Prymasi ukarali Kościół Episkopalny USA

Kil­ka pro­gnoz for­mu­ło­wa­nych przed spo­tka­niem spraw­dzi­ło się (link). Nie oby­ło się bez demon­stra­cyj­ne­go wyj­ścia jed­ne­go z hie­rar­chów — pry­ma­sa Ugan­dy Stanley’a Nta­ga­li, któ­ry obu­rzył się na odmo­wę Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go USA i Angli­kań­skie­go Kościo­ła Kana­dy, aby dobro­wol­nie wyco­fać się ze Wspól­no­ty za wpro­wa­dze­nie zmian do „tra­dy­cyj­ne­go naucza­nia o mał­żeń­stwie.” Cho­dzi o kon­se­kro­wa­nie w 2003 roku bisku­pa Gene­’a Robin­so­na, otwar­cie żyją­ce­go w związ­ku homo­sek­su­al­nym, oraz wpro­wa­dze­nie mał­żeństw homo­sek­su­al­nych w Koście­le.

Spo­tka­nie pry­ma­sów pod prze­wod­nic­twem Arcy­bi­sku­pa Can­ter­bu­ry roz­po­czę­ło się od wspól­nej litur­gii i postu. Prze­pla­ta­ne było wspól­ny­mi nabo­żeń­stwa­mi, tak­że o cha­rak­te­rze eku­me­nicz­nym, m.in. z udzia­łem Jean Vanie­ra, orga­ni­za­to­ra Wspól­no­ty Arche. W nabo­żeń­stwie inau­gu­ru­ją­cym spo­tka­nie pry­ma­sów uczest­ni­czy­li przed­sta­wi­cie­le rzym­sko­ka­to­lic­kie­go epi­sko­pa­tu z kar­dy­na­łem Vin­cen­tem Nichol­sem na cze­le oraz repre­zen­tan­ci Kościo­ła meto­dy­stycz­ne­go, refor­mo­wa­ne­go, pra­wo­sław­ne­go i lute­rań­skie­go.

Więk­szość pry­ma­sów prze­gło­so­wa­ła rezo­lu­cję, sank­cjo­nu­ją­cą czę­ścio­we wyłą­cze­nie Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go USA z decy­zyj­nych gre­miów Wspól­no­ty Angli­kań­skiej:

• przed­sta­wi­cie­le ECUSA nie będą mogli zasia­dać w Angli­kań­skiej Radzie Kon­sul­ta­tyw­nej, ani tez repre­zen­to­wać Wspól­no­ty Angli­kań­skiej w mię­dzy­na­ro­do­wym dia­lo­gu eku­me­nicz­nym.
• epi­sko­pa­lia­nie nie będą mogli rów­nież wpły­wać na wewnętrz­ne decy­zje Wspól­no­ty. Decy­zja pry­ma­sów nie ozna­cza wyłą­cze­nia ECUSA ze Wspól­no­ty Angli­kań­skiej — epi­sko­pa­lia­nie nadal będą uczest­ni­czyć w wewnętrz­nych spo­tka­niach, kon­sul­ta­cjach i kon­fe­ren­cjach, ale nie będą mie­li pra­wa gło­su.

Wcze­śniej pro­ce­do­wa­no nad wnio­skiem, prze­wi­du­ją­cym cał­ko­wi­te wyklu­cze­nie ECUSA ze Wspól­no­ty Angli­kań­skiej, ale rezo­lu­cja prze­pa­dła (15 pry­ma­sów było „za”, 20 „prze­ciw”).

Pry­ma­si o homo­sek­su­ali­zmie i demon­stra­cje

Pry­ma­si zwró­ci­li się ponad­to do Arcy­bi­sku­pa Can­ter­bu­ry o powo­ła­nie gru­py zada­nio­wej (Task Gro­up), mają­cej ”pod­trzy­mać roz­mo­wy mię­dzy nami z inten­cją przy­wró­ce­nia rela­cji, odbu­do­wa­nia wza­jem­ne­go zaufa­nia, uzdro­wie­nia dzie­dzic­twa winy i roz­po­zna­nia donio­sło­ści tego, co wspól­ne, i zba­da­nia głę­bi naszych róż­nic, uwa­ża­jąc zara­zem, aby mię­dzy nami pano­wa­ła miłość i łaska Jezu­sa Chry­stu­sa.”

Jed­no­cze­śnie pry­ma­si potę­pi­li homo­fo­bię i prze­moc sto­so­wa­ną wobec osób homo­sek­su­al­nych, zapew­nia­jąc, że wszyst­kim bez wyjąt­ku nale­ży się opie­ka dusz­pa­ster­ska i sza­cu­nek. Sprze­ci­wi­li się rów­no­cze­śnie podej­mo­wa­niu praw­nych dzia­łań prze­ciw­ko oso­bom LGBT i wyra­zi­li żal za dzia­ła­nia skie­ro­wa­ne prze­ciw­ko homo­sek­su­ali­stom. Przed kate­drą w Can­ter­bu­ry demon­stro­wa­li akty­wi­ści afry­kań­skich orga­ni­za­cji homo­sek­su­al­nych, pro­te­stu­jąc prze­ciw­ko dys­kry­mi­na­cji i prze­śla­do­wa­niu osób LGBT w nie­któ­rych kra­jach i bra­ku reak­cji lokal­nych Kościo­łów angli­kań­skich.

Reak­cje

Pry­ma­si stwier­dzi­li, że wnio­sek o przy­ję­cie do Wspól­no­ty Angli­kań­skiej zło­żo­ny przez Angli­kań­ski Kościół Ame­ry­ki Pół­noc­nej (ACNA) musi być roz­pa­trzo­ny przez Angli­kań­ską Radę Wyko­naw­czą, w któ­rej obec­nie ECUSA nie będzie miał już pra­wa gło­su. Zaska­ku­ją­ce było to, że w całym spo­tka­niu na peł­nych pra­wach (wbrew wcze­śniej­szym usta­le­niom) uczest­ni­czył abp Foley Beach. Otrzy­mał nawet kart­kę do gło­so­wa­nia i mógł wziąć udział w gło­so­wa­niu nad losem ECUSA, z któ­re­go w 2009 r. wyło­nił się jego Kościół, jed­nak abp Beach zre­zy­gno­wał z odda­nia gło­su. Beach powie­dział w roz­mo­wie z Church Times, że wymow­nym sym­bo­lem, któ­ry mógł­by pomóc w dro­dze do pojed­na­nia było­by odwo­ła­nie przez ECUSA wszyst­kich pozwów, jakie zosta­ły skie­ro­wa­ne do ame­ry­kań­skich sądów prze­ciw­ko para­fiom, któ­re posta­no­wi­ły się odłą­czyć ze struk­tur ECUSA i zabrać ze sobą nie­ru­cho­mo­ści.

To był roz­cza­ro­wu­ją­cy czas dla wie­lu. Jeste­śmy Kościo­łem epi­sko­pal­nym i jeste­śmy czę­ścią Ruchu Jezu­sa, idzie­my naprzód i dzia­ła­my dalej. Być może naszym powo­ła­niem jest poma­gać Wspól­no­cie i poma­gać innym, w wzra­sta­niu w kie­run­ku, w któ­rym uświa­do­mi­my sobie i życ będzie­my mogli miło­ścią, któ­rą Bóg żywi do nas wszyst­kich — powie­dział w spe­cjal­nym oświad­cze­niu nagra­nym w Can­ter­bu­ry pry­mas Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go Micha­ela Curry’ego.

Oświad­cze­nie pry­ma­sa Cur­ry­’e­go moż­na obej­rzeć tutaj.

Z kolei abp Can­ter­bu­ry Justin Welby powie­dział pod­czas kon­fe­ren­cji pra­so­wej 15 stycz­nia, że decy­zje pry­ma­sów nie są „sank­cja­mi”, a „kon­se­kwen­cja­mi jed­no­stron­nie podej­mo­wa­nych decy­zji” bez kon­sul­to­wa­nia ich z pozo­sta­łą czę­ścią Wspól­no­ty.

Po zakoń­cze­niu spo­tka­nia w Can­ter­bu­ry część kon­ser­wa­tyw­nych pry­ma­sów wyra­zi­ła wąt­pli­wo­ści, czy pod­ję­te dzia­ła­nia dopro­wa­dzą do zmian. Z kolei część bisku­pów ECUSA opu­bli­ko­wa­ła oświad­cze­nia, w któ­rych wyra­zi­ła głę­bo­kie roz­cza­ro­wa­nie decy­zją pry­ma­sów.

Inne decy­zje

W oświad­cze­niu pry­ma­si pod­ję­li rów­nież tema­ty spo­łecz­ne zwią­za­ne z zakoń­czo­nym w Pary­żu Szczy­tem Kli­ma­tycz­nym oraz wyzwa­niom, jakie tra­pią dzi­siej­szy świat, w tym zagro­że­niom, z któ­ry­mi zma­ga­ją się szcze­gól­nie rosną­ce w siłę Kościo­ły afry­kań­skie.

Arcy­bi­skup Can­ter­bu­ry zapro­po­no­wał, aby kolej­na Kon­fe­ren­cja Lam­beth odby­ła się w 2020 roku. Zwy­cza­jo­wo Kon­fe­ren­cja Lam­beth, gro­ma­dzą­ca bisku­pów Wspól­no­ty Angli­kań­skiej, odby­wa się co 10 lat. Ostat­nia odby­ła się w 2008 r.

Kolej­ne spo­tka­nia pry­ma­sów mają się odbyć w 2017 i 2019 roku.

---

Gale­ria