Polscy reformowani w sprawie Iraku

Wpierw para­fia ewan­ge­lic­ko-refor­mo­wa­na w War­sza­wie, a następ­nie kon­sy­storz Kościo­ła przy­łą­czy­ły się do akcji, zaini­cjo­wa­nej przez Świa­to­wą Wspól­no­tę Kościo­łów Refor­mo­wa­nych (WCRC). A cho­dzi oczy­wi­ście o pomoc dla prze­śla­do­wa­nych grup w Ira­ku, m.in. chrze­ści­jan i jazy­dów.I tak kole­gium kościel­ne sto­łecz­nej para­fii refor­mo­wa­nej zarzą­dzi­ło, że kolek­ta zbie­ra­na w nie­dzie­lę 24.08 zosta­nie prze­ka­za­na Mię­dzy­na­ro­do­wej Agen­cji Pomo­cy Asy­ryj­skie­mu Kościo­ło­wi Wscho­du.

Tego same­go dnia na stro­nach inter­ne­to­wych Kościo­ła ewan­ge­lic­ko-refor­mo­wa­ne­go w RP (KER) poja­wił się tekst autor­stwa ks. Krzysz­to­fa Góra­la, rad­cy duchow­ne­go kon­sy­sto­rza. Była to odpo­wiedź na list gru­py wier­nych i sym­pa­ty­ków Kościo­ła refor­mo­wa­ne­go w Pol­sce. Pod­pi­sa­ło się pod nim ponad sto osób. List, któ­ry dostęp­ny był w inter­ne­cie w mediach spo­łecz­no­ścio­wych, był wyra­zem soli­dar­no­ści z chrze­ści­ja­na­mi i inny­mi mniej­szo­ścia­mi, prze­śla­do­wa­ny­mi w Ira­ku.

W odpo­wie­dzi przed­sta­wi­ciel kon­sy­sto­rza pisze: „Ape­le czy listy pro­te­sta­cyj­ne, nawet naj­słusz­niej­sze, i ich pod­pi­sy­wa­nie to szczyt­na idea, ale czę­sto powo­du­je uspo­ko­je­nie chrze­ści­jań­skie­go ser­ca. Nasze­mu Panu jed­nak nie cho­dzi o to, byśmy mie­li poczu­cie speł­nie­nia obo­wiąz­ku, ale o czyn”.

Dla­te­go też kon­sy­storz wyra­ził proś­bę, aby w para­fiach i dia­spo­rze przy­go­to­wa­no skar­bon­ki, do któ­rych po nabo­żeń­stwie będzie moż­na wrzu­cić datek. Następ­nie tak zebra­ną sumę KER prze­ka­że dla jed­nej z orga­ni­za­cji pomo­co­wych, by ta „adop­to­wa­ła” wygna­ną chrze­ści­jań­ską rodzi­nę.

Sygna­ta­riu­sze wspo­mnia­ne­go listu zwró­ci­li ponad­to uwa­gę na bier­ność pol­skich Kościo­łów wobec zbrod­ni­czych dzia­łań mają­cych miej­sce w Ira­ku. Jed­no­cze­śnie opo­wie­dzie­li się za tym, aby kon­sy­storz KER wezwał pol­skie wła­dze do udzie­le­nia pomo­cy i sta­tu­su uchodź­cy irac­kim i syryj­skim chrze­ści­ja­nom. A tak­że by zor­ga­ni­zo­wał zbiór­kę darów na rzecz potrze­bu­ją­cych, a nawet zajął ofi­cjal­ne sta­no­wi­sko w spra­wie sytu­acji chrze­ści­jan i innych mniej­szo­ści reli­gij­nych w Ira­ku i Syrii. Auto­rzy listu suge­ru­ją rów­nież, że spra­wą mógł­by zająć się wrze­śnio­wy Synod.

Komen­tarz

Kon­sy­storz KER ma ogra­ni­czo­ne kom­pe­ten­cje, jeśli cho­dzi o zaj­mo­wa­nie sta­no­wisk w spra­wach ogól­no­ko­ściel­nych. Repre­zen­tu­je co praw­da cały Kościół, ale to Synod, zgod­nie z art. 31 Pra­wa Wewnętrz­ne­go KER ust. 3 okre­śla sta­no­wi­ska Kościo­ła wobec pro­ble­mów dok­try­nal­nych, litur­gicz­nych i moral­nych. Z kolei według ustę­pów 5 i 6 tego same­go arty­ku­łu to Synod wystę­pu­je w obro­nie praw ludzi do wol­no­ści wyzna­nia, poglą­dów i zrze­sza­nia się, a tak­że podej­mu­je dzia­łal­ność pro­wa­dzą­cą do pojed­na­nia mię­dzy ludź­mi, krze­wie­nia idei poko­ju, spra­wie­dli­wo­ści i zacho­wa­nia stwo­rze­nia. Z tego punk­tu widze­nia może wyda­wać się dziw­ne, że pod listem zna­la­zły się też pod­pi­sy osób dosko­na­le zna­ją­cych kościel­ne pra­wo.

Zwy­cza­jem jest, że to Synod zaj­mu­je sta­no­wi­ska w waż­nych spra­wach spo­łecz­nych. Być może przed nad­cho­dzą­cy­mi obra­da­mi we wrze­śniu powsta­nie pro­jekt sto­sow­nej uchwa­ły, wzo­rem lat poprzed­nich (zob. sta­no­wi­ska ws. Dar­fu­ru, Tybe­tu etc.).

Ana­lo­gicz­na sytu­acja co do zaj­mo­wa­nia sta­no­wisk przez kon­sy­storz doty­czy też postu­lo­wa­ne­go ape­lu do władz. Kon­sy­storz reali­zu­je uchwa­ły pod­ję­te przez Synod, ale nie powi­nien wychy­lać się przed sze­reg. Być może pra­wo nale­ża­ło­by w tej mate­rii nie­co uela­stycz­nić, tak aby pozwo­lić orga­no­wi wyko­naw­cze­mu Kościo­ła na więk­szą aktyw­ność. Oczy­wi­ście rów­nież na spo­tka­niach komi­sji PRE z rzą­dem tego typu spra­wy moż­na poru­szyć.

Trze­ba zatem pozy­tyw­nie oce­nić, że wycho­dząc naprze­ciw moral­nie słusz­nym ape­lom wier­nych i sym­pa­ty­ków KER, kon­sy­storz zde­cy­do­wał się dzia­łać w gra­ni­cach kościel­ne­go pra­wa i panu­ją­cych w tym Koście­le zwy­cza­jów. Reak­cja na apel nastą­pi­ła bar­dzo szyb­ko. Dobrze by było, żeby lide­rzy KER komu­ni­ko­wa­li się z wier­ny­mi zawsze tak pro­fe­sjo­nal­nie, jak to mia­ło miej­sce w przy­pad­ku ape­lu o pomoc dla prze­śla­do­wa­nych w Ira­ku.