Protestanci ewangeliczni o homoseksualiźmie

Oświad­cze­nie

W związ­ku ze stwier­dze­niem Pio­tra Krzy­ża­now­skie­go, iż “homo­sek­su­ali­stów akcep­tu­ją wszyst­kie wyzna­nia pro­te­stanc­kie”, zamiesz­czo­nym w cza­so­pi­śmie “Wprost” z dnia 4 maja br. (arty­kuł: “Trze­cia siła” ss.64 i 65) Alians Ewan­ge­licz­ny w RP, zrze­sza­ją­cy Kościo­ły ewan­ge­li­kal­ne i ewan­ge­li­kal­ne orga­ni­za­cje para­ko­ściel­ne w Pol­sce, oświad­cza:

• że w peł­ni akcep­tu­je naukę Pisma Świę­te­go, któ­re mówi: “Czy nie wie­cie, że nie­spra­wie­dli­wi nie odzie­dzi­czą Kró­le­stwa Boga? Nie łudź­cie się! Ani roz­pust­ni­cy, ani bał­wo­chwal­cy, ani cudzo­łoż­ni­cy, ani roz­wiąź­li (gr. mala­koi — stro­na bier­na w męskim akcie homo­sek­su­al­nym — E. Cz.), ani ci, któ­rzy współ­ży­ją z męż­czy­zna­mi… (1 Kor 6: 9 — prze­kład eku­me­nicz­ny);
• że wie­rzy w moż­li­wość wyzwo­le­nia się z tego nało­gu przez ducho­we odro­dze­nie, naro­dze­nie na nowo, jeśli został on spo­wo­do­wa­ny przez błę­dy w wycho­wa­niu czy też ist­nie­ją­cą w pew­nych krę­gach modą;
• że wie­rzy w nad­przy­ro­dzo­ną moc do nie­sie­nia swe­go krzy­ża, jeśli skłon­ność jest napraw­dę wro­dzo­na, i życie w sek­su­al­nej wstrze­mięź­li­wo­ści;
• że oso­by zawie­ra­ją­ce związ­ki homo­sek­su­al­ne czy też tako­wych związ­ków nie­za­wie­ra­ją­ce, ale pro­wa­dzą­ce współ­ży­cie homo­sek­su­al­ne, pod­le­ga­ją kościel­nej eks­ko­mu­ni­ce;
• że oso­by o skłon­no­ściach homo­sek­su­al­nych, podob­nie jak inni ludzie, są pod­mio­tem tro­ski dusz­pa­ster­skiej, któ­rej celem jest dopro­wa­dze­nie do sty­lu życia według biblij­nych stan­dar­dów.

W imie­niu Rady Kra­jo­wej Alian­su Ewan­ge­licz­ne­go w RPKs. dr Edward Czaj­kowice­prze­wod­ni­czą­cy

Czym jest Alians Ewan­ge­licz­ny w RP?

“W tro­sce o jed­ność ducho­wą, chrze­ści­jań­skie współ­dzia­ła­nie i wspól­ne świa­dec­two, my, chrze­ści­ja­nie ewan­ge­licz­ni z róż­nych wspól­not kościel­nych i orga­ni­za­cji para­ko­ściel­nych, wyzna­ją­cy ewan­ge­licz­ne zasa­dy wia­ry, wezwa­ni do odda­wa­nia chwa­ły wszech­mo­gą­ce­mu Bogu oraz gło­sze­nia Ewan­ge­lii o zba­wie­niu i czy­nie­nia ludzi ucznia­mi Jezu­sa Chry­stu­sa, w imię Boże powo­łu­je­my Alians Ewan­ge­licz­ny w Rze­czy­po­spo­li­tej Pol­skiej, jako orga­ni­za­cję mię­dzy­ko­ściel­ną chrze­ści­jań­stwa ewan­ge­licz­ne­go w naszym kra­ju.”

Pre­am­bu­ła Sta­tu­tu Alian­su Ewan­ge­licz­ne­go w RP

Alians Ewan­ge­licz­ny w RP jest orga­ni­za­cją zrze­sza­ją­cą śro­do­wi­ska ewan­ge­li­kal­nie wie­rzą­cych chrze­ści­jan w naszym kra­ju. Jego celem jest dawa­nie świa­dec­twa ducho­wej jed­no­ści i współ­dzia­ła­nie ewan­ge­licz­nie wie­rzą­cych chrze­ści­jan przy posza­no­wa­niu odręb­no­ści wyzna­nio­wej swo­ich człon­ków.

Zacząt­ki potrze­by bli­skiej współ­pra­cy mię­dzy Kościo­ła­mi tra­dy­cji ewan­ge­li­kal­nej zro­dzi­ły się w naj­trud­niej­szym dla nasze­go Kra­ju okre­sie, tj. pod­czas oku­pa­cji. Zakaz posłu­gi­wa­nia się języ­kiem pol­skim jako języ­kiem litur­gicz­nym, warun­ku­ją­cy legal­ność dzia­ła­nia, spra­wił, że nie bacząc na niu­an­se wyzna­nio­we poszcze­gól­ne zbo­ry róż­nych Kościo­łów podej­mo­wa­ły wspól­ną pra­cę dusz­pa­ster­ską, w tym udzie­la­nie sakra­men­tów. Te zadzierz­gnię­te w tym okre­sie for­my współ­pra­cy zaowo­co­wa­ły powo­ła­niem w 1947 r. Zjed­no­czo­ne­go Kościo­ła Ewan­ge­licz­ne­go, któ­ry miał być fede­ra­cją Kościo­łów. For­ma­cja ta nie wytrzy­ma­ła jed­nak pró­by cza­su. Kościo­ły powró­ci­ły do swo­ich korze­ni histo­rycz­nych. Do idei tej powró­co­no w 1953 r., lecz tym razem była to ini­cja­ty­wa spo­za śro­do­wi­ska kościel­ne­go. Pięć Kościo­łów ewan­ge­licz­nych w pew­nym sen­sie zosta­ło przy­mu­szo­nych do powo­ła­nia Zjed­no­czo­ne­go Kościo­ła Ewan­ge­licz­ne­go. Ten jed­nak Kościół, w zało­że­niach władz pań­stwo­wych, nie miał być fede­ra­cją lecz mono­li­tem. Orga­nizm ten prze­trwał do 1987 r.

Jesz­cze w okre­sie ist­nie­nia ZKE powsta­wa­ły idee wykra­cza­ją­ce poza jego for­my dzia­ła­nia. Jesie­nią 1983 r. z ini­cja­ty­wy pasto­ra Andrze­ja Bajeń­skie­go (ZKE — ugru­po­wa­nie Kościo­ła Chry­stu­so­we­go) powstał Mię­dzy­ko­ściel­ny Komi­tet Mło­dzie­żo­wy, któ­ry zor­ga­ni­zo­wał trzy ogól­no­pol­skie kon­fe­ren­cje mło­dzie­żo­we (1984, 1985 i 1987 r.). W Komi­te­cie tym, poza przed­sta­wi­cie­la­mi poszcze­gól­nych kon­fe­sji ZKE, byli też przed­sta­wi­cie­le Kościo­łów: Bap­ty­stycz­ne­go, Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go, Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­wa­ne­go i Meto­dy­stycz­ne­go. Ta ini­cja­ty­wa mło­dzie­żo­wa dała też asumpt przy­wód­com kościel­nym, by rezy­gnu­jąc z narzu­co­nej przez wła­dze w 1953 r. for­my orga­ni­za­cyj­nej współ­pra­cy podej­mo­wać wspól­ne ini­cja­ty­wy dzia­ła­nia, myśle­nia, arty­ku­ło­wa­nia. Ponie­waż nie­któ­rzy z nich mie­li moż­ność pozna­nia dzia­ła­ją­ce­go poza gra­ni­ca­mi ówcze­sne­go blo­ku państw socja­li­stycz­nych Alian­su Ewan­ge­licz­ne­go, posta­no­wio­no jego idee prze­nieść na pol­ski grunt. Na Syno­dzie zamy­ka­ją­cym dzia­łal­ność Zjed­no­czo­ne­go Kościo­ła Ewan­ge­licz­ne­go Rada two­rzą­ce­go się Kościo­ła Zbo­rów Chry­stu­so­wych przed­sta­wi­ła wnio­sek o koniecz­no­ści powo­ła­nia w nie­da­le­kiej przy­szło­ści Alian­su Ewan­ge­licz­ne­go, któ­ry wycho­dził­by poza ramy ZKE. Na prze­ło­mie lat 80. i 90. było podej­mo­wa­nych sze­reg roz­mów na ten temat, ale idea stwo­rze­nia takie­go forum jak Alians wyma­ga­ła głęb­sze­go jej pozna­nia. Nie moż­na tu zapo­mi­nać o pew­nych uprze­dze­niach, jakie zro­dzi­ły się poprzez naka­zo­we zjed­no­cze­nie w 1953 r.

Bar­dzo pomoc­nym w doj­rze­wa­niu idei powo­ła­nia Alian­su były dwie potęż­ne ewan­ge­li­za­cje orga­ni­zo­wa­ne przez Misję Bil­ly Gra­ha­ma z wyko­rzy­sta­niem sate­li­tar­ne­go prze­ka­zu tele­wi­zyj­ne­go. W obu przy­pad­kach powo­ła­no mię­dzy­ko­ściel­ne komi­te­ty orga­ni­za­cyj­ne zarów­no w ska­li kra­jo­wej jak i lokal­nej (woje­wódz­kiej czy miej­skiej). Doświad­cze­nia tam zdo­by­te zaowo­co­wa­ły w pra­cach nad powo­ła­niem Alian­su. Rów­no­cze­śnie powsta­ły nie­for­mal­ne for­my współ­pra­cy pod nazwą Forum Współ­pra­cy Chrze­ści­jan w War­sza­wie, Ostró­dzie i Dąbro­wie Gór­ni­czej (obej­mu­ją­ce swym dzia­ła­niem daw­ne woj. kato­wic­kie i biel­skie). Forum w Ostró­dzie, w któ­rym uczest­ni­czą też przed­sta­wi­cie­le Kościo­ła Rzym­sko­ka­to­lic­kie­go, zna­la­zło nawet uzna­nie władz lokal­nych przy opi­nio­wa­niu nie­któ­rych spraw admi­ni­stra­cyj­nych.

Pomoc­nym w pod­ję­ciu dzia­łań powio­ła­nia Alian­su był przy­jazd do Pol­ski przed­sta­wi­cie­la Świa­to­we­go Alian­su. Na spo­tka­niu zwierzch­ni­ków Kościo­łów Ewan­ge­licz­nych, któ­re odby­ło się dnia 25 lute­go 1998 r. powo­ła­na zosta­ła Gru­pa Robo­cza, któ­rej zada­niem było przy­go­to­wa­nie sto­sow­nych doku­men­tów do powo­ła­nia Alian­su. Gru­pa Robo­cza, po otrzy­ma­niu osta­tecz­nej akcep­ta­cji mate­ria­łów przez poszcze­gól­ne Kościo­ły, zwo­ła­ła na dzień 21 czerw­ca 1999 r. zebra­nie zało­ży­ciel­skie Alian­su, któ­re odby­ło się w sie­dzi­bie Kościo­ła Zie­lo­no­świąt­ko­we­go w War­sza­wie. Dekla­ra­cję o przy­stą­pie­niu do Alian­su pod­pi­sa­li przed­sta­wi­cie­le ośmiu Kościo­łów i kil­ku orga­ni­za­cji para­ko­ściel­nych. Są to Kościo­ły: Kościół Zie­lo­no­świąt­ko­wy, Kościół Zbo­rów Chry­stu­so­wych, Kościół Ewan­ge­licz­nych Chrze­ści­jan, Kościół Chrze­ści­jan Wia­ry Ewan­ge­licz­nej, Kościół Boży w Chry­stu­sie, Ewan­ge­licz­na Wspól­no­ta Zie­lo­no­świąt­ko­wa, Ursy­now­ska Spo­łecz­ność Ewan­ge­licz­na, Kościół Dobre­go Paste­rza, oraz orga­ni­za­cje: Chrze­ści­jań­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Aka­de­mic­kie, Misja Poko­leń, Ruch Nowe­go Życia, Fun­da­cja Życie i Misja, Fun­da­cja Sło­wo Życia, Fun­da­cja Mło­dzież dla Chry­stu­sa, Fun­da­cja Głos Ewan­ge­lii, Biblij­ne Sto­wa­rzy­sze­nie Misyj­ne, Towa­rzy­stwo Spo­łecz­no-Ewan­ge­licz­ne Ewan­ge­lia dla Każ­de­go. Przy­ję­to Sta­tut opra­co­wa­ny przez Gru­pę Robo­czą oraz zasa­dy wia­ry, któ­re są toż­sa­me z zasa­da­mi wia­ry zarów­no Euro­pej­skie­go Alian­su Ewan­ge­licz­ne­go (ang. Euro­pe­an Evan­ge­li­cal Allian­ce), jak i Świa­to­we­go Związ­ku Ewan­ge­licz­ne­go (ang. World Evan­ge­li­cal Fel­low­ship), do któ­rych to orga­ni­za­cji mię­dzy­na­ro­do­wych Alians w Pol­sce nale­ży. Doko­na­no rów­nież wybo­ru trzy­oso­bo­wej Tym­cza­so­wej Rady Kra­jo­wej w skła­dzie: prezb. Hen­ryk Rother-Sace­wicz (zwierzch­nik Kościo­ła Zbo­rów Chry­stu­so­wych) — prze­wod­ni­czą­cy, prezb. Andrzej Nędzu­siak (zwierzchn
ik Kościo­ła Boże­go w Chry­stu­sie) skarb­nik oraz prezb. Edward Czaj­ko (przed­sta­wi­ciel Kościo­ła Zie­lo­no­świąt­ko­we­go) — wice­prze­wod­ni­czą­cy i sekre­tarz gene­ral­ny Alian­su.

21 stycz­nia 2000 roku Alians Ewan­ge­licz­ny został wpi­sa­ny do pro­wa­dzo­ne­go przez Depar­ta­ment Wyznań MSWiA reje­stru Kościo­łów i innych związ­ków wyzna­nio­wych

Naj­waż­niej­szym celem Alian­su jest pro­mo­wa­nie współ­pra­cy i wza­jem­ne­go rozu­mie­nia się chrze­ści­jań­stwa ewan­ge­licz­ne­go, sty­mu­lo­wa­nie ewan­ge­li­za­cji i misji, spon­so­ro­wa­nie i akre­dy­ta­cja wspól­nych pro­jek­tów w teo­lo­gicz­nej edu­ka­cji i stu­diów biblij­ne­go wykształ­ce­nia, orga­ni­zo­wa­nie prze­pły­wu infor­ma­cji o i wśród ewan­ge­licz­ne­go chrze­ści­jań­stwa. Jest to płasz­czy­zna współ­pra­cy, otwie­ra­ją­ca moż­li­wo­ści opi­nio­twór­cze dla czę­sto roz­pro­szo­ne­go śro­do­wi­ska ewan­ge­licz­ne­go. Przy­kła­dem tego są kon­tak­ty z Unią Euro­pej­ską. Euro­pej­ski Alians Ewan­ge­licz­ny, sku­pia­ją­cy kra­jo­we Alian­se, poprzez swe­go przed­sta­wi­cie­la w Bruk­se­li ma głos opi­niu­ją­cy w sta­no­wie­niu pra­wa dla zjed­no­czo­nej Euro­py i kon­kret­ne tego efek­ty: W komu­ni­ka­cie pra­so­wym EEA z 23.11.2000, zaty­tu­ło­wa­nym “Prze­ło­mo­wy suk­ces w Bruk­se­li”, czy­ta­my: “Mie­sią­ce pra­cy zaowo­co­wa­ły wnie­sie­niem zna­czą­cych popra­wek w usta­wo­daw­stwie UE, doty­czą­cym ochro­ny wol­no­ści reli­gij­nej”.

Aktu­al­nie człon­ka­mi zwy­czaj­ny­mi EEA są alian­se naro­do­we z 28 kra­jów Euro­py. Dąże­niem EEA jest powsta­nie w cią­gu naj­bliż­szych dzie­się­ciu lat naro­do­wych alian­sów ewan­ge­licz­nych we wszyst­kich kra­jach Euro­py. Sie­dzi­bą EEA jest Lon­dyn.