Na przy­kład ktoś mówi do Cie­bie ‘nie porzu­cę cię’ i te sło­wa prze­cho­dzą w czyn. To było­by cał­ko­wi­cie wła­ści­we nazwać taką rela­cję Bogiem”.