Protestanci ewangeliczni o homoseksualiźmie
- 27 czerwca, 2003
- przeczytasz w 6 minut
Oświadczenie W związku ze stwierdzeniem Piotra Krzyżanowskiego, iż “homoseksualistów akceptują wszystkie wyznania protestanckie”, zamieszczonym w czasopiśmie “Wprost” z dnia 4 maja br. (artykuł: “Trzecia siła” ss.64 i 65) Alians Ewangeliczny w RP, zrzeszający Kościoły ewangelikalne i ewangelikalne organizacje parakościelne w Polsce, oświadcza: że w pełni akceptuje naukę Pisma Świętego, które mówi: “Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą Królestwa Boga? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli […]
Oświadczenie
W związku ze stwierdzeniem Piotra Krzyżanowskiego, iż “homoseksualistów akceptują wszystkie wyznania protestanckie”, zamieszczonym w czasopiśmie “Wprost” z dnia 4 maja br. (artykuł: “Trzecia siła” ss.64 i 65) Alians Ewangeliczny w RP, zrzeszający Kościoły ewangelikalne i ewangelikalne organizacje parakościelne w Polsce, oświadcza:
- że w pełni akceptuje naukę Pisma Świętego, które mówi: “Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą Królestwa Boga? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli (gr. malakoi — strona bierna w męskim akcie homoseksualnym — E. Cz.), ani ci, którzy współżyją z mężczyznami… (1 Kor 6: 9 — przekład ekumeniczny);
- że wierzy w możliwość wyzwolenia się z tego nałogu przez duchowe odrodzenie, narodzenie na nowo, jeśli został on spowodowany przez błędy w wychowaniu czy też istniejącą w pewnych kręgach modą;
- że wierzy w nadprzyrodzoną moc do niesienia swego krzyża, jeśli skłonność jest naprawdę wrodzona, i życie w seksualnej wstrzemięźliwości;
- że osoby zawierające związki homoseksualne czy też takowych związków niezawierające, ale prowadzące współżycie homoseksualne, podlegają kościelnej ekskomunice;
- że osoby o skłonnościach homoseksualnych, podobnie jak inni ludzie, są podmiotem troski duszpasterskiej, której celem jest doprowadzenie do stylu życia według biblijnych standardów.
W imieniu Rady Krajowej Aliansu Ewangelicznego w RPKs. dr Edward Czajkowiceprzewodniczący
Czym jest Alians Ewangeliczny w RP?
“W trosce o jedność duchową, chrześcijańskie współdziałanie i wspólne świadectwo, my, chrześcijanie ewangeliczni z różnych wspólnot kościelnych i organizacji parakościelnych, wyznający ewangeliczne zasady wiary, wezwani do oddawania chwały wszechmogącemu Bogu oraz głoszenia Ewangelii o zbawieniu i czynienia ludzi uczniami Jezusa Chrystusa, w imię Boże powołujemy Alians Ewangeliczny w Rzeczypospolitej Polskiej, jako organizację międzykościelną chrześcijaństwa ewangelicznego w naszym kraju.”
Preambuła Statutu Aliansu Ewangelicznego w RP
Alians Ewangeliczny w RP jest organizacją zrzeszającą środowiska ewangelikalnie wierzących chrześcijan w naszym kraju. Jego celem jest dawanie świadectwa duchowej jedności i współdziałanie ewangelicznie wierzących chrześcijan przy poszanowaniu odrębności wyznaniowej swoich członków.
Zaczątki potrzeby bliskiej współpracy między Kościołami tradycji ewangelikalnej zrodziły się w najtrudniejszym dla naszego Kraju okresie, tj. podczas okupacji. Zakaz posługiwania się językiem polskim jako językiem liturgicznym, warunkujący legalność działania, sprawił, że nie bacząc na niuanse wyznaniowe poszczególne zbory różnych Kościołów podejmowały wspólną pracę duszpasterską, w tym udzielanie sakramentów. Te zadzierzgnięte w tym okresie formy współpracy zaowocowały powołaniem w 1947 r. Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, który miał być federacją Kościołów. Formacja ta nie wytrzymała jednak próby czasu. Kościoły powróciły do swoich korzeni historycznych. Do idei tej powrócono w 1953 r., lecz tym razem była to inicjatywa spoza środowiska kościelnego. Pięć Kościołów ewangelicznych w pewnym sensie zostało przymuszonych do powołania Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego. Ten jednak Kościół, w założeniach władz państwowych, nie miał być federacją lecz monolitem. Organizm ten przetrwał do 1987 r.
Jeszcze w okresie istnienia ZKE powstawały idee wykraczające poza jego formy działania. Jesienią 1983 r. z inicjatywy pastora Andrzeja Bajeńskiego (ZKE — ugrupowanie Kościoła Chrystusowego) powstał Międzykościelny Komitet Młodzieżowy, który zorganizował trzy ogólnopolskie konferencje młodzieżowe (1984, 1985 i 1987 r.). W Komitecie tym, poza przedstawicielami poszczególnych konfesji ZKE, byli też przedstawiciele Kościołów: Baptystycznego, Ewangelicko-Augsburskiego, Ewangelicko-Reformowanego i Metodystycznego. Ta inicjatywa młodzieżowa dała też asumpt przywódcom kościelnym, by rezygnując z narzuconej przez władze w 1953 r. formy organizacyjnej współpracy podejmować wspólne inicjatywy działania, myślenia, artykułowania. Ponieważ niektórzy z nich mieli możność poznania działającego poza granicami ówczesnego bloku państw socjalistycznych Aliansu Ewangelicznego, postanowiono jego idee przenieść na polski grunt. Na Synodzie zamykającym działalność Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego Rada tworzącego się Kościoła Zborów Chrystusowych przedstawiła wniosek o konieczności powołania w niedalekiej przyszłości Aliansu Ewangelicznego, który wychodziłby poza ramy ZKE. Na przełomie lat 80. i 90. było podejmowanych szereg rozmów na ten temat, ale idea stworzenia takiego forum jak Alians wymagała głębszego jej poznania. Nie można tu zapominać o pewnych uprzedzeniach, jakie zrodziły się poprzez nakazowe zjednoczenie w 1953 r.
Bardzo pomocnym w dojrzewaniu idei powołania Aliansu były dwie potężne ewangelizacje organizowane przez Misję Billy Grahama z wykorzystaniem satelitarnego przekazu telewizyjnego. W obu przypadkach powołano międzykościelne komitety organizacyjne zarówno w skali krajowej jak i lokalnej (wojewódzkiej czy miejskiej). Doświadczenia tam zdobyte zaowocowały w pracach nad powołaniem Aliansu. Równocześnie powstały nieformalne formy współpracy pod nazwą Forum Współpracy Chrześcijan w Warszawie, Ostródzie i Dąbrowie Górniczej (obejmujące swym działaniem dawne woj. katowickie i bielskie). Forum w Ostródzie, w którym uczestniczą też przedstawiciele Kościoła Rzymskokatolickiego, znalazło nawet uznanie władz lokalnych przy opiniowaniu niektórych spraw administracyjnych.
Pomocnym w podjęciu działań powiołania Aliansu był przyjazd do Polski przedstawiciela Światowego Aliansu. Na spotkaniu zwierzchników Kościołów Ewangelicznych, które odbyło się dnia 25 lutego 1998 r. powołana została Grupa Robocza, której zadaniem było przygotowanie stosownych dokumentów do powołania Aliansu. Grupa Robocza, po otrzymaniu ostatecznej akceptacji materiałów przez poszczególne Kościoły, zwołała na dzień 21 czerwca 1999 r. zebranie założycielskie Aliansu, które odbyło się w siedzibie Kościoła Zielonoświątkowego w Warszawie. Deklarację o przystąpieniu do Aliansu podpisali przedstawiciele ośmiu Kościołów i kilku organizacji parakościelnych. Są to Kościoły: Kościół Zielonoświątkowy, Kościół Zborów Chrystusowych, Kościół Ewangelicznych Chrześcijan, Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej, Kościół Boży w Chrystusie, Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa, Ursynowska Społeczność Ewangeliczna, Kościół Dobrego Pasterza, oraz organizacje: Chrześcijańskie Stowarzyszenie Akademickie, Misja Pokoleń, Ruch Nowego Życia, Fundacja Życie i Misja, Fundacja Słowo Życia, Fundacja Młodzież dla Chrystusa, Fundacja Głos Ewangelii, Biblijne Stowarzyszenie Misyjne, Towarzystwo Społeczno-Ewangeliczne Ewangelia dla Każdego. Przyjęto Statut opracowany przez Grupę Roboczą oraz zasady wiary, które są tożsame z zasadami wiary zarówno Europejskiego Aliansu Ewangelicznego (ang. European Evangelical Alliance), jak i Światowego Związku Ewangelicznego (ang. World Evangelical Fellowship), do których to organizacji międzynarodowych Alians w Polsce należy. Dokonano również wyboru trzyosobowej Tymczasowej Rady Krajowej w składzie: prezb. Henryk Rother-Sacewicz (zwierzchnik Kościoła Zborów Chrystusowych) — przewodniczący, prezb. Andrzej Nędzusiak (zwierzchn
ik Kościoła Bożego w Chrystusie) skarbnik oraz prezb. Edward Czajko (przedstawiciel Kościoła Zielonoświątkowego) — wiceprzewodniczący i sekretarz generalny Aliansu.
21 stycznia 2000 roku Alians Ewangeliczny został wpisany do prowadzonego przez Departament Wyznań MSWiA rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych
Najważniejszym celem Aliansu jest promowanie współpracy i wzajemnego rozumienia się chrześcijaństwa ewangelicznego, stymulowanie ewangelizacji i misji, sponsorowanie i akredytacja wspólnych projektów w teologicznej edukacji i studiów biblijnego wykształcenia, organizowanie przepływu informacji o i wśród ewangelicznego chrześcijaństwa. Jest to płaszczyzna współpracy, otwierająca możliwości opiniotwórcze dla często rozproszonego środowiska ewangelicznego. Przykładem tego są kontakty z Unią Europejską. Europejski Alians Ewangeliczny, skupiający krajowe Alianse, poprzez swego przedstawiciela w Brukseli ma głos opiniujący w stanowieniu prawa dla zjednoczonej Europy i konkretne tego efekty: W komunikacie prasowym EEA z 23.11.2000, zatytułowanym “Przełomowy sukces w Brukseli”, czytamy: “Miesiące pracy zaowocowały wniesieniem znaczących poprawek w ustawodawstwie UE, dotyczącym ochrony wolności religijnej”.
Aktualnie członkami zwyczajnymi EEA są alianse narodowe z 28 krajów Europy. Dążeniem EEA jest powstanie w ciągu najbliższych dziesięciu lat narodowych aliansów ewangelicznych we wszystkich krajach Europy. Siedzibą EEA jest Londyn.